190
müqəddaratını təyinetmə və sülh ideologiyaları mühüm yer
tutur.
1
Xalqlararası və dövlətlərarası münasibətlər və əlaqələr
ümumdünya münasibətləri və əlaqələri sistemini, mexanizm və
strukturunu formalaşdırıb. Dövlətlər öz aralarında əlaqələr
qaydalarını yaratmaqla ümumdünya münasibətlər sisteminin
əsaslarını və istiqamətlərini formalaşdırıblar. Razılaşmalar,
hərəkət və davranış qaydalarını əks etdirən normalar toplusu
olan sənədlər münasibətlərin tənzimlənməsi, əlaqələrin
yaranması üçün vasitələr (istiqamətləndirici alətlər) rolunda
çıxış edib. Dövlətlər arasında ikitərəfli və çoxtərəfli əlaqələr,
eləcə də ittifaq sövdələşmələri, birgə müharibələrə qoşulmaq,
strategiya
müəyyən
etmək,
taktiki
addımlar
atmaq
ümumdünya siyasətinin mahiyyətini, istiqamətlərini müəyyən
edib.
İ
ttifaqlar daima mövcud olub. İttifaqlar işğalları
əsaslandırıb və tutulmuş ərazilərin hüquqi-siyasi baxımdan
mənimsənilməsini şərtləndirib. Tarixən ittifaqlar yaradılıb.
Məsələn, 1512-ci ildə İngiltərə kralı VIII Henri Fransaya qarşı
Habsburqlarla ittifaq yaradıb. 1515 ci ildə isə o, Habsburqlara
qarşı Fransa ilə ittifaqa daxil olub. 1522 və 1555-ci illərdə
Fransaya qarşı Habsburqlarla birləşib. 1756-cı ildə Böyük
Britaniya Habsburqlara və Fransaya qarşı Prussiya ilə ittifaqa
daxil olub. 1793-cü ildə Böyük Britaniya, Prussiya və
Habsburqlar Napoleona qarşı ittifaq yaradıblar. 1914-cü ildə
Böyük Britaniya Avstriyaya qarşı Fransa və Rusiya ilə ittifaqa
daxil olub. 1939-cu ildə Böyük Britaniya Fransa və Polşa ilə
Almaniyaya qarşı ittifaqı yaradıbdır.
2
1
Hans J. Morgenthau, Kenneth W. Thompson. Politics among nations: the
struggle for power and peace. Brief Edition. 1993.R.R. Donneley&Sons
Company. ISBN 0-07-043306-2, səh.99-112.
2
Yenə orada, səh. 20.
191
Daxili siyasət və beynəlxalq münasibətlər sistemi
ümumdünya münasibətlər, ümumdünya siyasət sisteminin
əsaslarını formalaşdırıb. İlk beynəlxalq münasibətlər dünyanın
siyasi “bel qurşağında” (“bel qurşağı”na Aralıq dənizi-Fars
körfəzi-Xəzər
dənizi
ətrafı
dövlətləri-Mərkəzi
Asiyanı,
Hindistan və Çini aid etmək olar), yəni güc mərkəzində,
arealında- dövlətlərin bir siyasi qurum olaraq ilk dəfə təşəkkül
tapdığı xətlərdə meydana gəlib. Bu xətlərdə olan münasibətlər
sistemi şəbəkələnib və eləcə də digər məkanlar üçün həm
nəzəri mənbə (dövlət quruluşları formaları nümunələri) olub,
həm də forma və məzmun baxımından prototip (ilkin nümunə)
rolunu oynayıb. Dövlətlər arasında həm müharibələr, həm də
sülh vəziyyətləri münasibətlər sisteminin formalaşmasını
müəyyən edib. Müharibə və sülh qaydaları yaranıb və hər iki
istiqamət üzrə münasibətlər tərzi meydana gəlib. Qədim Şərq
(Şimali Afrikada Misir, İkiçayarası məkan, Fars körfəzi
regionu, Çin və Hindistan), “Köhnə dünya” (Avropa) və “Yeni
dünya” da (Amerika qitəsində), Asiyada, Okeaniyada-ada və
arxipelaq dövlətlərində və Avstraliyada (“Yaşıl qitə”də) aparıcı
subyektlərin
yaranması
ilə
orta
əsrlərdə
beynəlxalq
münasibətlər sistemi də artan subyektlər hesabına öz əhatəsini
və
məkanını
genişləndirib.
XIX-XX
əsrlər
nəhəng
imperiyaların
parçalanması
(Osmanlı
və
Britaniya
imperiyalarının ərazilərini itirmələri, onların ərazilərində yeni
müstəqil
dövlətlərin
meydana
gəlmələri,
Makedoniyalı
İsgəndərin ölümündən sonra imperiyasının parçalanması,
Roma imperiyasının iki hissəyə parçalanması və s.) və yeni
dövlətlərin meydana gəlməsi ilə də xarakerizə olunub. Bununla
yanaşı,
imperiyaların
yeniləri
ilə
əvəzlənmələri (Rus
imperiyasının SSRİ ilə əvəz olunması) prosesləri də yaşanıb.
Cəmiyyətlər və dövlətlər inkişaf etdikcə, yeni sahələr
yarandıqca beynəlxalq münasibətlər də genişlənib və demək
olar ki, daxili iqtisadiyyata aid olan əksər sahələr üzrə
formalaşıb. Nə qədər məhsul istehsal olunubsa, həmin məhsul
192
bir o qədər də istehsal məkanından çıxaraq istehlak
məkanlarına yayılıb. XX əsrin Elmi Texniki İnqilabı həm
iqtisadiyyat, həm siyasət, həm mədəniyyət, həm hərbi sahələrə,
həm də bütövlükdə cəmiyyətlərə təsir göstərib və bir-birini
əvəz edən yeni dalğaları meydana gətirib. (Qeyd: dövlətlər
arasında-xüsusilə böyük güc mərkəzləri arasında baş verən
qlobal qarşıdurmalar XX əsrdə elmi-texniki nailiyyətlərin
hərbi-siyasi vasitələrdə, təhlükəsizlik sahələrində geniş
tətbiqini zəruri etdi. Dövlətlər öz elmi-texniki nailiyyətlərini
başlıca
olaraq
hərbi
sahələrə
yönəltdilər.
Məsələn,
kosmonavtika və astronavtika ballistik raketlərin, yaxın və
orta mənzilli raketlərin; hərbi sahələrdə peyklərin meydana
gəlməsini zəruri etdi. Eyni zamanda zirehli maşınların
istehsalı, böyük gəmilərin istehsalı, sualtı atom gəmilərinin
istehsalı və s. kimi proseslər ortaya çıxdı. Hərbi tələbat elmi
texnologiyanın inkişafı üçün də təkan vermiş oldu).
Beynəlxalq münasibətlərin sosiologiyasında, eləcə də dünya
sosiologiyasında yeni həyat tərzi, yeni əlaqələr tərzi ortaya
çıxıb.
Sivilləşmə
prosesləri
sürətlə
yayılıb.
Proseslər
qloballaşmağa doğru inkişaf edib. Qloballaşma ümumdünya
siyasəti müstəvisini həm rəngarəng edib, eləcə də kəskinlikləri
və ziddiyyətləri artırıb. Ziddiyyətlərdən
də
yeni-yeni
yanaşmalar (həm sosial həyata, həm də iqtisadi və elmi-texnki
sahələrə) ortaya çıxıb. Qloballaşma mərkəzləri-ABŞ, Avropa,
Çin, Rusiya və s. yaranıbdır. Qloballaşma siyasi strategiyası
ABŞ-ın xarici siyasətində başlıca yer tutur. Qloballşma bu kimi
istiqamətləri əhatə edir: iqtisadi inteqrasiya; texnoloji
inteqrasiya; siyasi, mədəni inteqrasiya; dinamizm; qlobal
təhlükəsizliyin yaranması.
1
Elmi-fəlsəfi cərəyanlar başlıca olaraq dünyanın Qərb
məkanında yeni sivilizasiya tələblərini ortaya qoyub. Ənənəvi
Şərq dünyasından fərqli olaraq islahtçılığa meyil edən Qərb
1
Abbas Piriyev. Siyasi strategiya və milli təhlükəsizlik problemi. Bakı,
BDU-2002, 534 səh., səh. 67.
Dostları ilə paylaş: |