156
asılılıq isə müəyyən struktur komponentləri olan vahid
məzmunların meydana gəlməsini şərtləndirir.
Təhlil zamanı hər bir zamanda dərk edilən nəzəri
mülahizələr və təcrübi faktlar və müşahidələr, proseslər
nəticəsində əldə olunan biliklər, məlumatlar əsasında sistemin
nəzəri strukturu formalaşdırılır. Məsələn, hər hansı bir binanı
inşa etmək üçün əvvəlcədən müəyyən edilən nəzəri prinsipləri-
sınaqdan
çıxarılmış
bilikləri-layihələrə
müvafiq
olaraq
hesablamaların aparılmasını, layihələndirilməsini və s.-ni qeyd
etmək olar. Eləcə də mövcud sistemin, vahid strukturunun
öyrənilməsi əsasında işlək mexanizmin nəzəri əsaslarının
formalaşdırılması, məsələn, canlı orqanizmlərin ayrı-ayrı
orqanlarının, üzvlərinin, eləcə də ümumilikdə qarşılıqlı olaraq
fəaliyyət göstərmələrinin təcrübə əsasında nəzəri ideyalarının
öyrənilməsi və s. məsələləri həyata keçirlilir. Təhlil zamanı ilk
növbədə əqli nəticələr çıxarmaq, obyektiv əsası olan, reallığı
əks etdirən faktları xüsusi və ümumi halda üzə çıxarmaq,
qruplaşdırmaq əsas götürülür. Təhlil zamanı üzə çıxarılan
faktlar, məlumatlar isə başlıca olaraq təsiredici, inandırıcı
əhəmiyyət kəsb etməlidir və faktların qruplaşdırılması və yeni
qaydaların yaradılması və təcrübədə tətbiqi isə reallığı əks
etdirməlidir və nəticəsinə görə səmərəli olmalıdır.
Təhli proseslərində əqli nəticələrin çıxardığı mülahizələr,
istiqamətlər bir qayda olaraq növbəti nəticələr üçün şəraitlərin
yaranmasını və şərtləri formalaşdırır. Elmi ədəbiyyatlar əsasən
əqli nəticənin üç növünü qeyd edir : induksiya, deduksiya,
təşbih. İnduksiya ayrı-ayrı faktlar, hallar üzərində aparılan
müşahidələr əsasında ümumi nəticə çıxarmaqdan ibarət olan,
xüsusidən ümumiyə gedən əqli nəticədir. Deduksiya, məlum
olan ümumi müddəaya əsasən müəyyən xüsusi hallar haqqında
nəticə çıxarmaqdan ibarət olan, ümumidən xüsusiyə gedən əqli
nəticədir. Təşbih zamanı cism və hadisələr arasındakı qismən
oxşarlıq əsasında nəticə çıxarılır. (Bu və ya başqa cəhətlərdən
157
bir-birinə oxşama).
1
Əqli nəticələrdən əldə edilən biliklər də
növlərə ayrılır. Belə ki, biliklər empirik və nəzəri olur. Empirik
biliklərdə əşyaların və onlar haqqında olan təsəvvürlərin
müqayisə edilməsi sayəsində onlardakı eyni olan ümumi
xassələr aşkar edilir. Nəzəri bilik isə əşyaların ayırd edilmiş
sistem daxilində bir sıra münasibətlərini, rolunu, vəzifələrini
təhlil etmək əsasında meydana çıxır.
2
Nəzəri və empirik
biliklər sayəsində tətbiqi üsullar meydana gəlir və vasitələrin
istifadə xüsusiyyətləri formalaşır. Həm nəzəri, həm də empirik
biliklər şəxslərdə sistemli təhlil qabiliyyətini aşkara çıxarır.
Təhlil apararkən müşahidələr, təcrübələr sayəsində proseslərin
eyni istiqamətlərlə təkararlanması, eləcə də bir trayektoriya
üzrə davamediciliyi zamanı oxşar və fərqli məqamlar,
mahiyyət və forma arasında uyğunluqlar müəyyən edilir ki, bu
da empirizmə söykənir. Hər bir vasitənin zamana və şəraitə
uyğun olan məkandakı rolu formalaşır ki, bu proseslərin də
nəzəri əsasları məhz nəzəri bilikləri meydana gətirir.
Cəmiyyətlərdə, dövlətlərdə, eləcə də beynəlxalq aləmdə
münasibətlərin
balanslaşdırılması
hal-hazırki
tədqiqatın
obyektidir, mövzusudur (predmetidir). (Qeyd: ümumiyətlə,
predmet sözü həm şey, əşya; cisim, maddə mənasını verir, həm
də obyekt və mövzu mənasında işlənir). Mövzu tədqiq
edilərkən qarşıya qoyulan əsas məqsəd və vəzifə cəmiyyətin
ünsürləri (insanlar və insan birlikləri arasındakı sosial və siyasi
münasibətlər, o cümlədən iqtisadi və mədəni münasibətlər)
arasında münasibətlərin balanslı vəziyyətinin təhlili, eləcə də
dövlətlər
arasında
çoxsahəli
münasibətlərin
balanslı
vəziyyətinin təhlilindən və təhlil sayəsində yeni istiqamətləri
və nəzəri qaydaları müəyyən etməkdən ibarətdir. Təhlil zamanı
mövcud olan tarazlı vəziyyətin xüsusiyyətlərini aşkar etmək,
həmçinin tarazlı vəziyyətin yaranması üçün proseslərdə iştirak
1
Ə.S.Bayramov, Ə.Ə.Əlizadə. B19 Psixologiya. Ali məktəblər üçün dərslik. Bakı,
“Çinar-çap” Nəşriyyat-Poliqrafiya müəssisəsi, 2006, 620 səh. səh.340.
2
Həmin kitab, səh.400.
158
edən subyektlər və obyektlərin fəlsəfi kateqoriyalara müvafiq
olaraq qarşılıqlı mövcudluğunu, subyektlərin obyektlərə
təsirlərinin xüsusiyyətlərini müəyyən etmək başlıca məqsəd və
vəzifədir. Vəzifələrdən digəri də təhlil zamanı əsasən
münasibətlərin tarazlı vəziyyətlərdə mövcudluq şərtlərinin
(tarazlı vəziyyətlərin yaranması şərtləri) bəzi nəzəri əsaslarını
yaratmaqdan ibarətdir.
Məlumdur ki, hər bir elmin obyekti, mövzusu (predmeti)
olduğundan, elmi tədqiqat ümumi və xüsusi, eləcə də mərhələli
(hissələrdən ibarət olan) təhlilə əsaslanır. Bütün elm sahələri
ümumi və xüsusi metodologiya ilə öyrənilir. Ümumi
metodologiya dedikdə, tədqiqatçının istinad etdiyi ümumi
fəlsəfi yanaşma, ümumi idrak üsulu nəzərdə tutulur. Ümumi
yanaşmada obyekt, predmet, əşya, eləcə də subyekt kimi
kateqoriyalardan istifadə edilir. Xüsusi metodologiya isə elmi
istiqamətlərə müvafiq olaraq hər bir elmin ayrıca tədqiqat
məzmununa və xüsusiyyətlərinə bağlıdır və ayırca olaraq
obyektin məzmununu fələsfi kateqoriyalara uyğun olaraq əks
etdirir. Məsələn, fizika, kimya, biologiya, sosial elmlər və digər
elm sahələrinin hər birinin öyrənilməsinin özünəməxsus
qanunları, qanunauyğunluqları (nəzəri prinsipləri, riyazi
metodları) mövcuddur ki, bu üsullar əsasında elmin
öyrənilməsi zamanı məntiqi nəticələr (biliklər) əldə edilir.
Eləcə də elmin araşdırılması zamanı yeni-yeni xüsusi qanunlar,
tətbiq qaydaları meydana gəlir. Ümumiyyətlə, bütün elmlərin
öyrənilməsi üçün ümumi metodologiyanı ümumi vasitə olaraq
qarışıq qanunauyğunluqlar kimi də qəbul etmək olar.
Qeyd edildiyi kimi, elmin öyrənilməsinin üsulları cəmi
onun
metodologiyasını
yaradır.
Elmin
metodologiyası
analizlərdən, əsaslara söykənən, reallığa cavab verən məntiqi
nəticələrdən formalaşır. Ardıcıl və mərhələli analizlər
sayəsində yeni öyrənmə üsulları meydana gəlir. Təhlil özündə
müşahidələri və təcrübələri birləşdirməklə əsaslar üzərində
qurulur. Əsaslar, ən başlıcası təbiət elmlərinin tədqiqat
Dostları ilə paylaş: |