168
yaranmasının əsaslarını təşkil edir. Təhlillər zamanı laborator
müayinələr müəyyən olunur və burada əsaslandırılmış nəticələr
əldə edilir. Laborator müayinələrdə təcrübi (eksperimental) və
nəzəri biliklər əldə olunur.
Təhlil zamanı mərkəzi elementlə ətraf elementlər arasında
qarşılıqlı əlaqələrin xüsusiyyətləri, eləcə də ətraf elementlərin
özləri arasında mövcud olan və sonradan yaranan əlaqələrin
xüsusiyyətləri təhlil edilir. Mərkəzi elementə tətbiq edilən
qüvvənin ətraf elementlərə təsiri, həmçinin ətraf elementlərə
təsir edən qüvvənin ətraf və mərkəzi elementlərə təsir
xüsusiyyətləri müəyyən edilir. Təhlil zamanı mərkəzi
elementin ətraf elementi öz tərəfinə cəlb etməsi, bununla
bərabər, özündən kənarlaşdırmasının əsasları müəyyən şəraitdə
və
zamanda
müəyyən
edilir.
Təhlildə
parçalanmalar,
birləşmələr, çevrilmələr, tərkib və yerdəyişmələr kimi
vəziyyətlər təfəkkürdə öz əksini tapır. Təhlil sistem daxilində
baş verən proseslərə ayrı-ayrılıqda və kompleks olaraq birlikdə
yanaşmağı zəruri edir. Bu baxımdan hadisələrin və cismin
tərkibinin və tərkib dəyişikliyi ilə əlaqədar proseslərin
ümumidən xüsusiyə (universallıqdan partikulyarlığa) və əksinə
keçidinin əsaslarını aşkar etməyə imkan verir. Eksperimentlər
və nəzəri biliklər əsasında hadisələrin xassələri aşkar olunur.
Təhlil düşüncələrə və inkişaf etməkdə olan təfəkkürə bağlıdır.
Təfəkkürün tətbiqi sayəsində təhlil metodları, idrak metodları
(qnoseoloji metodlar) yaranır.
Məlumdur ki, humanitar (ictimai) elm sahələri əsasən
maddi və mənəvi münasibətlər üzərində formalaşıb. İnsanların
maddi tələbatlarının ödənilməsi sayəsində etdikləri hərəkətlər,
göstərdikləri fəaliyyətin xüsusiyyətləri ictimai elm sahələrinin
başlıca predmetinə çevrilib. İctimai elm sahələri insanlar
arasında mövcud olan sosial və siyasi münasibətlərin
xüsusiyyətlərini tədqiq edir. Bununla yanaşı, insanların mənəvi
varlıqları, sosial varlıqları, eləcə də siyasi varlıqları da
humanitar elm sahələrinin (fəlsəfə, sosiologiya, psixologiya,
169
politologiya, etika, estetika, hüquqşünaslıq və s.) predmetinə
çevrilibdir. (Qeyd: hesab etmək olar ki, hüquqşünaslıq
konkret elm sahəsi olmaqla yanaşı, əsasən politologiyanın
tərkib hissəsidir. Çünki dövlət hakimiyyəti dövlət daxilində və
xaricində öz siyasətini bütün sahələrdə məhz hüquq
normaları
vasitəsilə
həyata
keçirir.
Sosial-siyasi
münasibətlər, eləcə də iqtisadi, mədəni, hərbi və s.
münasibətlər (rəsmi münasibətlər) hüquq normaları ilə
tənzimlənir. Siyasət fəaliyyətinin mahiyyəti normaların
qəbulu və icrası zamanı təzahür edir. Siyasətin icrası zamanı
həm təzahür meydana gəlir, həm də bu təzahürdə mahiyyət
üzə çıxır. Dövlət öz tənzimləmə funksiyasını normalar
(müvafiq vəziyyətləri əks etdirən qaydalar) vasitəsilə yerinə
yetirir. Normalar hərəkətləri, tərəflərin fəaliyyətini müəyyən
şə
raitlərdə, müəyyən zaman anlarında tənzimləmə vasitələri
kimi müəyyən edilir, yaradılır. Rəsmi münasibətlərin
tənzimlənməsində normalar mühüm rol oynayır. Siyasət-
dövlət quruluşu, dövlət işinin təşkili, hakimiyyətin icra,
qanunvericilik və məhkəmə adlanan qollarında fəaliyyət və
bu qollar arasında qarşılıqlı əlaqələri müəyyən edən məfhum,
ə
sasən hüquq normaları yaratmaqla və icra etməklə müəyyən
edilir. Bu baxımdan da hesab etmək olar ki, hüquq
normaları, eləcə də hüquqi münasibətlər və mövzunun
tədqiqatı əsas obyekt olaraq politologiyanın (siyasət elminin)
predmetidir, mövzusudur. Norma subyektin və subyektlərin
obyektə (obyektlərə) birtərəfli və ya çoxtərəfli qaydada təsir
kəmiyyətini, vəziyyətini, təsir imkanlarını müəyyən etmək,
hədlər yaratmaq üçün subyektlərin özləri tərəfindən
yaradılan vasitələrdir. Hüquq normaları siyasətin balanslı
ə
saslarla həyata keçirilməsini müəyyən edir. Hüquq
normaları vətəndaşla dövlət, vətəndaşla vətəndaş, dövlətlər
arasında rəsmi münasibətlərin “toxunmasında saplar”
rolunu oynayır). Hər bir elm sahəsində olduğu kimi bu elm
sahəsində də təhlillər edilərkən başlıca olaraq obyektə fərdi
170
qaydada, eləcə də struktur və sistem nöqteyi-nəzərindən
yanaşılır. Hər bir strukturun (qurumun, o cümlədən birliklərin
və təşkilatların) fəaliyyət xüsusiyyətləri təhlil edilir. Humanitar
elm sahələrində təhlil əsasən məcazi mənada mexaniki və
kimyəvi tərkib birləşmələrini təfəkkürdə müəyyən etməkdən
ibarətdir.
Təhlilin
xüsusiyyətlərinə
dair
aşağıdakı
qaydada
ümumiləşdirmələr aparmaq olar:
-təhlil ilk növbədə tam və hissələrin təfəkkürdə,
qavrayışda, təsəvvürlərdə öz əksini tapması prosesidir;
-təhlil zamanı prosesin mahiyyəti dərindən dərk edilir,
müşahidə edilir, təcrübələrə əsasən nəticələrə gəlinir;
Təhlil zamanı
-tamın tərkib hissələrinin tamda birləşmiş formada və
məzmunda fəaliyyət xüsusiyyətlərinin necə öz əksini tapması
nəzərə alınır;
-hər bir tərkibin öz fəaliyyət xüsusiyyətləri nəzərə alınır;
-hissələrin birləşmə xüsusiyyətləri (proses xüsusiyyətləri)
və istiqamətləri nəzərə alınır;
-hər bir tam və hissə tərkibinin forma və məzmunu
müəyyən edilir;
-sistemin forma və məzmunu müəyyən edilir;
-tamın parçalanması xüsusiyyətləri nəzərə alınır;
-tərkibin mexaniki kimyəvi, bioloji, eləcə də mənəvi
xüsusiyyətləri nəzərə alınır;
-siyasi təhlillər zamanı yaxın, orta və uzun müddətə (tarixi
aspektdə) baş verəcək hadisələrə dair ehtimallar irəli sürülür,
oxşar hadisələr arasında uyğunluq müəyyən edilir və nəticələr
çıxarılır;
-təhlil
apararkən
təfəkkürün
materiyaya,
mücərrəd
elementlərə tətbiqdə fikrin riyazi hesablamalara müvafiq olaraq
parçalanması və birləşməsi baş verir;
-təhlil zamanı riyazi metodlar (hesablama metodları)
təfəkkürün başlıca funksiyasına çevrilir. (Sadə riyazi