Muhammed COŞKUN
334
incelenmesi için de köklü bir başlangıç noktası sayılabilir. Bu sayede Kur’ân
metninin yorumlanması konusunda her yorumcu ne kadar nesnellik iddiasında
bulunursa bulunsun, -hem dinî hem edebî özelliğe sahip metinlerde- birbirinden
farklı birçok yorum yapılmasının yorumcunun kendi çağındaki reel duruma ilişkin
tavrını yansıttığı benimsenmiş olacaktır. Oysa yapısalcılık düşüncesi mutlak
mensellik iddiasıyla bu imkânları zedelemektedir. Klasik geleneğimizde âlimlerin
sıklıkla tekrarladıkları “Doğrusunu Allah bilir/Allahu a’lem” ifadesi, yorumda
nesnellik arayışının mutlaklaştırılmaması gerektiğine dair yüksek bir bilincin
varlığına işaret etmektedir. Yapısal analiz yöntemini başta Kur’ân olmak üzere
herhangi bir dinî metne uygularken, tefsir/yorum faaliyetinin mutlak anlamda
nesnellik arz edemeyeceğini de daima hesaba katmakta fayda vardır.
VI.
Kaynaklar
Akerson, Fatma Erkman, Edebiyat ve Kuramları, İstanbul, 2010
Barthes, Roland, S/Z, Çev: Sündüz Öztürk Kasar, İstanbul, 2006
Câbirî, Muhammed Âbid, el-Aklu’l-Ahlâkiyyu’l-Arabî, Beyrut, 2009
------Nahnu ve’t-turâs-kıraât muâ’sıra fî turâsinâ el-felsefî, Beyrut, 1993
----- Medhal ile’l-Kur’âni’l-Kerîm, Beyrut, 2006.
------Tekvînu’l-akli’l-arabî, Beyrut, 2009.
------Bünyetü’l-akli’l-arabî, Beyrut, 2007.
------el-Aklu’s-siyasiyyu’l-arabî, Beyrut, 1995.
------Fehmu’l-Kur’âni’l-hakîm, Beyrut, 2007-2009.
Cevizci, Ahmet, Felsefe Sözlüğü, İstanbul, 2010
Çevikbaş, Sebahattin, Yapısalcılık Üzerine, Felsefe Dünyası, 2002/1, Sayı 35, s.
137-151
De Saussure, Ferdinand, Genel Dilbilim Dersleri, Çev: Berke Vardar, İstanbul,
2001
Eziler Kıran, Ayşe – Kıran, Zeynel, Yazınsal Okuma Süreçleri, Ankara, 2011
Eagleton, Terry, Edebiyat Kuramı, Giriş, Çev: Tuncay Birkan, İstanbul, 2011
Fadl, Salah, Nazariyyetü’l-binaiyye fi’n-nakdi’l-edebî, Kahire, 1998
Ferâhî, Abdülhamid, Delâilu’n-nizâm, el-Matbaatu’l-Hamidiyye, Azamgarh
(Hindistan), 1388/1968
----Nizâmu’l-Kur’ân ve te’vîlu’l-furkani bi’l-furkan, New Delhi, 2008
Gıddens, Anthony, Sosyal Teorinin Temel Problemleri, Türkçesi, Ümit Tatlıcan,
İstanbul, 2005
Tefsirde Yapısalcılık: İmkânı ve Sorunları
335
Gönç Şavran, Temmuz, Suğur, Serap ve diğerleri, Modern Sosyoloji Tarihi,
Anadolu Üniversitesi Yayını, No: 2304, Eskişehir, 2011
Hawkes, Terence, Structuralism and Semiotics, Routledge, Second Edition, New
York, 2003
Heyet, et-Türâs ve’n-nahdâ, kıraât fî a’mâli Muhammed Âbid el-Câbirî, Beyrut,
2005
Hollinger, Robert, Postmodernizm ve Sosyal Bilimler, Çev: Ahmet Cevizci,
İstanbul, 2005
Keskin, İbrahim, Bir Yapısalcı Olarak Muhammed Âbid el-Câbirî’de Din-Kültür
İlişkisi, Uludağ Ünv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi,
Bursa, 2010
----“Sosyolojik Teoriler Bağlamında Yapısalcı Analizin İmkân ve Sınırlılıkları”,
Beytülhikme- An International Journal Of Philosophy, Volume 1, Issue 2, December
2011
Kruzweil, Edith, The Age Of Structuralism (Asru’l-Binyeviyye), Arapçaya
çeviren: Cabir Usfûr, Kuveyt, 1993
Kuzu, Türkan, Masalın Değişmez Yasaları –İşlevsel Birimler-, Anadolu Ün.
Edebiyat Fak. Dergisi, Sayı 3, s 219-229, Eskişehir, 2001
Moran, Berna, Edebiyat Kuramları ve Eleştiri, İstanbul, 2010
Nietzsche, Friedrich, Ahlakın Soy kütüğü, Çev: Zeynep Alangoya, İstanbul, 2011
Onart, Adnan, Değişik Yönleriyle Yapısalcılık ve Yapı Kavramı, Türk Dili Dil ve
Edebiyat Dergisi, C. XXVIII, S.262, s-243-251 (Özel Bölüm: Yapısalcılık),
Temmuz, 1973
Piaget, Jean, Yapısalcılık, Çev: Ayşe Şirin Okyayuz Yener, İstanbul, 2007
Rifat, Mehmet, XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları 1, İstanbul, ts
Rosenau, Pauline Marie, Post-modernizm ve Toplum Bilimleri, Çev: Tuncay
Birkan, Ankara, 2004
Scherr, Barry, Formalism, Structuralism, Semiotics, Poetics, The Slavic and East
European Journal, Vol. 31, Thirtieth Anniversary Issue (1987), pp.127-140
(Published by: American Association of Teachers of Slavic and East European
Languages Stable URL: http://www.jstor.org/stable/307983)
Todorov, Tzvetan, Literature and İts Theorists A Personal View Of Twentieth
Century Critisism, Routledge&Kegan, London, 1988
----Yazın Kuramı, (Çev: M. Rifat-S. Rifat) İstanbul, 2010
Tura, Saffet Murat, Freud’dan Lacan’a Psikanaliz, İstanbul. 2010
Yücel, Tahsin, Yapısalcılık, İstanbul, 2008
Türk ədəbiyyatinda romantizm cərəyanının nümayəndələri Əbdülhəq Hamid və Rəcaizadə Mahmud Əkrəm
337
TÜRK ƏDƏBİYYATINDA ROMANTİZM CƏRƏYANININ
NÜMAYƏNDƏLƏRİ ƏBDÜLHƏQ HAMİD VƏ
RƏCAİZADƏ MAHMUD ƏKRƏM
dos. Aydan XƏNDAN
Bakı Dövlət Universiteti
Açar sözlər: Romantizm, poeziya, Hamid, Rəcaizadə, Türk ədəbiyyatı
Keywords: Romantic, Turkish literature, Redzaizade, Hamid
Ключевые слова: Романтизм, Хамид, Реджаизаде, турецкая литература
Romantizmin bir ədəbi cərəyan kimi əsası Fransada qoyulmuş, orada inkişaf
etmiş və digər xalqların ədəbiyyatına təsirini göstərmişdir. Demək olar ki, romantizm
1820-30-cu illərdə tam bir cərəyan şəklini almışdır. Bu cərəyanın hərəkətverici qüv-
vəsi kimi fransız inqilabını hesab etmək mümkündür. Bu inqilab despotik, mütləqiy-
yət rejiminə qarşı kəskin şəkildə etiraz idi. Məhz bu inqilabın nəticəsi kimi insana
olan baxış tamamilə dəyişilmiş olur. Artıq hər bir insan ayrılıqda bir fərd olaraq qə-
bul olunur, onun daxili aləminin, öz dünyasının mövcud olması faktı heçə sayılmırdı.
Buna görə də əski yunan ədəbiyyatında, klassik ədəbiyyatda mövcud olan ağa-qul
prinsipinə qarşı güclü etiraz özünü büruzə verməyə başlayır Dövrün yazıçı və şairləri
insanı daha yaxşı anlamaq üçün xalq ədəbiyyatına, folklora müraciət etməyə
üstünlük verir, bir insana yuxarıdan aşağı baxmağı kəskin şəkildə tənqid edirdilər.
Romantizmin ideoloqları Monteskyu, Volter, Russo kimi filosoflar idi. Demək
olar ki, bu cərəyan ona qədər mövcud olan və ədəbiyyatçıları dar çərçivələr içinə
həbs edən digər ədəbi cərəyanlara müqavimət kimi peyda olmuşdu. Romantik
ədəbiyyata qədər hakim olan klassik ədəbiyyat ağıl və məntiqi düşüncəyə əsaslanan
bir ədəbiyyat idi. Romantiklər burjualığı tənqid edir, sadə insanların daxili sarsıntı-
larını əsərlərinin mövzusuna çevirirdi. Klassik ədəbiyyatdan fərqli olaraq romantiklər
həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən qüsurlu insanlara doğru nəzərlərini çevirib,
onları qəhrəman kimi dəyərləndirirdilər. İdeal insan tipindən uzaqlaşan romantiklər
xəyallar aləminə sığınsalar da, daha real insanları ədəbiyyata gətirmiş oldular.
Türk ədəbiyyatında romantizm cərəyanı ən çox ardıcılı olan bir cərəyandır
desək, yanılmarıq. Bilindiyi kimi Tənzimat ədəbiyyatı dövründə fransız ədəbiyyatı
Dostları ilə paylaş: |