Fazil SƏNAN
166
sən sevsən də, sevməsən də, mən səni sevirəm. Yaxşı
olar ki, bu sevgi ikitərəfli ola.
– Mənim sizin sevginizə hörmətim var. Məslə-
hətdisə, duraq. – deyən Nigar Eşqinin üzünə baxdı.
– Nə qədər otursaq da, axırda ayrılmalıyıq –
deyən Eşqin stuldan qalxdı. Hər ikisi ağacların ara-
sında əkilmiş güllərin gözəlliyinə heyranlıqla tamaşa
etməyə başladı.
– Nigar, güllərin yanında dur şəklini çəkim.
– Yox, yox, xahiş edirəm, çəkmə. Mən sosial
şəbəkəyə şəkil qoymağı xoşlamıram.
– Sosial şəbəkə üçün demirəm. Özüm üçün
deyirəm. İcazə ver gözlərinin şəklini çəkim.
– Xahiş edirəm, xətrinə dəyməsin, çəkmə! –
deyərək əli ilə gözlərini örtür.
– Ay qız, gözlərini nə üçün örtürsən. Çəkmə
deyirsən, çəkmərəm. Eşqin incisə də, incikliyini üzə
vurmur.
– Eşqin, incimə. İstəmirəm məndən inciyəsən.
Onda narahat oluram.
– Mənə dəqiq bir söz demədin. – deyən Eşqin
Nigarla xudahafizləşmək istəyir. Nigarın əlini əlindən
buraxmır. Bir xeyli lal baxışlarla ətraf aləmdən təcrid
olunurlar.
Eşqin istəyir Nigarı qucaqlayıb sinəsinə sıxsın,
xurmayı saçını, qara gözlərini öpüşlərə qərq etsin.
Amma ətrafda olan adamlardan həya edir.
– Nigar, mən səni həmişə axtaracağam. Həs-
rətində olduğun o dəli sevgin mənəm. Tənhalığıma
hardan gəldin, onu bilmədim…
Nifrətin göz yaşları
167
* * *
Metroda səs-küydən qulaq tutulur. Telefondan
səs gəldi. Eşqin tez telefonu açdı. Nigar ismarıc
yollamışdı:
– Məndən inciməyin heç vaxt.
***
Eşqin əlindəki bileti sürücüyə verib yerinə keç-
di. Bir azdan avtobus qaranlıqda bərq vuran işıqların
altında asfalt yolla irəliləməyə başladı. Pəncərədən
zülmət gecənin qaranlığında tək-tək sayrışan işıqları
seyr edən Eşqin isə baxışlarına büküb özü ilə apardığı
Nigara həsrət məhəbbətinin həzin nəğmələrini pı-
çıldayırdı.
15.05.2016
Fazil SƏNAN
168
İŞILDAQUŞ
....................................................................................
....................................................................................
....................................................................................
Unutmağa çalışsa da bacarmırdı. Fikri-zikri an-
caq Gülay idi. Tez-tez qızın zəng etməsi, şirin-şirin
danışığı Cəlilin getdikcə qıza daha çox bağlanmasına
səbəb olurdu. Həsrət Cəlilin içini göynətsə də yenə
unutmaq haqda düşünürdü. Çünki qız zəngləri və
telefon danışıqları ilə ümidverici işartılar yaratsa da
«səni sevirəm» sözünü dilinə gətirmirdi. Gülayın bu
cür hərəkətləri Cəlili bir fikrə gətirirdi: «Bu qız boş
vaxtını keçirməyə adam axtarır». Elə ki, Cəlilin hisslə-
ri korşalmağa başlayanda Gülayın çalınan telefon
zəngi sanki yenidən öləzimiş közərtinin alovlanmasına
səbəb olurdu.
Gecə yarıdan keçibdir. Cəlil yenicə yatağına
uzanmışdı. Yanındakı dolabın üstünə qoyduğu telefon
səsləndi. «Allah eləyə Gülay ola» fikri ilə sevincək
telefonu götürüb düyməni basdı. Ekranda Gülayın
telefon nömrəsini görən kimi telefonu öpüb qulağına
tutdu və zərif, incə, sehirli bir səs özü ilə birgə sanki
dünyalarca sevinc bəxş etdi.
– Axşamınız xeyir. Cəlil, yatmışdınız?
– Yox, elə yenicə uzanmışdım.
– Bəs, nə yaxşı yatmamısınız?
– Sizin haqqınızda fikirləşirdim, Gülay.
Nifrətin göz yaşları
169
– Gecə yarıdan keçibdi. Bu vaxtı mənim haq-
qımda nə fikirləşirdiniz? – deyən Gülayın gülüş səsi
eşidildi.
– Heç bir şey. Onu fikirləşirdim ki, tale sizi har-
dan mənim yolumun üstünə çıxartdı. Yaxşı, mən sizin
barənizdə fikirləşirdim, ona görə yatmamışam. Bəs siz
nə üçün yatmamısınız? Yoxsa, siz də mənim barəmdə
düşünürdünüz?
– Yox, yox! Nə danışırsınız? Sadəcə yuxum
gəlmirdi. Dedim zəng edim görüm necəsiniz?
– Gülay, başa düşə bilmirəm, nə üçün mənə
qarşı olan hisslərinizi etiraf etməyi bacarmırsınız?
– Cəlil, sizdən xahiş edirəm bir də mənə, etiraf
etməyi bacarmırsan, deməyin. «Etiraf etməyi bacar-
mırsan» sözü mənim əsəblərimə toxunur. Çünki məni
tanıyan hər bir adam məhz ilk öncə mənim bu
xasiyyətimi bəyənir və qiymətləndirir. Doğrudan da
məni tanımamısınız. Bir də ki, mən nə lazımdırsa hər
şeyi etiraf etmişəm. Yenə deyirəm, sizin xətrinizi çox
istəyirəm və sizə böyük hörmətim var.
– Sağ ol, Gülay, hörmətiniz artıq olsun. Xətrimi
istədiyiniz üçün tez-tez zəng edib əhvalımı soruşur-
sunuz. Qayğınıza görə sizə dərin təşəkkür edirəm, –
deyən Cəlil səsindəki kinayəni gizlədə bilmədi.
– Nədi, xətrinizə dəyirsə bir daha zəng etmərəm.
(Gülayın içindən bir qorxu keçdi: «İlahi, birdən deyər
ki, bir daha mənə zəng etmə». Onda neynəyim?)
– Yox, tez-tez zəng edin. Üzünüzü görməsəm
də, heç olmasa səsinizi eşidim.
– Yəni, elə gözələm ki, üzümü görmək üçün
həsrət çəkirsiniz? – deyən Gülayın şirin gülüşü Cəlilin
içində ağlagəlməz dəli bir həvəs, «Gülayı görmək,
onun üzünə tökülmüş saçlarının ətrini iyləmək» –
oyatdı.
Fazil SƏNAN
170
– Gülay, gözəl olduğunuzu bilmək üçün, həmişə
özünüzə Cəlilin gözü ilə baxın.
– Oldu, baş üstə!
– İndi bütün gecəni sizinlə «keçirəcəyəm». Bəs
siz necə? – Cəlil soruşdu.
– Mən… (bir neçə anlığa Gülay susdu. Sanki
cavab verməyə çətinlik çəkirdi. Handan-hana dillən-
di.) Heç bir şey, durub yatıram. Bağışla narahat etdim.
Gecəniz xeyrə qalsın!
* * *
Yatağında aranı dağa, dağı arana daşıyan Cəlil
nə vaxt yuxuya getdiyini bilmədi. Gördü ki, gözəl bir
çəmənlikdə tənha bir ağacın altında dayanan Gülayın
baxışları uzaqlara zillənibdi. Cəlil tez bir dəstə çiçək
toplayıb Gülaya tərəf getməyə başladı. Gülayın yanına
çatan Cəlil «Salam, necəsiniz? Burda niyə durmusu-
nuz?» – dedi.
– Sağ olun, yaxşıyam. Sizi gözləyirəm, – deyən
Gülay incik-incik cavab verdi.
– Bəs necə məni gözləyirsiniz ki, mənim
xəbərim yoxdur?
– Cəlil, siz mənim hisslərimi başa düşmürsünüz.
Bilmirsiniz ki, mən sizinlə nəfəs alıram? – Gülay üzü-
nü yana çevirdi.
Cəlil yaxınlaşıb Gülayın boynunu qucaqlayıb
başını sinəsinə sıxdı və xurmayı saçlarının ətrini sinə-
sinə çəkdi. Gülayın yanaqları ilə axan göz yaşlarını
görən Cəlil tez cib dəsmalını çıxarıb onu sildi və qızın
qara gözlərinə baxdı. Həmin qara gözlərin çiçəkləyən
baxışlarında öz əksini görən Cəlil Gülayın dəli bir
həsrətdən alışıb yanan nazik dodaqlarının alovunu öz
dodaqları ilə söndürməyə başladı. Bir azdan Gülayın
Dostları ilə paylaş: |