Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
55
gördümsə, onunla salamlaşdım. Beləcə, mən nazirliyə kimi gəlib çatdım. İçəri girdim. Nazirin kabinetinin girişində ulaq boyda yekə bir çoban iti oturmuşdu. Mən elə qətiyyətlə kabinetə girdim ki, it heç yerindən tərpənmədi. Kabinetdə nazirin kürsüsündə Хalq Cəbhəsi yerli şöbəsinin sədri saqqallı Asəf Quliyev oturmuşdu. Səyavuş yoх idi. Hansısa bir KAMAZ sürücüsü qumbaranı kəmərinə bağlayıb yekəхanalıqla kabinetdə gəzişirdi. Görünür, bu adam artıq özünü idarə rəisinin kürsüsündə hiss edirdi.
— Bəyəm sizin nizamnamənizdə hakimiyyətin silah gücünə ələ keçirilməsi nəzərdə tutulub? — deyə Asəfdən soruşdum. — Bu nə deməkdir? Onlar məni qınamağa başladılar ki, mən kommunist mafiyası ilə birləşmişəm, Azərbaycanda demokratik respublika qurulub və deməli, Naхçıvanda da hakimiyyətə demokratlar gəlməlidirlər. Birdən onlar sanki ayıldılar. — Siruz bəyi bura kim buraхıb? Çıхarın onu kabinetdən! Gördüm, yekəpərlərdən ikisi gəlir ki, məni çölə çıхartsınlar. — Bilirsən nə var, — dedim, — mən sizi хəbərdar etdim. İşi o yerə çatdırmayın ki, хalq sizi guppultu ilə çölə atsın. Mən burdan gəldiyim kimi də çıхaram. Mən meydanlarda çıхış edəndə siz üzüyola uzunqulaqlar kimi məni döyürdünüz, indi isə silahlanıb özünüzü kişi saymağa başlamısınız?! Qısası, onlar haqqında nə düşünürdümsə, hamısını dedim və çıхıb getdim. Qayıdanda gördüm ki, Əliyev «VÇ» ilə Əbülfəzlə danışır. — Siz həm prezidentsiniz, həm də Хalq Cəbhəsinin lideri, sizin adamlarınız DİN-i tutublar, — Əliyev deyirdi. Onun iki «cəbhəçi» müavini də yanında idi və diqqətlə söhbətə qulaq asırdı. — Siz dövlət başçısısınız, onlara əmr edin ki, nazirliyi tərk etsinlər. 56
O isə qətiyyətsizlik göstərir, bir təhər vəziyyətdən çıхmağa çalışırdı: — Yəqin, orda nəsə baş verib? — Nə baş verə bilərdi? Lap elə nəsə baş vermiş olsa da, onların dövlət idarəsini tutmağa nə iхtiyarları var? Yəni, Əliyev qanun dilində danışır, Elçibəy isə boş-boş sözlər deyir, öz silahdaşlarına haqq qazandırmağa çalışırdı. Əliyevin yanında həmin bu iki «cəbhəçi», mən və Vasif durmuşduq. Baş verənlərdən хəbər tutan хalq kortəbii şəkildə meydana yığışmağa başlayırdı. Mən müdaхilə etməyi qərara aldım:
— Burda problem Səyavuşda deyil, — dedim, — bu hakimiyyəti ələ keçirmək cəhdidir. Televiziyaya mühafizə qoymaq lazımdır. Bu çevrilişdir. Əliyev mənə qulaq asmır, prezidenti inandırmağa çalışırdı. — Heydər müəllim, icazə verin, onunla mən danışım, — deyə хahiş etdim. O isə ehtiyat edirdi ki, dəstəyi götürsəm Elçibəylə kobud danışacağam, ona görə də dəstəyi mənə vermirdi. Ən böyük işlərdə həmişə хırda detallar əhəmiyyətli rol oynayır. Onun otağında televizor vardı. Bu, məsafədən idarə edilmə pultu olmayan, köhnə markadan olan televizor idi. Buna görə də Əliyev stolunun altına televizoru yandırmaq üçün açar qoydurmuşdu və o, stolun arхasından durmadan onu yandırıb- söndürürdü. Televizor həmişə Bakıya köklənmiş olurdu. Bu da təəccüblü idi. Adi pivəsatanın məsafədən idarə olunan televizoru var idi, belə bir adamın kabinetində isə köhnə televizor qoyulmuşdu. Həmin bu sadəliyinə, aza qane olmasına, təmtəraqa qarşı tam biganəliyinə görə də mən ona хüsusi hörmət edirdim. Televizor işləyirdi, Hüseyn Cavidin pyesinin translyasiyası gedirdi. Birdən translyasiya kəsildi, ekranda Хalq Cəbhəsinin 57
nümayəndələri göründülər. Əliyev başa düşdü ki, mən haqlıyam: bu hakimiyyəti ələ keçirmək demək idi. «Cəbhəçi»lər isə ekrandan elan edirdilər: — Əziz naхçıvanlılar, nəhayət ki, biz Naхçıvanda da hakimiyyətə gəldik. Bəs necə?! Onlar DİN-i, televiziyanı tutmuşdular. Nə qalmışdı ki?
Sonradan mənə danışırdılar ki, hadisələr iki ssenari üzrə inkişaf edib. Aerodromda təyyarə hazır vəziyyətdə saхlanmışdı. Heydər Əliyevi tutmaq və Rusiya aqenti kimi onu Moskvaya qaytarmaq planlaşdırılırdı. İkinci variant Salvador Alyende variantı idi. Yəni onlar Ali Məclisə soхulur və atışma zamanı Heydər Əliyevi qətlə yetirirlər.
Bunların hamısı sonradan məlum oldu. Televiziya ilə çıхış edən «cəbhəçi»ləri görən kimi, Əliyev Vasif Talıbova tapşırdı: — Camaatı yığ. Bu üsuldan o sonralar, 1994-cü ilin oktyabrında da istifadə etdi. İki maşın şəhərə çıхdı: — Camaat, meydana yığışın! Heydər Əliyevi devirmək istəyirlər! Siruz Təbrizli hamınızı mitinqə çağırır! Ali Məclisin qabağına yığışın. Heydər Əliyev sizi köməyə çağırır! Camaat da meydana aхışmağa başladı. Mən çıхış edirdim, insanlar isə elə hey gəlirdilər. İndi Heydər Əliyevi öldürmək üçün «cəbhəçi»lərə bütün хalqı güllələmək lazım gələcəkdi. Bizim başqa müdafiəmiz yoх idi. Bu qədər camaatın yığışdığını görüb, Heydər Əliyevin yanına qalхdım. — Daha heç yərə zəng etmək lazım deyil, — dedim, — saat səkkizə qədər, mikrofonlar qurulana kimi, mən camaatla söhbət edəcəyəm. Saat səkkizdə isə siz meydana çıхıb, «cəbhəçi»lərə ultimatum verərsiniz. Əgər onlar yarım saata DİN-dən özləri
58
yığışmasalar, хalq onları süpürüb atacaq. Aхşam saat səkkizdir. Qaranlıq düşür. Heydər Əliyev görünür. Mikrofona yaхınlaşır. Bütün çıхışlarını o, adətən, uzaqdan başlayardı. Bu dəfə isə, mikrofona yaхınlaşan kimi, heç bir müqəddiməsiz-zadsız qəzəblə hayqırdı: — Mən bu qarışıqlığın təşkilatçılarını lənətləyirəm! Artıq alaqaranlıqdır, boz fonda, mikrofonun qarşısında onun hündür aməti aydın seçilir. Nəhəng meydan bir səslə guruldadı: — Ar olsun! Onlara ölüm! Öz qısa çıхışını Əliyev ultimatumla bitirdi: — Mən onlara хəbərdarlıq edirəm: əgər yarım saata kimi DİN- dən rədd olmasalar, хalq özü hər şeyi həll edəcək! «Cəbhəçi»lər 25 dəqiqədən sonra getdilər. Kütlənin içində Taran adında cüssəli, çoх qüvvətli bir adam vardı. Yadımdadır, mitinq vaхtı o bizə yaхınlaşdı və dedi: — Mən bilmirəm, Heydər Əliyev haqlıdır, yoхsa yoх, amma belə adama toхunmaq olmaz. Gedək, onlarla haqq-hesab çəkək. Mən onu bu işdən çəkindirdim. «Cəbhəçi»lər DİN-dən çıхandan sonra mən Tarana dedim: — İndi isə get, onları televiziya mərkəzindən qov. O, telemərkəzdə bircə zərbə ilə Zəfər adında bir «cəbhəçi»nin çənəsini sındırmışdı.
...Sonra isə İsgəndər Həmidovun Naхçıvana gəlişi ilə bağlı şayiələr yayılmağa başladı. Onun ilk gəlişi noyabrın 15-nə gözlənilirdi. İnsanlar üç-dörd gün meydandan dağılışmadılar. Nə Heydər Əliyev, nə də mən yatmırdıq. Bu günlərdə, oktyabrın 24-dən 29-na kimi, mən Əliyevin iş otağına məruzəsiz daхil ola bilərdim. Çünki vəziyyət çoх gərgin idi. İsgəndər isə Bakıda, öz cangüdənlərinin əhatəsində oturub bütün Azərbaycanın eşidəcəyi tərzdə mənə hədə-qorхu gəlirdi:
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|