147
hansıları məhz milli varlığı müəyyən edən amillər kimi qəbul
etmək olar? Bu məsələdə xüsusi mövqeyi olan mütəfəkkir-
lərdən biri milli ideoloqlarımızdan olan Ziya Göyalpdır. O,
fərdi iradə ilə yaradılmayan dəyərləri (toplum (xalq)
yaradıcılığını) fərdi iradə ilə yaradılan dəyərlərdən ayıraraq,
birinciləri “kültür” (və ya “hars”), ikinciləri “mədəniyyət”
anlayışına daxil etmiş və milli varlığı mədəniyyət yox, məhz
kültürün müəyyən etdiyini demişdir (1.26). Z.Göyalp bu cür
fərqləndirmə ilə milli varlıq məsələsinə xeyli aydınlıq
gətirmişdir. Doğrudan da, millət fərd yox, fərdlərin birliyidirsə,
onun varlığı fərdi yox, toplum iradəsi ilə yaradılan dəyərlərlə
müəyyən edilə bilər. Yəni məsələn, fərdi yaradıcılıq
nümunələri – alimlərin elmi əsərləri, müəllifi olan bədii əsərlər,
istehsal olunan maddi nemətlər və s. beynəlmiləl dəyərlərdir və
milli varlığı müəyyən edə bilməz. Milli varlığı yalnız toplum
yaradıcılığının (xalq yaradıcılığının) məhsulu olan dəyərlər
müəyyən edə bilər.
Lakin, hazırda nə Türkiyədə, nə də
Azərbaycanda “mədəniyyət” və “kültür” ifadələri Z.Göyalpın
verdiyi tərifə uyğun mənada həmişə işlədilmir. Adətən
“mədəniyyət” ifadəsi ümümi mənada (yuxarıda qeyd olunan
ümumi tərifə uyğun) işlədilir. Ziya Göyalpın “kültür”
anlayışına daxil etdiyi (milli varlığı müəyyən edən) ünsürlər isə
daha çox “milli mədəniyyət”, “milli mənəvi dəyərlər” və s.
kimi ifadə olunur. Z.Göyalpın “mədəniyyət” anlayışına daxil
etdiyi ünsürlər isə adətən “sivilizasiya” termini ilə ifadə olunur.
Lakin necə ifadə olunmasından asılı olmayaraq milli varlığı
müəyyən edən amillər kimi məhz ictimai yaradıcılığa (“xalq
yaradıcılığı” anlayışının ən geniş mənası) məxsus dəyərləri
qəbul etmək ən doğrusudur. Bu dəyərlərə isə ilk növbədə dil və
folklor (xalq ədəbiyyatı, xalq musiqisi, adət-ənənələr,
mentalitet və s.) aiddir ki, onlar da bir fərd tərəfindən
yaradılmır və tarixi inkişaf prosesində toplum daxilində bir növ
öz-özünə formalaşır və nəsildən nəslə ötürülür. Bu dəyərlərin
varlığı maddi deyil, daha çox mənəvi xarakter daşıyır (məsələn,
sözlər, adətlər, qaydalar, musiqi və s.) və əsasən yaddaş
148
vasitəsiylə nəsildən nəslə ötürülür. Ona görə də bu dəyərlərin
məhz milli mənəvi dəyərlər (MMD) adlandırılması tamamı ilə
yerinə düşür. Lakin bu mənəvi dəyərlərin maddi daşıyıcıları
(yazılar, əşyalar və s.) da ola bilər
Millət ortaq mənəvi dəyərlərə malik insanların məhz ən
böyük birlik forması kimi qəbul olunur. Aydındır ki, bu birlik
forması birdən birə yaranmamışdır. Millətlərin meydana
çıxmasına qədər tarixən ortaq mənəvi dəyərli insanların daha
kiçik birgə yaşayış formaları – qəbilələr və tayfalar mövcud
olmuşdur.
Qəbilələr ibtidai icma quruluşunda (İİQ) qohum ailələrin
birgə yaşayışı nəticəsində meydana çıxmışdır. İİQ-da
qəbilələrin meydana çıxması təxminən orta paleolit dövründən
(e.ə. 100-30-cu minilliklər) götürülür. Ərazi və mənəvi
dəyərlərə (dil və ənənələr) görə yaxın olan qəbilələrin
birləşməsi (təsərrüfatla birgə məşğul olması) nəticəsində isə
tayfalar meydana çıxmışdır. Yaxın tayfaların birləşməsi
nəticəsində isə tayfa birlikləri və millətlər formalaşmışdır.
Tayfa və tayfa birliklərinin formalaşması həmçinin dövlətin
ilkin ünsürlərinin (xüsusi mülkiyyət, siniflər, təbəqələşmə və
s.) meydana çıxması ilə müşahidə olunmuşdur. Millətin
foralaşmasını həmçinin, insan birliyinin “topluluq”dan daha
mükəmməl formaya – “toplum”a (“cəmiyyət”ə) çevrilməsi ki-
mi də qiymətləndirirlər (1.26. və s.).
Millətə siyasi birlik forması kimi yanaşma Qərbi Avropa
yanaşması (fransız alimi E.Renan və b.) da adlanır. Bu
yanaşma kifayət qədər ziddiyyətlidir və zaman-zaman hakim
millətlərin şovinizminə, imperializminə və assimilyasiya
siyasətinə bəraət qazandırmışdır (1.47).
Millətə etnik-siyasi birlik forması kimi yanaşıldıqda milli
dövlətçilik və milli şüur (bu anlayışlar haqqında bir az sonra
geniş məlumat verəcəyik) milli varlığın zəruri ünsürü kimi
müəyyən edilir. Belə ki, milli dövlətçiliyi olmayan və milli
şüuru formalaşmamış etnik birliklərin “millət” adlandırılması
doğru sayılmır. Bu cür etnik birlikləri “millətləşməmiş”, “mil-
149
lətə çevrilməmiş” xalqlar (və ya “milliyyət”lər) adlandırırlar.
Millət haqqında marksist, modernist və başqa bir çox
nəzəriyyələr əsasən etnik-siyasi yanaşmaya uyğundur. Həmin
nəzəriyyələrdə eyni zamanda millətlər (və milli dövlətlər) –
kapitalizmin (həmçinin ETT-nin), “millətə çevrilməmiş xalq-
lar” (və ya “milliyyət”lər, etnoslar) isə – feodalizmin məhsulu
hesab olunur.
Lakin etnik-siyasi yanaşma da kifayət qədər ziddiyyətlidir
və xeylı mübahisə doğurur və fikrimizcə, məsələni daha da
mürəkkəbləşdirir. Belə ki, bu gün öz dili və folkloru ilə
fərqlənən, öz adı ilə tanınan, kifayət qədər saya malik, lakin
milli dövlətçilik tarixi olmayan etnoslar (qaraçılar və s.) vardır
ki, onları millət adlandırmamaq düzgün olmaz. Həmçinin,
kapitalist münasibətlərinin meydana çıxmasına qədər də
yetərincə inkişaf etmiş etnoslar, onların öz mənəvi dəyərlərinə
söykənən dövlətləri və fərqli etnik kimlik düşüncələri mövcud
olmuşdur. Yəni, qədim və orta çağlarda da millətlərin mövcud
olduğunu danmaq olmaz. Bir sözlə, millətlərin varlığını siyasi
(dövlətçilik), sinfi, elmi-texniki, ictimai quruluş və s. amillərlə
deyil, məhz etnik amillərlə (mənəvi dəyərlərlə) müəyyən etmək
daha düzgündür.
Hər bir millətin formalaşdığı dövrdən bu yana onun bir
inkişaf yolu – tarixi mövcud olur ki, bu da dil və folklor kimi
fərdi iradə ilə yaradılmayan, mənəvi xarakter daşıyan və
bununla da milli varlığı müəyyən edən amildir. Deməli dil və
folklor kimi tarix də MMD-in bir ünsürüdür. Beləliklə, MMD-
in üç böyük ünsürünü müəyyən etmiş oluruq: dil, folklor və
tarix. Bu baxımdan millətə aşağıdakı kimi tərif verə bilərik:
Millət – vahid dilə, folklora və tarixə malik ən böyük in-
sanlar toplumudur.
Millət anlayışına yaxın mənalı “etnos” və “xalq” termin-
ləri də məlumdur. Bəs bu anlayışlar necə başa düşülməlidir?
Etnos (yunanca “etnos” – “xalq” deməkdir) anlayışını bö-
yüklüyündən asılı olmayaraq ortaq mənəvi dəyərlərə malik
insanların istənilən birliyini ifadə edən ümumi anlayış kimi
Dostları ilə paylaş: |