134
Ətraf mühitə daxil olan ağır metalların təxminən 90%-i
torpaqda toplanır. Ən toksik metallardan biri olan qurğuşun bir
sıra beynəlxalq təşkilatların, o cümlədən Ümumdünya Səhiyyə
Təşkilatının (ÜST), BMT-nin, toksik maddələr və xəstəliklər
üzrə Amerika Agentliyinin və digər ölkələrin anoloji dövlət
təşkilatlarının prioritet cirkləndirici maddələrin siyahısına daxil
edilmişdir. Qurğuşun ətraf mühitə etilləşdirilmiş benzinlə işlə-
yən avtomobillərin tullantıları ilə, metallurgiya müəssisələri,
poliqrafiya müəssisələri, maşınqayırma istehsalı, akumuliyator
istehsalı və digər qurğuşun tərkibli məhsullar istehsal edən
müəssisələrin tullantıları ilə daxil olur.
Qurğuşunun yol verilən konsentrasiyası (YVK) atmos-
fer havasında 0.3 mkq/m
P
3
P
, su mənbələri suyunda 30 mkq/m
P
3
P
,
(ÜST-nın tövsiyəsinə əsasən 10 mkq/l) müəyyən edilmişdir.
Torpaqda qurğuşunun YVK – sı təxmini aşağıdakı kimi təşkil
edir: qumlu və qumluca torpaqlarda – 32, turş (gillicə və gilli)
torpaqlarda – 65 və neytral turşuluğa yaxın torpaqlarda 130
mq/kq.
Torpağın tərkibində qurğuşunun miqdarı əlvan metallar
istehsal edən şəhərlərdə 1000-2000 mq/kq-a çata bilər.
Torpağın qurğuşanla yüksək səviyyədə çirklənməsi, xüsusilə
qurğuşun əridilməsi və qurğuşun tərkibli akumulyatorlar
istehsal edən müəssisələr yerləşən şəhərlərdə müşahidə olunur.
Torpağı yüksək səviyyədə qurğuşunla çirklənən
şəhərlərdə sahə kənd təsərrüfatı məhsulları üçün istifadə
olunduqda təbii ki, qurğuşun qida məhsulunun tərkibinə keçir.
Məsələn, Uralın Karabaş adlı kişik şəhərində (Çelyabinsk
vilayəti) misəridən zavod 1910-cu ildən etibarən işləyir,
qabaqlar qurğuşun tullantıları ildə 2 min tona çatırdı. Hazırda
torpağın çirklənmə səviyyəsi son dərəcə yüksək olub, 1500-
2000 mq/kq – a çatır. Belə torpaqlarda becərilən tərəvəzin
tərkibində qurğuşunun miqdarı 1.5-2.5 mq/kq təşkil edir (YVK
isə 0.5 mq/kq - dır).
135
Ən toksik metallardan biri də civədir. O, ətraf mühitdə
çox geniş yayılmışdır, trofik zəncirdə bioakkumulyasiya və
hərəkət etmə qabiliyyətinə malikdir. Civənin qida zənciri üzrə
hərəkətini sadə şəkildə aşağıdakı kimi göstərmək olar: su – dib
çöküntüləri – biota (bentos, fito - zooplankton), balıqla
qidalanan balıqlar və quşlar. Civə ətraf mühitə civə tərkibli
filizlərin çıxarılması və əridilməsi, sulfid filizlərindən əridib
əlvan metalların alınması, filizdən qızıl əldə edildiyi,
sellülozanın ağardılması, xlor, kaustik soda, vinilxlorid,
elektrik avadınlıqlarının (lampa, müxtəlif cərəyan mənbələri),
ölçü və nəzarət cihazlarının (termometr, monometr),
civətərkibli tibb preparatlarının, sementin istehsalı, civətərkibli
pestisidlərin istifadəsi, daş kömür və mazutun yandırılması
zamanı daxil olur.
Atmosfer havasında civənin YVK 0.3 mkq/m
P
3
P
, içməli
suda 0.5 mkq/l, torpaqda isə 2.1 mq/kq təşkil edir.
Civənin torpaqda toplanması üzvi karbon və kükürdün
miqdar səviyyəsinə görə təyin edilir. Civənin torpaqla ana
süxurdan irsən keçmiş təbii halda miqdarı 0.02-dən 0.3 mq/kq
arasında tərəddüd edir, orta hesabla 0.06 mq/kq təşkil edib
torpaq tipindən asılıdır. Şəhər torpaqlarında civənin miqdarının
çox olması, müxtəlif tullantıların hədsiz çox olması ilə
əlaqədardır.
Kadmiumun ətraf mühitdə yayılması lokal xarakter
daşıyır. O, ətraf mühitə metallurgiya istehsalının tullantıları,
qalvanik istehsalının çirkab suları (kadmiumlamadan sonra),
kadmium tərkibli stabilzatorlar, piqmentlər, boyalar istifadə
olunan istehsal sahələrindən və fosfat gübrələrindən istifadə
edilməsi vasitəsilə daxil olur. Bundan başqa, kadmium iri
şəhərlərin havasında təkərlərin sürtülməsi, bəzi plastik
məmulatların, boyaların və yapışdırcı materialların eroziyası
nəticəsində toplanır.
Kadmiumla çirklənmiş sahələrdə becərilən kənd
təsərrüfatı məhsullarında onun izafi miqdarda olma ehtimalını
136
nəzərə almaq lazımdır. Məsələn, kadmiumun yol verilən
səviyyəni keçməsi Belova şəhərində sinkəridən zavodun
yaxınlığında becərilən tərəvəzlərdə qeydə alınmışdır.
Kirovoqrad, Qornyak, Kamensk – Uralsk, Çelyabinsk,
Vladiqafqaz şəhərlərinin və mədənlərin yaxınlığında yerləşən
yaşayış məntəqələrinin ərazi torpaqlarında kadmiumun ən
yüksək orta miqdarı aşkar edilmişdir.
Şərti olaraq esensial mikroelement sayılan arsen təbii
halda metilləşmiş birləşmələr halında mövcuddur. Arsen ətraf
mühitə atıntılar, çirkab suları və metallurqiya istehsalı tullan-
tıları (xüsusilə mis və qızıl ərintilərindən), dəri və azot gübrə-
ləri zavodlarından, həmçinin arsentərkibli kömürün yandırıl-
masından, insektofunqisidlərin istehsalı və istifadəsi zamanı
atılır. Müəyyən şəraitdə o, dib çöküntülərindən maye fazaya
miqrasiya edərək, səthi su mənbələrini çirkləndirir.
Nikelin torpaqda ən yüksək miqdarı (orta-350 mq/kq,
maksimum 1000 mq/kq – a qədər) əridici istehsalı yerləşən
Rey şəhərində qeydə alınmışdır.
Təbiətdə ağır metalların əksəriyyəti yalnız çox az
konsentrasiyada bitkilər və bakteriyalar üçün əlverişlidir.
Dəmir, mis, sink, selen, manqan, molibden və bəzi digər
elementlər mikrodozalarda canlı orqanizmlər üçün zəruridir.
Onlar yalnız böyük, izafi dozalarda təhlükəlidir. Qurğuşun,
kadmium, arsen, civə və onun birləşmələri istənilən konsentra-
siyada əksər ali bitkilər və bir çox digər bitkilər üçün
zəhərlidir. Lakin son tədqiqatlar göstərir ki, hətta civə kimi
toksik element mikroorqanizmlərdə leykositlərin aktivliyini və
maddələr mübadiləsin, həmçinin canlı orqanizmlərin dezintok-
sikasiyasını stimullaşdırır.
Çirkləndirici maddələrdən ən təhlükəli sayılan ağır metal-
lar - qurğşun, civə, kadmium, arsen, sink, nikel və başqaları
sayılır.
Qida məhsullarının qəbulu zamanı insanın xəstələnmə
riski müşahidə edilməyən ağır metalların yol verilən miqdarı
Dostları ilə paylaş: |