128
bölgüsü və maraq paylaşması prosesləri baş verir. Əlaqəli
fəaliyyət strukturları bir-birinə bağlayır və onların arasında
şaxəli trayektoriyalar meydana gəlir. Strukturlar həm eyni
trayektoriyalar (istehsalat strukturları şəbəkələri, xidmət
strukturları şəbəkələri və s. kimi ixtisaslaşmış sahələr üzrə
strukturların təşkili), həm də paralel trayektoriyalar üzrə
(iqtisadiyyatın ayrı-ayrı qolları üzrə strukturların təşkili, dövlət
hakimiyyətinin ayrı-ayrı qolları üzrə paralel trayektoriyalarda
strukturların təşkili) təşkil edilir. Siyasi strukturların piramidal
əsası onlar arasında əlaqəli və tabeli fəaliyyəti təşkil edir.
Bununla da “güclülərin seçim”i prosesi baş verir. Güclü
subyektlərin
nisbətən
zəif
subyektlər
üzərində
hakimiyyətindən, bu baxımdan da nəzarətindən məzmun
tərkibi baxımından və forma etibarilə siyasi düzən meydana
gəlir. Subyektlər əllərində olan resursların azlığından və
səlahiyyətlərinin azlığından zəif ola bilirlər. Lakin onu da
nəzərə almaq lazımdır ki, hüquq norması baxımından yuxarı
təşkilata nisbətən az səlahiyyəti olan, lakin kifayət qədər
resurslara malik olan qurumlar da, məsələn, banklar da,
dövlətin yuxarı təşkilatı üçün kiçik bir qurum funksiyasını
yerinə yetirir. Güclülərin formalaşması da öz növbəsində
vəzifə və səlahiyyətlərin gücləri və miqyası ilə müəyyən edilir.
Maraqların pay bölgüsü, eləcə də hakim elitanın-qrupun
mövcudluğu bu qrupu daha səlahiyyətli edir və piramidanın baş
hissəsinə qaldırır. Piramidanın baş hissəsi onun aşağıları
tərəfindən formalaşdırılır. Yəni bütövlükdə müəyyən məkanda
və müvafiq sərhədlər daxilində cəmiyyət olmasa, maraqları əks
etdirən təbəqə olmasa, piramidanın baş hissəsi də (yəni dövlət
və hakimiyyət rəhbərləri) də ola bilməz. Bu baş hissə daha çox
siyasəti müəyyən edən, icra istiqamətlərini müəyyən edən
subyektə çevrilir. Şaxələnmə prinsipi həm də bu baş subyekti
daha böyük bir quruma çevirir. Böyük qurumun qəbul etdiyi
qərar da siyasi və bu baxımdan da əhatəli forma və əhəmiyyət
kəsb edir və onun icrası üçün inzibati idarəçilik həyata
129
keçirilir. Piramidanın yuxarısında dayananlar digər strukturlar
üçün həm universal nəzarəti və müşahidəni, lazımi anlarda isə
xüsusi nəzarəti və müşahidəni yerinə yetirirlər. Bu da həmin
strukturların (subyektlərin və rəhbərlərinin) səlahiyyətini və
statusunu böyüdür və zəngin imicini formalaşdırır. Piramidal
struktur əsas etibarilə strukturlar arasında zəruri əlaqəni və bu
baxımdan da tənzimləmə funksiyasını yerinə yetirir. Nəzərə
almaq lazımdır ki, sahələr arasında əlaqələrin mövcudluğu
müvafiq normalarla təmin edilir, eyni zamanda zərurət ortaya
çıxdıqda bu zərurəti tənzim etmək üçün normalar yaradılır.
Strukturlar arasında mövcud olan bağlılıq bir tərəfdən ictimai
və siyasi həyatı vahidləşdirir, kompleksləşdirir, digər tərəfdən
də strukturların təsnifatını meydana gətirir. Struktur özü sistem
və mexanizmə malik olan bir qurum kimi başa düşüldüyündən,
canlı strukturlar (fəaliyyətdə olan strukturlar) başlıca olaraq
müvafiq qaydalarla fəaliyyət göstərirlər. Strukturlar bir
tərəfdən, bir vahid olaraq tənzim edilirlər, digər tərəfdən də
strukturların özləri də müvafiq sahələri tənzimləyirlər. Bütün
bu
proseslərdə
idarəçilik
prinsipləri
formalaşır
və
strukturlararası proseslər idarəetmə şərtlərini meydana gətirir.
İdarəetmə şərtləri də güc nümayiş etdirən, nüvə rolunu
oynayan qurumları, subyektləri ortaya çıxarır. Təbii şəkildə
nizam yaranır və hərəkətlər sistemə tabe edilir. İdarəçilik- elə
müvafiq elementlərin sıra qaydası ilə düzülüş əsasında nizam
prinsiplərinə müvafiq olaraq hərəkətdə olmasıdır. Mərkəzə
doğru cəmləşən və mərkəzdən kənarlara yayılan proseslər təsir
elementlərini üzə çıxarır və güc amilini gerçəkləşdirir.
Srtrukturlar arasında əlaqələrdə tənzimləmə məsələləri təbii
şəkildə
hadisələri
yönəldən,
vəzifə
səlahiyyətlərini
müəyyənləşdirən əsas güc strukturlarını (güc subyektlərini)
meydana gətirir.
Siyasət qurumları arasındakı əlaqələrin nizamlı şəkildə
tənzimlənməsinin vacibliyi, zəruriliyi ilə bağlı olaraq aşağıdakı
ümumiləşdirilmiş fikirləri bildirmək olar:
130
-maraq müxtəlifliyi və sahələrin müxtəlif forma və
məzmuna malik olması. Bunun uçün onlar arasında real əsaslı,
təkmil əlaqələrin mövcudluğu zərurəti;
-siyasət qurumları arasında vahidliyin, bütövlüyün təşkil
edilməsi zərurəti;
-siyasət qurumlarının fərqli fəaliyyətləri və bu fəaliyyəti
insanların həyatı və xoşbəxtlikləri üçün vacib struktura
çevirmək zərurəti. Qurumlar fərqli fəaliyyət göstərirlər və
fərqli maraqları təmin edirlər. İnsanlar isə fərqli maraq
nümayiş etdirən canlı varlıqlar olduğundan, bu maraqları
vahidə çevirmək üçün mütləq şəkildə ayrı-ayrı maraq
sahələrini
birləşdirmək
və
trayektoriyalar
şəbəkələrini
yaratmaq vacibdir. Bu zaman enerji birliyi və böyük güc
yaranır ki, bundan da hamı istifadə edə bilir;
-siyasət qurumları arasında nizamlama yolu ilə balanslı
mühitin yaradılması zərurəti. Belə vəziyyətlərdə həm
rəngarənglik meydana gəlir, həm də hamı tərəfindən
faydalanma prinsipləri formalaşır və s.
Tənzimləmə bir tərəfdən elementlər arasında əlaqələrin
vəhdətini yaradırsa, digər tərəfdən də güclü elementlərin
mövcudluğu faktlarını üzə çıxarır. Gücün ətrafında cəmləşmə
prinsipləri də güclü elementi daha da gücləndirir və onun
təsirlərini həm daxilən (tərkib baxımından böyütmə), həm də
məkanlar üzrə artırır, ətraflara doğru böyüdür.
Münasibətlərin
tənzimləməsinin
ə
sasları
(nizamlı
münasibətlər)
Uzun müddətli tarixin məhsulu olan və indiki formanı almış
cəmiyyətlərdə münasibətlər zəncirvari xarakter kəsb edir. Zənciri
isə müəyyən həlqələr bir-birinə bağlı vəziyyətlərdə saxlayır.
Münasibətlər rəsmi baxımdan həm də ixtisaslaşmaya məruz
qalıbdır. Məsələn, iqtisadi münasibətlər, əmək münasibətləri,
siyasi münasibətlər, peşə ilə bağlı münasibətlər, sosial
Dostları ilə paylaş: |