124
Mahiyyətsə budur ki, çoban kürkü canlı kəpənəyin
cansız materiyada predmetləşmiş formasıdır, bilmərrə
onun bənzəridir. Yapıncının da sanki iki “qanadı” var,
sağı soluna müsavidir, birətərdir, bütövdür, tamdır,
ideal harmoniya obrazıdır, eynən əsl kəpənək kimi. Bu
məqamda yapıncı–kəpənək İmadəddin Nəsimidən ötrü artıq
fəlsəfi eyham statusu alır, onun birucu kosmosa bağlı
fikirlərinin qrafik rəsmini görükdürən fakturaya
çevrilir: “İkilik pərdəsindən keçib birlik bacasından
baxan insan gizli sirləri görə bilər. Gizli sirləri
anlayan isə Allahdır”. Kəpənəyin (pərvanənin) tən,
bir-birini güzgüvari şəkildə əks etdirən qanadları
İKİLİK pərdəsi, “əlif” hərfinə bənzər bədəni BİRLİK
bacası kimi yozula bilməzmi? Heç bir qırıq da şübhəm
yoxdur ki, hürufi Nəsimi elə belə də edib. Nəsimi üçün
KƏPƏNƏK onun fəlsəfi ideyaları müstəvisində cızılan
dünya konsepsiyasının obyektiv vizual görkəmidir,
gerçək aləm içrə ikiliyin əyani surətdə vəhdətə
gəlməsinin, cütün təkə plastik çevriminin canlı nümunə
formasıdır. Odur ki, Nəsiminin fəlsəfi paradiqmasına
düzülmüş biliklər kəpənək geyinən, yəni ikilik
pərdəsindən (qanadından) keçib birlik bacasından
(boğazından) boylanan şəxsi, insanı tanrı saymağa,
Allah kimi qəbul etməyə rüsxət verir. Çünki CÜT
uyuşqan şəkildə formasını dəyişib TƏK olur. Bu mənada
«kəpənəkpuş Nəsimi» ifadəsi ilə hürufi şairi özünün
Allaha döndüyünü, Allah olduğunu, Allah kimi zühur
etdiyini bildirir:
«Kəpənəkpuş
10
Nəsimini edib Fəzli-ilah,
Onda həm cənnəti, həm huriyi-qılman tapdım»
Beləliklə, Nəsimi fikirlərini bir yerə toplayıb
da bu qənaətə gəlmək mümkündür ki, hürufilərin
simvolik bildirmələr sistemi içində KƏPƏNƏK MÜQƏDDƏS
GEYİM kimi qavranılır: çünki kəpənəkpuş, yəni kəpənək
geyinmiş Nəsimi Fəzlullah olur. Bu sistem çərçivəsində
KƏPƏNƏK insanın sakral dünya ilə əlaqələndiricisidir,
125
özünə məxsus bir mediatordur, ötürücüdür, iki
cahanın rəmzi modelidir, mikrokainatdır. Əlavə onu da
deyim ki, KƏPƏNƏK hürufiliyin Nəsimi tərəfindən
verilmiş şifrəsidir. Bu şifrə açılıb oxunanda
hürufiliyin cövhəri bəyana gəlir. Əbcədə istinadən
aparılan hesablamalar da bunu sübut edər. “Kəpənək”
sözündəki hərflərin kiçik əbcəddə
11
göstərilən rəqəm
ekvivalentlərini toplayanda «102» alınır. Bu,
kəpənəyin cəbri bildiricisidir, rəqəmlərdə görükən
şəklidir. Ərəb əlifbası sağdan sola oxunur. Əgər
KƏPƏNƏK, yəni «102» sağdan sola oxunsa o zaman aydın
olacaq ki, «2» (ikilik pərdəsi) sıfır “boğaz”ından
keçib «1»-ə (birlik bacasına) çevrilir, vahidə dönür.
Hürufi kosmoqoniyasında «102» həm də «1» + «101» kimi
qəbul edilir. «1» ilə «101» ərəb inkar şəkilçisi
“la”dır yəni “əlif” və “lam” hərflərinin birgəliyidir.
“La” müsləman zikrinin simvoludur, Allahı anmaq üçün
işlədilən “La ilahə illəllah”
(“Allahdan başqa məbud
yoxdur”) müqəddəs deyiminin qısaldılmış formasıdır.
Deməli, hürufilərə görə KƏPƏNƏK zikrin plastik
obrazıdır. Həqiqətən, kəpənəyin qanadları arxaya
qatlanıb cütləşəndə adamda belə bir təəsürat yaranır
ki, sanki “əlif” və “lam” qoşalaşıb məkan içrə
gəzintiyə çıxıblar. «102» bir, sıfır və ikinin
kombinasiyasıdır. Bu üç rəqəmin cəmi «3» eliyir. «3»
riyazi mistika aləmində kosmosun, “vəhdət əl-vücud”un,
mütləq harmoniyanın şərti ifadəçisidir, insan, təbiət
və cəmiyyətin, adamlar, heyvanlar və bitkilərin,
keçmişin, indinin və gələcəyin rəmzidir. Bir məqam da
gərək burada yaddan çıxarılmasın: ərəb əlifbasında 3-
cü hərf “cim”dir ki, hürufilər onu ruhi aləmin simvolu
sayırlar. «102»-nin MənaziL, Bürcət, Səyyarat və
Çaharatının
12
aşkarladığı rəqəmləri üst-üstə gələndə
nəticə «30» olur. «30» bir 3-dür, bir 0; yəni birbaşa
həmin 3-dür ki, var. «3» isə özündə həmişə «1» və «2»-
ni ehtiva edir. “Kaf”, “pe”, “nun”, “kaf”, yəni
“kəpənək” sözünü təşkil edən hərflərinin böyük
əbcəddən məlum rəqəm ekvivalentlərinin cəmi «330»-dur.
126
«330» isə artıq iki 3 və bir 0-dan ibarətdir. Bu,
bir növ fəlsəfi təkrirdir, “KƏPƏNƏYƏ” pərçim məna və
ideyaların gücləndirilmiş variantda təqdimidir. İki 3-
ümüz 6-dır. Mistik rəqəmlər cərgəsində «6» dörd
cəhətin, göyün və yerin işarəsidir. KƏPƏNƏK də iki
qanadlıdır: hər qanadı bir 3-dürsə, iki qanadı 6
eləyir. Deməli, kəpənəyin qanadlarına dünyanın coğrafi
məkanı bütövlükdə sığır. Keçək sonrasına. «330»-un
MənaziL, Bürcət, Səyyarat və Çaharatını toplayanda
«31» alınır. Kəbənin hər bir divarının özülünə 31 daş
qoyulub, qalan iki daş göylə yer hesabınadır. Ona görə
də daşların ümumi sayı 33 (yenə iki 3) götürülür. «31»
həm də bərabərdir «1» üstəgəl «30». Kiçik əbcəddə bu,
bir daha “əlif” və “lam” deməkdir; «1» əlifdir, «30»
isə lam. Aydındır ki, «31» zikrin kiçik əbcəddə olan
nömrəsidir. «102» ilə «330»-un cəmi müsavidir «432»-yə.
Mahiyyətcə «432» elə həmin «1» və «2»-dir. Çünki
dörddən üçü, üçdən ikini çıxdıqda yerdə yenə «1» qalır.
«4», «3» və «2»-nin cəmi isə «9» eləyir. Hürufi
mistikasında «9» ərəb hərfi “ta”nı simvollaşdıran
rəqəmdir. “Ta” kəlamın paroludur; mənası da budur ki,
hərf və nöqtələrin qiymətinin, Kəlamın, “Lövhi-
məhfuz”un bərabər gəlməsi “tanrı–insan” eyniyyətinə
dəlalət edir. Digər tərəfdən «9» üç dəfə «3»-dür və
Nəsimi ideyasının, Nəsimi fikrinin artan silsilə üzrə
təsdiqinə bir eyhamdır. «432»-nin MənaziL, Bürcət,
Səyyarat və Çaharatının cəmindən «17» alınır. Bu da
hürufilərdə çox məşhur bir rəmzdir ki, onun mənası
Nəsimi şeirindən bəlli olur: “əhli beyt ilə özü on
yeddidir”. Belə ki, Muhammədin ailəsi, mələklər və
Allah «17» rəqəmilə bildirilir. Rəqəmlərin simvolika
cədvəlində «17» fars əlifbasının “je” hərfi ilə
işarələnir. Hürufilər “je” hərfinə insan ruhunun
parolu kimi baxırlar. Bu da o deməkdir ki, kainatın
əbədi sirlərini insanın ruhunda axtarmaq lazımdır.
Ancaq bu hələ harasıdır? Onu da qeyd edim ki,
“KƏPƏNƏK” sözünün kiçik və böyük əbcədlərdən
çıxarılmış qiymətlərinin və onların cəminin bütün
Dostları ilə paylaş: |