172
Küknar, yazıq küknar, bəlalı küknar,
Bizim əlimizlə qaldın qar altda.
Geyindin əyninə qızıllı paltar,
Bir həyat məhv oldu qızıllar altda.
Niyə qəmlənirəm axı mən, niyə
Yüz bahar bir solğun insana qurban.
Zirvələr qartala, daşlar kəkliyə,
Düzənlər bir bala ceyrana qurban.
Məni bu yandırır, bu yandırır ki,
Duyğunun yerini daşa vermişik.
Küknar qış vaxtı da yaz andırır ki,
Biz yazın ömrünü qışa vermişik.
Kəsdilər, gözündən süzüldü kədər,
Təbiət inlədi yarpaq səsində.
Bir ağac qırıldı-bir ağac qədər
Gözəllik azaldı yer kürəsində.
Bu bayram günündə deyirəm gərək
Yeri də göyü də sevindirəydik.
Axı, sinəmizdə ürək var, ürək
Niyə təbiətin xətrinə dəydik?!
Telinə pambığı düzüb küknarın,
Kənardan baxanda gümüş bilmişik.
Məni bu yandırır, bu yandırır ki,
Onun göz yaşını gülüş bilmişik.
***
173
GƏLİBDİR
Yamacların istəkləri dillənib,
Zirvələrin ağ dumanı tüllənib,
Təbiətin duyğuları güllənib,
Ürəklərə axan vaxtı gəlibdir.
Qızıl donlu, toy büsatlı günəşin,
Üzü gülər, qəlbi odlu günəşin,
Övladları səhər adlı günəşin
Zülmətləri boğan vaxtı gəlibdir.
İsaq-Musaq quşlarının haylaşan,
Dərələrin yallı gedib qaynaşan,
Göy üzündə şimşəklərin oynaşan,
Şaqqıldayıb çaxan vaxtı gəlibdir.
Sularında yuyunduqca nəzərim,
Ürəyimdə ocaq çatar sözlərim.
Dan yerini bir gül kimi Xəzərim
Yaxasına taxan vaxtı gəlibdir.
Ürəyində eşqi coşub onun da,
Od qaynayır suların da qanında.
Arzumuzun novruzgülü donunda
Qar altından qalxan vaxtı gəlibdir.
Sinəmizdə istək yanıb sızladı,
Qırılmazmı bu həsrətin buzları.
Yaşımızı əzbərləyib qızların
Başımıza qaxan vaxtı gəlibdir.
174
Hara baxsan eyni dünya, eyni qəm,
Mən sevgisiz bir ürəyi neynirəm.
Gözəllərin od geyinib əyninə,
Evimizi yıxan vaxtı gəlibdir.
Onu hər gün, onu hər an gözlədim,
Gözlərimdən olanacan gözlədim.
O insafsız niyə mənim gözlərim
Qorasını sıxan vaxtı gəlibdir.
Mənim bütün fəsillərim qış olub,
Harda dərd var, ürəyimə tuş olub,
Bahara bax-fürsətin bir quş olub
Əllərimdən çıxan vaxtı gəlibdir.
Hər baxışla baxışmayan könlümün,
Ev-eşiyə yığışmayan könlümün,
Bu dünyaya sığışmayan könlümün
Dörd divara sığan vaxtı gəlibdir.
***
175
BU DAĞLARIN
Səmasında bulud kimi
Dola
adam bu dağların.
Nəğməsini öz qəlbiylə
Çala
adam bu dağların.
Yolu düşə gül çağında,
İsinə gül ocağında.
Sığınaraq qucağında
Qala
adam bu dağların.
Gözəllikdən göz isinə,
Dodaqlarda söz isinə,
Dərman bilib, qadasını
Ala
adam bu dağların.
Dağlar-gözəlliyin tacı,
Şəlalələr-gümüş saçı.
Heç olmasa bir ağacı
Ola
adam bu dağların.
Yorulmasa yoxuşunda,
Yuyunmasa yağışında,
Çiçək kimi ağuşunda
Sola
adam bu dağların.
176
BU AĞAC
Yetişir ömrünün qürub çağları,
Qəddi günü-gündən əyilir, qağa.
Özünə yük olur öz budaqları,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Haçandır, haçandır çətirlənməyir,
Bəlkə də gümanı yoxdur sabaha.
Bəzənib, gül açıb ətirlənməyir,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Kölgəsi qalmayıb kölgələnməyə,
Daldası qalmayıb daldalanmağa.
Bənddir bir balaca silkələnməyə,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Nə var bu dünyada ölümdən ucuz,
Nə var bu dünyada ömürdən baha.
Həyat-bir döyüşdür, ya ud, ya uduz-
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Kədəri özündən, dərdi özündən,
Nəmli gözlərindən qəm yağa-yağa.
Düşməni özündən, qurdu özündən,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
İndi nə ağacdır, nə də ki, odun
Bağda çəpərə də yaramaz daha.
Nə qədər torpağı zəbt edib, tutub
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
177
Bir ömrü ardınca sürüyüb gedir,
Ağıl kəsə-kəsə, göz baxa-baxa.
Bir çəngə buluddur, əriyib gedir-
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Külək də xəfifcə əsir yanından,
Quş da budağına qorxur qonmağa.
Gizli bir gizilti gəzir canında,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
Yanında söz deyib, səs də salmaram,
Əl vursam, əllərim batar günaha.
Özü yıxılana balta çalmaram,
Bu ağac içindən yeyilir, qağa.
***
QAR YAĞDI GECƏNİN QARANLIĞINA
Qar yağdı gecənin qaranlığına,
Hər tərəf büründü qar ağlığına.
Hayana baxırsan düm ağdı gecə,
Sanki bələkdəki uşaqdır gecə.
***
2014
Dostları ilə paylaş: |