53
edəcəyi ilə hədələdi. Faşist mətbuatı isə Türkiyə əleyhinə quduz təbliğat
kompaniyasına başladı. Berlində çıxan qəzetlər Türkiyənin artıq
neytral ölkə
olmadığından və bu müqaviləyə görə onun bərk peşman olacağından yazırdılar.
Moskva danışıqlarından az sonra Sovet İttifaqının özünü neytral ölkə elan
etmiş Finlandiyaya təcavüzü Türkiyənin narahatçılığım daha da artırdı və 19
oktyabr müqaviləsinin doğruluğunu təsdiq etdi. Finlandiyaya Sovet təcavüzü
Türkiyə siyasi dairələrində narahatçılıq yaratmaqla yanaşı, türk mətbuatında güclü
etiraz dalğasına səbəb oldu. Az əvvəl Sovetlərlə dostluğu təbliğ edən mətbuat
orqanları fin müharibəsi zamanı SSRİ-ni açıq şəkildə təcavüzkar və işğalçı
adlandırmağa başladı. H.C.Yalçın "Yeni Sabah" qəzetindəki məqaləsində yazırdı:
"Moskva hamıdan yaxşı bilir ki, türklər kiminsə vassalı deyillər. Onlar görürlər ki,
türk irqinə mənsub olan bir ovuc finlər öz müstəqilliklərini şərəflə qoruyurlar". İki
gün sonra başqa bir məqaləsində o, qeyd edirdi ki, bugünkü Sovet İttifaqı
imperialist çar Rusiyasının varisinə çevrilmişdir. Əgər SSRİ təcavüz siyasətini
davam etdirsə, dünyanın müxtəlif guşələrində olan öz tərəfdarlarının etimadını
birdəfəlik itirəcəkdir. Sovet xüsusi xidmət orqanları bu səpkidə yazıları onunla
izah etməyə çalışırdılar ki, şayiələrə əsasən guya Yalçın ingilislər tərəfindən satın
alınıb və onlardan 4 min funt sterlinq pul alıb. Sovet-fin müharibəsi zamanı
Sovetlərin təcavüzkar niyyətlərinin artdığını sərt formada ifşa edən mətbuat
orqanlarından biri də "Son Poçta" qəzeti idi. Cəmaləddin Saracoğlunun da bu
mövzu ilə bağlı "Yeni Sabah"dakı yazılan kifayət qədər sərt mövqedən yazılmışdı
(36). Ankaradakı sovet diplomatik orqanları sovet-fin müharibəsinə türk
mətbuatının belə sərt münasibətini ilk növbədə Türkiyə hökumətinin mövqeyi ilə
əlaqələndirməyə çalışırdılar və belə hesab edirdilər ki, mətbuat siyasi dairələrin
fikrini əks etdirir. Sovet səfirliyinin məlumatında göstərilirdi ki, sovet-fin
müharibəsi zamanı Türkiyə rəhbərləri sırf antisovet mövqe tutdular.
Lakin bunun əksinə olaraq qeyd etmək lazımdır ki, Türkiyə siyasi dairələri
Sovetlərlə münasibətlərə son dərəcə ehtiyatla yanaşırdılar. Sovet-fin müharibəsi
başlandıqdan sonra SSRİ-nin Millətlər Cəmiyyətindən Çixarılması müzakirə
edildikdə 1936-cı ildən Türkiyəni Cəmiyyətdə təmsil edən "Akşam" qəzetinin
naşiri Necmettin Sadak bu müzakirələrdə iştirak etmiş, fəqət SSRİ-nin Millətlər
Cəmiyyətinin üzvlüyündən çıxarılmasına səs verməmişdi. Bu barədə N.Sadak özü
Cenevrədən qayıtdıqdan sonra dekabrın 25-də "Tan" qəzetində çıxış etmişdi (37).
Sovet-fin müharibəsi ilə bağlı iki məsələyə diqqət yetirmək lazımdır.
Birincisi, Sovet İttifaqını vaxtilə 1933-cü ildə M.Litvinovun təşəbbüsü ilə qəbul
olunmuş "Təcavüzkarın müəyyən edilməsi haqda" əsasnaməyə istinad edərək
Millətlər Cəmiyyətindən çıxardılar. İkincisi, rus tarixçiləri özlərinin də indi etiraf
etdikləri kimi, bu müharibə Sovet dövləti rəhbərli-
54
yinin avantürist siyasətinin təzahürü idi və bu müharibədə SSRİ-nin mövqeyinə
heç bir mülahizələrlə haqq qazandırmaq olmaz (38).
Sovet İttifaqı 19 oktyabr müqaviləsinə münasibətdə açıq şəkildə təmkinli
mövqe tutsa da, uzun müddət gizli saxlanılan diplomatik sənədlərin araşdırılması
fin müharibəsindəki antisovet mövqeyə və digər məsələlərə görə SSRİ-nin
Türkiyədən ciddi narazılıqlarının olduğunu təsdiq edir. SSRİ Xalq Xarici İşlər
Komissarlığının Yaxın Şərq şöbəsinin müdiri N.Novikovun hazırladığı sənəddə
göstərilir ki, 1939-cu ilin oktyabrında SSRİ ilə danışıqları kəsən Türkiyə
nümayişkarcasına ingilis-fransız bloku ilə pakt imzalamaqla İsmət özünün
ingilispərəst meylli xadim olduğunu bütünlüklə büruzə verdi.
Sovet diplomatik orqanları belə hesab edirdilər ki, prezident olduqdan sonra
İ.İnönü çox asanlıqla Türkiyənin SSRİ-yə deyil, İngiltərəyə meyllənməsinin
zəruriliyini ona sübut edən qatı ingilispərəst qüvvələrinin təsiri altına düşmüşdür.
Sovet tərəfi hətta belə güman edirdi ki, İ.İnönünün prezident seçilməsində
ingilislərin iştirakı olmuşdur. Və guya onun ətrafındakı ingilislər tərəfindən satın
alınmış adamlar İsmət paşanı inandırırdılar ki, Türkiyənin yeganə xilası İngiltərə
ilə ittifaqdadır (39).
1939-cu ilin payızında Avropada və eləcə də dünyada baş verən hadisələr
SSRİ XKS-nin sədri, xarici işlər komissarı V.Molotovun oktyabr ayının 31-də
SSRİ Ali Sovetinin iclasında etdiyi "Sovet İttifaqının xarici siyasəti haqqında "
geniş məruzəsində təhlil edilirdi. Məruzə bütövlükdə 1939-cu ilin avqust-sentyabr
aylarında gerçəkləşdirilmiş sovet-alman əməkdaşlığına haqq qazandırılmasına
yönəldilmişdi. Dünyada müharibənin başlanması üçün məsuliyyəti V.Molotov
məharətlə ingilis-fransızların üzərinə qoyurdu və Polşanın Almaniya ilə SSRİ
arasında bölüşdürülməsini ədalətli və qanunauyğun bir hadisə kimi
dəyərləndirirdi. V.Molotov deyirdi: "Almaniya ilə münasibətimiz kökündən
yaxşılaşmışdır. Burada iş dostluq münasibətlərinin möhkəmlənməsi, praktiki
əməkdaşlığın genişlənməsi və Almaniyanın sülhə olan cəhdlərində ona siyasi
kömək edilməsi yolu ilə inkişaf etmişdir". Noyabr ayının 1-də və 2-də "Pravda",
"İzvestiya", habelə respublika mətbuat orqanlarında dərc edilən bu məruzədə
V.Molotov 1939-cu ilin sentyabr-oktyabr aylarında Türkiyə xarici işlər naziri ilə
Moskvada aparılan danışıqlara geniş yer vermiş, danışıqların gedişini təhrif edərək
Sovet-Türkiyə ittifaq müqaviləsinin bağlanmaması üçün bütün məsuliyyəti
Türkiyə tərəfinin üzərinə qoymuşdu. V.Molotov Moskva danışıqlarında Qara
dəniz boğazları haqqında pakt bağlamaq ideyasına toxunur və bu paktın Türkiyə
tərəfindən rədd edilməsini qeyd edərək deyirdi: "Sovet-Türkiyə danışıqları pakt
bağlanması ilə nəticələnmədi, lakin bizi maraqlandıran bir sıra məsələləri
aydınlaşdırmağa, yaxud heç olmazsa az-çox müəyyənləşdir-