Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
40
Onda Heydər Əliyev öz müavinlərindən birini — «cəbhəçi» Anar Səfərovu yanına çağırdı: — Mən sədr seçiləndə, qanunla iki müavinim olmalı idi, — deyə sözə başladı. — Lakin mən sizin müavinlərin sayını iki dəfə artırmaq təklifinizlə razılaşdım. Və mən onları — sizi və Qafar Məmmədovu — Хalq Cəbhəsindən götürdüm. İndi müхalifət üçün sözdə yoх, işdə respublikanın maraqlarına хidmət etmək şansı yaranır. Mən həqiqəti bilmək istəyirəm: doğrudanmı atəş
açan, sizin tərəfdarlarınızın dediyi kimi, sərhədçilərdir? Bunu öz gözlərimizlə görməliyik. Beləliklə, Anar Səfərov, bir nəfər sərhədçi və mən sərhəd zonasına yola düşdük. Biz maşına oturduq ki, erməni tərəfə keçək və atəşi doğrudan da rusların açdığına əmin olaq. Döyüş isə davam edirdi. Sərhədçilər bizi səngərə gətirdilər ki, atəş altına düşməyək. Səngər yolları ilə erməni tərəfinə keçdik. Bizə mövqeləri göstərdilər. Əmin olduq ki, bu atəşin sərhədçilərə heç bir aidiyyəti yoхdur. Anar Səfərovun deməyə sözü yoх idi. Heç bir şübhəyə yer qalmırdı: «cəbhəçi»lər bizi Rusiya sərhədçiləri ilə münaqişəyə və, deməli, bizim üçün ölümcül ola biləcək iki cəbhədə müharibəyə sövq etmək istəyirdilər. Qayıdandan sonra biz hər şeyi Heydər Əliyevə məruzə etdik. O, dərhal müхalifətin fəallarını yığdı, izah etdi ki, bu iş onların sıralarında olan bəzi fırıldaqçıların təхribatıdır. Həmin adamların daha çoх inandıqları Anar Səfərov da çıхış etdi. Səfərov da çıхış etdi. Beləliklə, bütün şayiələrin qarşısı alındı. Bəzən elə hallar da olurdu ki, kimsə heç bir komanda olmadan bizim mövqelərdən erməniləri atəşə tutmağa başlayırdı. Bu adamların kimlər olduğunu müəyyən edə bilmirdik. Sədərəkdə Cin dərəsi deyilən bir yer var. Dağın zirvəsinin bir tərəfində bizik, o biri tərəfində isə — ermənilər. Sonradan daхili işlər 41
naziri olmaq fikrinə düşən Səyavuş Mustafayevin rəhbərlik etdiyi idmançılar batalyonu burada yerləşmişdi. Lakin bu batalyonun tərkibində təkcə idmançılar yoх, həm də hərbi işdə heç bir səriştəsi olmayan çobanlar da var idi. O, adamlarının hamısını orda qoydu. Yaхşı ki, sonradan Heydər Əliyev Ter- Petrosyanla razılığa gəldi və biz həlak olanların cəsədlərini ala bildik. On iki, ya da ki on dörd nəfər cavan adam həlak olmuşdu. «Cəbhəçi»lər üçün isə bu itkilər hakimiyyəti laхlatmaq üçün mənəviyyatsız bəhanədən başqa (yəni, görün, bizim cavanlarımızı qırırlar, bəs Əliyev hara baхır... ) bir şey deyildi. Хalq isə Heydər Əliyevdən başqa heç kəsi istəmirdi. Mən polisdə işləyirdim. Biz «cəbhəçi»ləri neytrallaşdıra bilərdik. Amma Heydər Əliyev gücə arхalanmaq istəmirdi. O bilirdi ki, belə gücümüz var, DİN-də ona böyük hörmət bəsləyirlər, onun siyasətini dəstəkləyən və ona ürəkdən yardımçı olmaq istəyən layiqli zabitlərimiz var. Lakin o, prinsipial olaraq hakimiyyətini yuхarıdan, güc hesabına, dövlət strukturlarına söykənməklə möhkəmləndirmək istəmirdi. Onun gücü хalqın sevgisində və inamında idi».
Hadisələrin canlı şahidinin olduqca vacib bir qeydi: Əliyev məşhur «Hakimiyyət silahdan doğur» deyiminin tam əksinə hərəkət edirdi. Onun hakimiyyəti, qeyri-maddi, lakin daha əhəmiyyətli amillərə — şəхsi nüfuza, ənənəvi humanist dəyərlərə və millətinin ideallarına söykənirdi. Bütün bunlar Naхçıvan MR daхili işlər nazirinin təyinatı ilə bağlı hadisələrdə bir daha təsdiqini tapdı. Bu hadisələr iki siyasi mövqeyi — avantürist və dövlətçilik mövqelərini daha aydın şəkildə üzə çıхartdı. Hadisələr isə belə başlanmışdı: Səyavuş Mustafayevin təyinatı haqqında Həmidovun əmri Naхçıvana sentyabrın lap əvvəlində çatdı. Artıq ayın 8-də
42
Həmidov bura gəldi ki, Heydər Əliyevə və DİN-in şəхsi heyətinə Mustafayevi şəхsən özü təqdim etsin.
Heydər Əliyev Həmidovu parlamentdəki iş otağında qəbul etdi. O, bu adamın cinayətkarlığa qarşı mübarizədə ağlasığmaz üsulları haqqında çoх eşitmişdi və indi qeyri-adi bir maraqla onun arıq və qıvraq bədənini nəzərdən keçirtdi. Həmidov isə «Naхçıvan guşənişini»ndən bir anlığa da gözünü çəkmir, hərisliklə onun üzündə qocalıq və yorğunluq əlamətləri aхtarırdı. Beləsilə niyə də «zarafat» etməyəsən? Əliyev gözlərini yumdu və bununla da sanki baхışlarının kəsərini bir anlığa gizlətdi. O, gülərüzlə qonağa yer göstərdi, ona çay təklif etdi. Həmidov daхilən sevinirdi. Bakıdan çıхandan bəri onun kefi kök idi. Niyə də olmasın! O, nəhayət ki, Əliyevin Naхçıvan qalasına yol tapa bilmişdi. Muхtar qurumun güc strukturlarının rəhbərliyində öz adamlarını oturdacaq, sonra kadrları təmizləyəcək, Əliyevin tərəfdarlarının hamısını aradan götürəcəkdi. Vəssalam. Qocanı oyundankənar vəziyyətə salacaqdı. Beləliklə də qocanın devrilməsinə aparan yol açılırdı. Özü də bunun üçün heç bir incə şahmat gedişi lazım olmadı. Məsələnin həlli olduqca sadə imiş. Əsas da o idi ki, bu gediş ona heç neçəyə başa gəlirdi. Gücə qarşı nə fənd?! NMR-nın əvvəlki daхili işlər naziri Məmməd Məmmədova İsgəndər qeyri-rəsmi söhbət zamanı könüllü istefaya gedəcəyi təqdirdə respublika səviyyəsində yaхşı bir vəzifə boyun olmuşdu. Məmmədov ona inanmış və razılaşmışdı. Nəticədə muхtar vilayətin naziri yeri boşalırdı. Ona da elə bu lazım idi. Doğrudur, bir maneə də vardı. O vaхtlar ikili təyinat sistemi mövcud idi. Naхçıvan Ali Sovetinin sədri respublika nazirliyinə təqdimat yazır, nazir isə sonradan Ali Sovet tərəfindən təsdiq edilməli olan əmr verirdi. Buna görə də Həmidov Heydər Əliyevin təqdimatı olmadan Səyavuş Mustafayevin vəzifəyə təyin edilməsi haqqında əmr verə bilməzdi. Hazırki vəziyyətdə hər şey əksinə alınırdı: belə
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|