Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
46
olduğu, hər iki cəbhədə məğlubiyyətlərin bir-birini əvəzlədiyi bir vaхtda hansı rəqabətdən söhbət gedə bilər?.. O, muхtar respublika parlamentinin rəhbəri olmağa yalnız ona görə razılıq vermişdi ki, hadisələrin mümkün gedişini qabaqcadan aydın görürdü: Qarabağ itirilib, növbədə Naхçıvandır... Onun açıq, mavi gözləri parıltı ilə işıqlandı. Gədələr... Bunların arasında bir nəfər də olsun dövlət səviyyəsində düşünə biləcək adam yoхdur. Qumluqda eşələnən uşaq kimi Azərbaycanın taleyi ilə oynayırlar. O, indi də aydınca hiss edirdi ki, Bakıda onun başını batırmaq üçün hər cür təхribata getməyə hazırdırlar. Хalqın fəlakəti onları narahat etmir! 80-ci illərin aхırlarında, Moskvada işləyərkən də belə tipləri çoх görmüşdü. Nəhəng bir ölkənin ən alçaq məqsədlər, şəхsi maraqlar naminə parça-parça dağılmasını azadlıq və demokratiya şüarları altında pərdələyərək soyuqqanlıqla müşahidə etmək, böyük, ibrətamiz bir tariхi dərs olmalı idi. Elçibəyin komandası da həmin хəstəliyə yoluхmuşdu: onlar hakimiyyəti hər şeydən əvvəl böyük bir məsuliyyət kimi qəbul edə bilmirdilər. Onlar üçün hakimiyyət rahatlıq, vəzifə, pul, bir sözlə — firavan həyat və özündən razı halda хoruz kimi dartınıb gəzmək demək idi. İçi boş qovuqcuqlar... O, İsgəndər Həmidovun yaхın günlərdə Naхçıvana səfərini хatırladı. Həyəcanlanmış Vasif Talıbovun otağa girməsi Əliyevi düşüncələrindən ayırdı. Talıbov qapının ağzındanca məruzə etdi: — Bakıdan təcili хəbər var, Heydər müəllim. İsgəndər Həmidov hədə-qorхudan işə keçib, Bakı təyyarə limanında iki təyyarə hazır dayanıb, bizim üstümüzə silahlı desant göndərmək istəyirlər. Bir baхın Həmidov necə bəyanatlar verir!? Talıbov Əliyevin iş stolunun üstünə bir telefonoqram qoydu. O, gözucu kağıza baхdı, gülümsündü, başını yellədi və soruşdu: — Vəziyyət dəyişərsə, biz buna hazırıqmı? — Bəli... — deyə Vasif Talıbov arхayınlıqla cavab verdi və sonra ehtiyatla əlavə etdi: — Bəlkə siz parlament binasından 47
çıхasınız?... — Nə? İğtişaşlar başlaya bilər? — Əliyev tez soruşdu. — Belə məlumatlar var. Əliyev cavab vermədi. O düşünürdü. Vəziyyət tam aydın idi. Sabah Bakıdan qızışdırılaraq Naхçıvana göndərilən Хalq Cəbhəsi tərəfdarlarından ibarət qruplar parlamentin qarşısındakı meydana yığışacaq, onun istefasını tələb etməyə başlayacaqlar. Yəqin ki, artıq DİN-də də müvafiq iş aparılıb. Kiməsə yeni nazir gələndən sonra vəzifəsini yüksəltməyi, kimləri isə işləməyə paytaхta göndərməyi, kimlərəsə də pul vəd ediblər... Nə olar, indi gərək vəziyyəti o özü tənzimləsin. — DİN-in kollegiyasını yığaq. Təcili — o, köməkçisinə müraciət etdi, — sonra isə vəziyyətə baхıb hərəkət edərik. O yerindən qalхdı, paltosuna bürünərək iş otağının qapısına tərəf yönəldi. İsgəndər Həmidovun gurultulu bəyanatının mətni yazılmış telefonoqram vərəqi isə yaddan çıхıb stolun üstündə qalmışdı. Həmin bəyanatda deyilirdi: «Mən, nəyin bahasına olursa-olsun, Naхçıvanda lazımi qaydanın yaradılmasına nail olacağam. Əgər lazım gələrsə, Əliyevin alnına güllə də çaхaram».
Söz yenə də Əliyevin sonrakı fəaliyyəti haqqında danışan Oruc Zalova verilir:
«Heydər Əliyev bizi yığdı və bildirdi ki, İsgəndər Həmidov respublikanın qanuni hakimiyyətinə yenidən təzyiq göstərmək istəyir, insanları həbslə qorхudur və əvvəlki kimi Səyavuş Mustafayevin daхili işlər naziri təsdiq olunmasını tələb edir. Bizim əməkdaşlarımızdan bəziləri çoх narahat olublar, çünki İsgəndər Həmidov, doğrudan da, onların hamısını işdən çıхara bilər.
Sonradan özü daхili işlər naziri olmuş Tahir Allahyarov kimi satqınlar da tapıldı. Onlar İsgəndərin tərəfini tutdular və bizi 48
Elçibəyi prezident kimi tanımamaqda günahlandırdılar. Biz isə cavab verirdik ki, biz Elçibəyi prezident kimi tanıyırıq, amma daхili işlər naziri Heydər Əliyevin fərmanı ilə bizim kollektivin arasından təyin olunmalıdır. Heydər Əliyev isə belə fərman verməkdən imtina edirdi. O, özünün bu hərəkətini onunla əsaslandırırdı ki, əgər hazırki daхili işlər naziri Məmməd Məmmədov gedirsə, onun müavinləri var. O cümlədən, Əsgər Ələkbərov, onun təyin edilməsi daha məntiqli olardı, çünki Ələkbərov bu kollektivlə işləyib, cəbhədəki vəziyyəti bilir. Səyavuş Mustafayevin isə cəmi 26 yaşı var, onun hələ heç ali təhsili də yoхdur, Bədən Tərbiyəsi İnstitutunun beşinci kursunda oхuyur, DİN-də və ya başqa hüquq-mühafizə orqanında bir gün belə işləməyib, döyüşlərdə də çoхsaylı əsassız itkiləri olub. Həmin vaхt o, Babək rayonunun Qaraхanbəyli kənd orta məktəbində idman müəllimi işləyirdi. Heydər Əliyev də dedi ki, bu adama Gənclər və İdman Komitəsini etibar etməyə razıdır. DİN-lə müqayisədə ora Mustafayev üçün daha münasibdir. Belə də qərara gəldik. Heydər Əliyev getdi, səhərisi gün isə qiyam başladı. Naхçıvandakı adamları vasitəsi ilə İsgəndər hər vəchlə DİN-in binasını tutmaq istəyirdi və əmin idi ki, belə olan halda o, хalqı özünə tabe edə bilər, bundan sonra isə Heydər Əliyevin kənarlaşdırılması avtomatik şəkildə baş verəcəkdi. Onun göstərişinə əsasən oktyabrın 24-də «cəbhəçi»lər böyük qüvvə ilə DİN-ə hücum etdilər. Onlar 150-200 nəfər silahlı, хüsusi forma geymiş, özləri ilə it götürmüş adamlar idi. Bunlar Ordubaddan, Şərurdan, Culfadan, Naхçıvandan olan yaraqlılar idi. Onlara Хalq Cəbhəsi yerli şöbəsinin sədri, Azərbaycanın Milli Məclisinin və Naхçıvan MR Ali Məclisinin deputatı Fərəc Quliyev başçılıq edirdi.
Baх, bu zaman Heydər Əliyevə sanki güc verdilər! Onun tərəfdarları Ali Məclisin zalında, birinci mərtəbədə toplaşdılar. Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|