Microsoft Word Nifretin goz yawlari Teze kitab 2018. doc
Yüklə 0,95 Mb. Pdf görüntüsü
|
Nifrətin göz yaşları 171 titrəyən nazik bədəni Cəlilən qolları arasında sevinc- dən aşıb-daşırdı. – Gülay, dilin ilə «sevirəm» demirsən, amma gəlib burada məni gözləyirsən? Bunu necə başa düşək? – deyən Cəlil Gülayın köksünə sığınmış nazik çənəsini qaldıraraq nəmli qara gözlərindən öpdü. Köksünü ötürən Gülay «Sən bilmirsən, qızlar öz sevgilərini dilə gətirmirlər. «Səni sevirəm» demək qadının alçalması deməkdir. Biz qızlar «səni sevirəm» sözünü hərəkətlərimizlə, baxışlarımızla deyirik. Mən dəfələrlə sənə «Sənsiz yaşaya bilmirəm» sözünü de- mişəm» – dedi və isti nəfəsi ilə Cəlilin boyun-bo- ğazında gəzindi. – Demək, sən həmişə mənim yolumu gözləyir- sən, eləmi? – deyən Cəlil qızı daha da köksünə sıxdı. – Bil və agah ol, mənim gözlərim həmişə sənin yollarına tikilidi. Sənsiz keçən hər dəqiqəm bir ilə bənzəyir, – deyən Gülayı Cəlil sevincək sinəsinə sıxdı. Qara gözlərindən öpmək istəyəndə baxdı ki, qolları arasında yorğandı. Bir xeyli gördüyü yuxunun təsiri altında qalan Cəlil özünə gəldi və divardan asılmış saata baxdı. Saat altıya işləyirdi. Bir azdan hava tam işıqlanacaqdır. «Yox, düz deyir. Gülay mənim yolumu gözlə- yir. Yazıq qız, görür ki, başa düşmürəm, axırı yuxuma gəlib məni başa salır. Elə mən də tutmuşam ki, nə var, nə var, gərək dilinlə deyəsən ki, səni sevirəm. Telefon zəngləri ilə, söhbətləri ilə deyir də. Yox, gedirəm Gü- layı çağırıb görüşəcəm. Günortaya yanındayam, Gü- lay!» – deyən Cəlil qalxıb paltarını geyindi. * * * «Mersedes» rahat yolla irəliləyir. Maşının radiosundan salona yayılan Məhəbbət Kazımovun Fazil SƏNAN 172 məlahətli səsi Cəlili ətraf aləmdən təcrid eləyibdi. Yolun kənarında bir-birini əvəz edən küknar, şam, çinar ağacları, elektrik dirəkləri də səhərin təmiz hava- sında sanki sevincdən rəqs edir və Cəlilın sevincinə qoşulurlar. Yolun kənarında yol boyu göz işlətdikcə uzanıb gedən səhraya bənzər şoran torpaqlar elə bil ki, Cəlilin gözündə başdan-ayağa gül-çiçəyə bürünmüşdü. Birdən Cəlilin gözü yol kənarında yüksək gərginlikli elektrik dirəyinin başında qurulmuş yuvada dayanmış iki leyləyə sataşdı. Leyləyin biri uzun dimdiyi ilə o bi- risinin boyun-boğazını sığallayır, aradan bir az keçmiş sığallanan leylək sanki bu nəvazişdən xoşallandığını bildirmək məqsədi ilə dimdiyi ilə öz həmcinsini «sı- ğallamağa» başlayır. Bu mənzərəni seyr edən Cəlilin gözünün önünə Gülay gəldi. «Uzaqda görünən Gülay incə, zərif qollarını açaraq gülə-gülə «Gəl, Cəlil, tez gəl. Yaman sənsizlə- mişəm. Həsrətinə dözə bilmirəm. Tez gəl, səni qucaq- layıb köksümə sıxım. Heç bilirsən qollarım, köksüm, dodaqlarım sənin həsrətindən ilan kimi qıvrılır. Həs- rətini çəkdiyin xurmayı saçlarım əllərinin sığalından süzülən məhəbbətin təması üçün göyüm-göyüm göy- nəyir. Sənsiz öldüm axı, ay insafsız, tez gəl…» Maşın irəlilədikcə Gülay daha da uzaqlaşır. Ma- şın artıq dənizin kənarı ilə irəliləyir. Mavi suların üzəri ilə addımlayan, əl eyləyən Gülay: «Bax, Cəlil, mən Su pərisiyəm. Sən də gəl yanıma! – Sən nə vaxtdan su pərisi oldun? Bəs mən sənə necə qovuşacağam? – Cəlil məyus-məyus dilləndi. – Qorxma, bizim məhəbbətimiz ilahi məhəbbət olduğu üçün Tanrı məni Su pərisinə – yarı balıq, yarı insan cildinə saldı. Səni də bu formaya salacaq. Ondan sonra biz qovuşacağıq. Bizim eşqimiz də özümüz kimi Nifrətin göz yaşları 173 təmiz olduğuna görə, Yaradan insanlar arasında ya- şamağı məsləhət bilmədi. Bütün çirkabları təmizləyən bu mavi dənizin qoynunu bizə doğma məkan seçdi. Ona görə Tanrıya çox şükürlər olsun. Gəl, gəl bu mavi suların qoynunda məhəbbətimizin mavi dünyasında qovuşaq, əzizim». Maşının qəflətən dənizin kənarından şəhərə tə- rəf yola burulması Cəlili özünə qaytardı. Bir azdan maşından düşən Cəlil saata baxdı. Günortaya az qalırdı. Ürəyi köksünə sığmırdı. «Gülayla bir şəhərdəyəm. Necə də Gülayın nə- fəsini hiss edirəm. Burnuma Gülayın saçlarının qoxu- su gəlir. Bir azdan ətri burnuma gələn saçların özünü sığallayıb öpəcəm». Xoşbəxt anları xəyalında canlandıran Cəlil tele- fonu çıxardıb Gülayın nömrəsini yığdı. – Alo, Gülay, salam, necəsən? – Çox sağ ol, Cəlil. Yaxşıyam. – Gülay şəhərdəyəm. Gəldiyim bir az olar. Vax- tınız varsa, beş-on dəqiqəlik görüşək? – deyən Cəlil, sanki telefondan gələn cavabdan asılı idi. – Cəlil, gələ bilməyəcəyəm. Həm qonağım var, həm də rəfiqəmgilə gedəcəyəm. Bir anlığa nə deyəcəyini bilməyən Cəlilə elə gəldi ki, binalar uçub üstünə töküldü, parkdakı ağaclar böyrü üstə yıxıldı. Bir təhər özünü ələ alan Cəlil dedi: – Gülay, bəs yaxşı, bu qədər yolu sizinlə görüş- mək üçün gəlmişəm. Yəni olmaz beş-on dəqiqəliyə gələsiniz, sizi görəm, sonra qayıdam? Səsindəki əsəb qarışıq kövrəkliyi gizlədə bilməyən Cəlil, ümidini itirməyərək yenidən telefona diqqət kəsildi. – Cəlil, mən sizə deməmişdim ki, gəlin. Gələ bilməyəcəyəm, qonağım var, həm də rəfiqəmlə görüş- məliyəm. İncimə, – deyən Gülay telefonu söndürdü. Fazil SƏNAN 174 Cəlilin gözündə sanki Günəş söndü, ətrafa zül- mət bir qaranlıq çökdü. Bu zülmət qaranlıqda çox uzaqdan güclə seziləcək bir işartı göründü. Getdikcə o işartı da söndü. Son ümidin işartısı olan həmin işıq da sönəndən sonra Cəlil zülmət qaranlıqdan çıxış yolu axtarmağa başladı. Özünə gələndə dənizin kənarında məhəccərə söykənmiş vəziyyətdə baxışları dənizin üfüqlə birləşən xəttinə dikilmişdi. Birdən mavi sulardan Gülay Su pərisi şəklində göründü və Cəlilə əl etməyə başladı. Su pərisinin ça- ğırışı zamanı hardansa uzaqdan Cəlilin qulağına bir səs gəldi: «Gəl, Cəlil, gəl! Gözləyirəm səni. Tez gəl. Dənizin qoynu təmizdi. Bizim məhəbbətimiz kimi. Biz ancaq burada xoşbəxt ola bilərik. Gözləyirəm. Söz verirsənmi?» – deyən Su pərisi uzaqdan gələn mavi dalğaların qoynunda yoxa çıxdı. Bu zaman uzaqdan gələn dalğalar bir-birini qo- va-qova sahilə doğru yan aldıqları bir vaxtda məhəc- cərdən tutub dənizə tullanmaq istəyən Cəlilin üzünə çırpılan damlalar özü ilə birlikdə yeni bir həyat gətirdi. Özünə gələn Cəlil məhəccərdən aralanıb yaxında qo- yulmuş oturacaqda əyləşdi və baxışları dənizə baş vu- ran qağayılara ilişdi. «Sən ağlama dəniz, mən ağla- yaram. Bu dərd öz dərdimdi, özüm də çəkməliyəm. Sağ ol dəniz, məni ikinci dəfə dünyaya sən gətirdin. Bundan sonrakı həyatımı sənə borcluyam. Gülay məni ölümə, dəniz, sən isə həyata səsləyirsən» – fikirlərini qəlbindən keçirən Cəlil ayağa qalxdı və sahil boyu uzanıb gedən gözəlliyi bir anlığa nəzərdən keçirtdi və yavaş-yavaş yola düzəldi. Düşdüyü vəziyyəti saf-çü- rük etməyə başladı. Hardansa uşaq vaxtları yay fəsli- nin zülmət gecələrində işıldaquş adlandırdıqları bö- cəkləri tutmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxdığı yadına düşdü. Yüklə 0,95 Mb. Dostları ilə paylaş:
|