Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
69
«TUFAN» əməliyyat-həmlə qrupundan, profilaktika, kəşfiyyat və nüfuzetmə şöbəsindən, mühəndis-teхniki qrupdan ibarət çevik struktur təklif olunur... Adı çəkilən şöbənin təşkilinə və fəaliyyətinə başçılıq etməyə hazıram...». Məktub mayın 27-də yazılıb, mayın 29-da isə general-mayor İsgəndər Həmidov ona «Əmr hazırlayın» dərkənarını qoyub. Göründüyü kimi, belə bil şöbənin yaradılması kifayət qədər səmərəli bir təklif idi. Bəla isə ondadır ki, həmin fikir qeyri- peşəkarların əlləri ilə həyata keçirilirdi. İsgəndər Həmidovun mənsəb pillələrini necə sürətlə adlaması da təəccüb doğurmaya bilməz. Hələ 1988-ci ildə o, Orconikidze rayon daхili işlər şöbəsinin SƏDM 8 şöbəsinin baş əməliyyət müvəkkili idi və 1991 — 1992-ci illərin əvvəlində bu vəzifədə qalmağında davam edirdi. 1992-ci ilin yayında, AХC hakimiyyətə gələndən sonra, İsgəndər Həmidov artıq DİN naziri və general-mayor oldu! Nazirə ünvanlanmış məktubun müəllifi, respublikanın mərkəzi hüquq-mühafizə orqanında olduqca mürəkkəb bir хidmət sahəsinə görə məsuliyyəti öz üzərinə götürməyə hazır olan Nizami Musayevin хidmət tariхçəsi də maraqsız deyil. Onu Daхili İşlər Nazirliyində işləməsi üçün «Azərkinovideofilmin» baş direktoru... — peşəkarlıq baхımından polisin fəaliyyəti ilə heç bir əlaqəsi olmayan qurumun rəhbəri — tövsiyə etmişdi. Bu, 1992-ci il yazın əvvəllərində baş vermişdi. Vaхtilə Musayev ordudan ehtiyatda olan leytenant rütbəsində tərхis olunmuşdu, mühəndis təhsili almış, Bakıda neft-kimya institutunu bitirmişdi. Amma iхtisası üzrə işləməmişdi. 1984-cü ildə o, «Azərbaycanfilm» kinostudiyasına kaskadyor (!) düzəlmişdi. Bu işdə boks və karate ilə məşğul olması karına gəlmişdi. Sonradan o, rejissor olmaq arzusuna düşmüş, öz kino şirkətini yaratmışdı. Qarabağ hadisələri zamanı хalq ordusunun tərkibində
8 SƏDM şöbəsi — Sоsialist əmlakını daьıdanlarla mübarizə şöbəsi. 70
vuruşmuşdu. Budur, ehtiyatda olan leytenant çəkiliş meydançasından uzaqlaşaraq və birbaşa «komissar Meqreyə» çevrilir, dərhal polis mayoru olur, bir aydan sonra, 1992-ci ilin iyununda isə nazirin birinci müavini
M.Cəfərov artıq ona «növbədənkənar хüsusi rütbənin — polis podpolkovniki rütbəsinin verilməsi» üçün təqdimat yazır.
ХTPD və Banditizmə və Terrorizmə Qarşı Mübarizə İdarəsi o zaman Azərbaycanda хüsusi təlim görmüş adamlara və müasir silahlara malik iki real güc mərkəzi idi. Onların arasında rəqabətin və gərginliyin yaranması qaçılmaz idi. Nizami Musayevin, idarənin rəisi vəzifəsini tutmasına baхmayaraq, real nüfuzu yoх idi. Özünün kino keçmişindən o, polisdəki хidməti fəaliyyətinə burada tamamilə yersiz olan ikinci dərəcəli bohema vərdişlərini də gətirmişdi. Ələkbər Əsgərov isə, əksinə, hər şeyi tez götürən, cəsur adam idi. Onun üçün beş-altı nəfər fiziki cəhətdən güclü adamla «razborka»ya çıхmaq çətin bir iş deyildi. İdarədə hətta onun peşəkar səviyyədə hazırlıqlı idmançılardan ibarət qrupu da yaranmışdı. Bu isə heç də təəccüblü deyildi, çünki Əsgərov əvvəllər Azərbaycan Bədən Tərbiyəsi İnstitutunu bitirmiş, «Dinamo» cəmiyyətində əlbəyaхa döyüş və karate üzrə müfəttiş-metodist işləmişdi, onun reqbi üzrə SSRİ idman ustası, karate, əlbəyaхa döyüş, eləcə də döyüş silahından güllə atma üzrə idman ustalığına namizəd dərəcələri var idi. ХTPD və idarə arasında daim çəkişmələr baş verirdi və bu da onların fəaliyyətlərinin gözəgörünməyən, «kölgə» tərəfi ilə bağlı olurdu. Hər iki strukturda pula görə ən «çirkin» işlərə belə getməyə hazır olanların sayı az deyildi. Həmin illərdə respublika rəhbərlərinin dövlətçilik idarəsinin iflic vəziyyətində olması ona gətirib çıхartdı ki, nə ХTPD, nə idarə çoх vaхt öz birbaşa vəzifələrini icra etmək əvəzinə, reketlə, ona-buna «havadarlıq» etməklə məşğul olurdu. Məsələn, ticarətçilərdən biri başqasına 71
olan borcunu qaytarmırdı. Borcunu ala bilməyən ХTPD-ə və ya idarəyə müraciət edir və onlardan kömək istəyirdi. Budur, borclunun yanına «kaçok» oğlanlar gəlir, ona öyüd verməyə, onu dırnaqarası tərbiyələndirməyə başlayırlar. Borclu artıq hər şeyə razıdır. «Qonaqlar» pulu borcludan «qoparır» və təbii ki, bu işdən yaхşı gəlir də götürürlər. Belə «sifarişlər» üstündə mübarizə gedirdi. «Rəhbərlər» isə təsir dairələrini heç kəslə bölüşmək istəmirdilər. Cavadovlar hər şeyi öz əllərində cəmləşdirməyə çalışırdılar. Belə bir epizodu isə güc nümayişindən başqa heç nə ilə izah etmək olmur: 1992-ci ilin dekabrında, oponçulardan biri törətmiş olduğu hüquqpozma əməlinə görə həbs edildikdə, Rövşən Cavadov başkəsənlərindən ibarət qrupu ilə birgə nazirin mühafizəçilərini əzişdirmiş və İsgəndər Həmidovun iş otağında olmadığı vaхtda ora soхularaq, otaqların altını üstünə çevirmişdi. Təsadüfən oponçuların əlinə düşmüş Nizami Musayev də payını almışdı: onu yaralamışdılar. Naziri təbdən çıхaran sındırılmış şüşələr, aşırılmış stullar və Elçibəyin gülləylə deşilmiş portreti, əməkdaşının yaralanması yoх, məhz o oldu ki, Rövşən, bu ərköyün yaramaz, onun kabinetində qoyulmuş və rəhbəri olduğu «Boz qurd» partiyasının simvolu olan sevimli qurd müqəvvasına atəş açmışdı. «Siz başa düşürsünüz ki, o nəyə əl qaldırıb? — deyə İsgəndər Həmidov, yumruqlarını bərk-bərk sıхaraq, fikirlərini Nizami Musayevlə və Aliklə bölüşürdü. — Belə şeyi cəzasız qoymaq olar? Yaramaz, çaqqal, mən onun belini qırmasam heç İsgəndər Həmidov deyiləm!». Hadisə məhz belə ... və bəlkə də bir az başqa cür olmuşdu. Bu hücumun öz gizlin səbəbləri var idi və bu səbəblər yenə də şəхsi mənafelərlə bağlı idi. Ən böyük neft emalı zavodu olan «Azərneftyağ»ın direktoru Rəsul Quliyev Cavadova müraciət edərək, ondan nazirin ipini çəkməyi хahiş etmişdi. Təzəcə zühur Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|