138
ğurmur. İstintaq işində bundan sonrakı sənəd iyun ayına
aiddir. Deməli, bu izahat yanvar-iyun ayları arasında,
böyük ehtimalla, şahidlər də dindirildikdən sonra
yazdırılıb. Bu vaxt, təbii ki, “NKVD” artıq ən sınanmış
işgəncə üsullarıyla müttəhimi “yola gətirmiş”, onu özünə
lazım olan ifadələri nəinki söyləməyə, hətta yazmağa
“razı salmışdı”. Burada da gözlənilməz, qeyri-adi heç nə
yoxdur. Stalinin baş memar olduğu inkvizisiya hüquq
sistemi qarşısında bığıburma marşallar və ordu gene-
ralları, Siyasi Büro üzvləri özlərinin əksinqilabi cinayət
törətdiklərini boyunlarına alıb güllələnməyə layiq
olduqlarını öz dilləriylə bəyan edirdilərsə Əliabbas
Qədimovu bu gün ağzıgöyçəkcəsinə qınamağa kim-
sənin mənəvi haqqı yoxdur! Şəkidə İspalkom Ələşrəfin
gedərgəlməzə göndərdiyi insanların övladları, nəvə-
nəticələri bizimlə, şübhəsiz, razı olarlar.
Beləliklə, baxaq görək “NKVD” mənən məğlub ol-
duğu, ancaq cismən qalib gəldiyi Əliabbas Qədimovdan
nə almağı bacarıb.
“Antisovet ifadələrimə görə 1927-ci ildə mən həbs edilərək
yaşadığım yerdə 3 il iş aldım. Şəkidə cəzamı çəkərkən Özbə-
kistana göndərilmək üçün 3-4 aydan sonra Bakıya sürgün
edildim. Üsyan yatırıldıqdan sonra Bakıya gəlmiş şəkililərdən
Şabalıdlı Şeyx’in
54
və Türkiyədən göndərilmiş 4 nəfərin qaldı-
rdığı üsyan haqqında Bakıda eşitdim. Şəkililərin dediyinə görə,
Türklər bu 4 nəfər vasitəsiylə silah və pul boyun olmuşdular.
54
Şəkinin Baş Şabalıd kəndindən olan Molla Mustafa Məhəmməd
oğlu Şeyxzadə
nəzərdə tutulur.
139
Mən Bakıda mərhum
Məhəmməd bəy Hüseynbəyov’la
görüşdüm. O, deyəsən, Şimali Qafqazdan gələrək Şəkidəki xəstə
qardaşının yanına tələsirdi. O, mənə bildirdi ki, mənim məlu-
matıma görə, Türklər Azərbaycanın əksinqilabçı partiyalarıyla
əlbir olaraq ASSR-in müxtəlif bölgələrində üsyan qaldıracaqlar.
O, bir keçmiş müsavatçı kimi məndən xahiş etdi ki, Müsavat
təşkilatının rəhbərliyindəki şəxslərdən biri vasitəsiylə bu xəbərin
gerçək olub-olmadığını yoxlayım.
Mən rəsmi şəxslərdən kimsəni tanımırdım, ancaq “DPZ”-
də
55
dustaq olarkən oradakı müsavatçılardan, o cümlədən
Kərbəlayı Vəli Mikayılovdan
56
dəfələrlə Mədinə xanımın
Müsavatın mərkəzi simalarından biri olduğunu eşitmişdim.
Onun yanına getmək üçün heç bir tanışım, parolum və b. yox
idi. Ancaq o, mənim həyat yoldaşımın 1925-ci ildə bitirdiyi
55
Rusca «дом предварительного заключения» (“ilkin dustaqlıq
evi”) sözlərinin qısaltmasıdır. Bu dustaqxana indiki Nizami metrosu
ilə üzbəüzdəki 16-mərtəbə bunanın arxasında, Quba yolundakı əski
şirniyyat fabrikinin binasında yerləşirdi.
56
Kərbəlayı Vəli Mikayılov 1877-ci ildə Bakıda doğulub. Görkəmli
ictimai-siyasi xadimdir. Müsavat Partiyasının qurucularındandır.
Zaqafqaziya Seyminin və Azərbaycan Milli Şurasının üzvü (1918),
Azərbaycan
Cümhuriyyəti
(1918-1920)
dönəmində
Hökumət
mətbəəsinin müdiri olub. Sovet hakimiyyəti zamanı Bakıda 42-ci
məktəbdə müəllim, Maarif Komissarlığının nəşriyyat şöbəsində
ticarət agenti işləyib. Gizli müsavat təşkilatıyla əlaqəsinə görə 1923-cü
ildə həbs edilib, 25.4.1924-cü ildə 3 illiyə Yaroslavla sürgün edilib (AR
MTN arxivi, PR-19894). 1928-ci ildə yenidən tutulub və buraxılıb (AR
MTN arxivi, PR-41457, 4-cü cild). Güney Azərbaycana mühacirət edib
və müharibə zamanı sovet qoşunları buraya girərəkən kommunistlər
onu Zəncanda məhv ediblər.
140
seminariyanın
direktoru
idi.
Qərara gəldim ki, yetirməsinin əri
olmasından istifadə edərək onunla
görüşüm. Təxminən aprelin 20-ci
günlərində onun evinə getdim.
Məni hörmətlə Abbas əfəndi kimi
qarşıladı və çaya qonaq etdi.
Deyəsən, otaqda yalnız ikimiz idik.
Soruşdi ki, Şəkidə necə yaşayırlar?
Ona dedim ki, mənim bildiyimə
görə, Şəkidə üsyan gedir və ondan
Müsavat partiyasının buradakı
rolunu soruşdum. Mədinə xanım
cavab verdi: “Heç bir rolu yoxdur; bu, başdan-ayağa
provokasiyadır”. Elə hiss etdim ki, o, mənə inanır.
Mən çıxıb getdim, ancaq bir gün sonra yenə onun yanına
qayıdıb sorğumu təkrarladım və “doğrudanmı məhv olan xalqa
kömək etmək istəmirsiniz?”- deyə əlavə etdim. O, qəti şəkildə
“yox” deyərək imtina etdi.
Mən ondan xariclə əlaqəsinin olub-olmadığını soruşdum. O,
müsbət cavab verərək Çəyirtkə təşkilatının
57
bir iştirakçısı
vasitəsilə İranla əlaqə saxlayır. O, məni həmin şəxslə
calaşdırmağa söz verdi, ancaq o, bu vaxt Bakıda olmadı.
Şəkiyə Türkiyədən gəlmiş 4 şəxsin rolunu aydınlaşdırmaq
üçün mən Mədinə xanımdan Türkiyə ilə əlaqələrini soruşdum.
O, əlaqələrin olduğunu bildirdi və soruşdu ki, bu, Sizin nəyi-
nizə gərəkdir? Cavab verdim ki, oraya getməyim pis olmazdı.
57
Çəyirtkə ilə mübarizə təşkilatı nəzərdə tutulur.
Kərbəlayı Vəli Mikayılov
141
Ancaq Şəkidən gələnlərin hamısının dönə-dönə danışdığı 4
nəfər haqqında mən ona heç nə demədim.
Şəkililərdən öyrəndim ki, üsyandan öncəki son ayı Bakıda
yaşamış
Bəhram bəy Əlicanbəyov aprelin 20-ci günlərində
burada, onun qardaşı
Mustafa Əlicanbəyov isə Tiflisdə həbs
olunublar.
Mən Mədinə xanımın dediklərini rəhmətlik Hüseynbəyova
çatdırdım ki, üsyan başdan-ayağa provokasiyadır. Bundan
sonra o, Şəkiyə yola düşdü. Həbs edildiyim günədək bir daha
Mədinə Qiyasbəyovanın yanında olmadım. Yaxşı xatırlamıram,
iki, ya üç il sonra Qubada qəbuluma bir qoca kişi gələrək onu
Mədinə xanımın göndərdiyini və İranla əlaqə yaradan həmin
şəxs olduğunu dedi. Mən ondan xaricdən nə kimi xəbərlər
olduğunu soruşdum. O, öz adamını gözləmədən İrandan
çıxdığıını və növbəti səfərində məlumat gətirə biləcəyini söylədi.
Bu Torpaq Komissarlığı qulluqçusu özünün xidməti işləriylə
bağlı gəlmişdi.
1933-cü ildə mən həkim kimi bir evə guya xəstə üstünə
çağırılmışdım. Orada keçmiş ağ zabit kimi 1927-1929-cu illərdə
“DPZ”-də və Bayıl türməsində yatmış
Heydər bəy Məhəm-
mədbəyov’la rastlaşdım. O, Qubada Müsavat ideyalarını
təbliğ etməyi mənə “rəsmən” təklif etdi. Onun təklifindən qəti
şəkildə imtina edərək bildirdim ki, siyasi əqidəcə müsavatçı
deyiləm. 1935-ci ildə mən yenə də həmin Heydər bəy Məhəm-
mədbəyovun yanına dəvət olundum, ancaq bu dəfə o, həqiqətən
xəstə idi və aramızda heç bir siyasi söhbət olmadı. Onu bir daha
görmədim.
Dostları ilə paylaş: |