Microsoft Word Sehra savashi son son doc
Yüklə 399,87 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Sultanlı 96 seyr etməkdən özünü saxlaya bilmirdi. Quşların vəhşi çığır- tıları, didib parçaladıqları cəmdəyin üfunət qоxusu istər- istəməz zehnini məşğul edir, mənzil başına aparan yоlun оnu gözləyəcək mübhəm çətinliklərindən sоraq verirdi. Ancaq indi hər şeydən imtina edərək keçmişə aparan yоla çıxdığından bütün bu çətinlik və mübhəmliklərin оnun üçün zərrə qədər fərqi yоx idi. Bundan belə оnu narahat edə biləcək hər şeyin yalnız keçmişə, tarixin içərilərinə aparan yоlla bağlı оlacağını anladığından heç nəyə təəccüblənmirdi. * * * Günlər biri-birindən cansıxıcı və rəngsizdi. Təkcə günlərin deyil, əhatə edildiyi hər şeyin yorucu olması, həd- siz dərəcədə biri-birinə bənzəməsi onu darıxdırır, səbrini, hövsələsini daraldırdı. Elə səhranın özündə, göz işlədikcə uzanan ənginliyin arxasında da rəngsizlik dururdu. Bəzən o artıq dünyada boz rəngdən savayı rəngin olmadığına inan- mağa başlayırdı. «Rəngsiz günlər nə qədər sürəcəkdi? Nə vaxta qədər bozluğun açdığı bu sonsuzluq içərisində çırpı- nacaq, çabalayacaqdı?». O bu suallara cavab tapmaq ümidilə yaddaşının ən uzaq hücrələrini silkələyib oyatmaq istəyirdi. Günlər biri-birini əvəzlədikcə, boz rəngin xam torpağa yağan narın yagış kimi ruhuna, varlığına hopduğunu hiss edirdi. Hiss etdikcə də ixtiyarsız olaraq dünyanın o biri rənglərinin zehnindən, xəyalından çıxıb getdiyini duyurdu. Bir zamanlar dünyanı rənglərin gözəlləşdirdiyini bun- ca hiss etməmişdi. Rənglərin əlvanlığı sadəcə gözlərini de- yil, həyatını oxşayanda bunun elə də fərqinə varmamışdı. Səhra savaşı 97 İndi isə səhrada, həyatın bütün əlvanlığının bitdiyi, tükən- diyi bir məkanda rənglərin inanılmaz dərəcədə sirli, sehrli bir gücə malik olduğunu anlayırdı. Həyatı gözəlləşdirən, süsləyən rənglərin yoxluğunu duyur və bu natamamlığın ruhunda yaratdığı boşluqla barışa bilmirdi. Boz rəng səhra kimi uzandıqca uzanıb gedir, yer üzü- nü büsbütün örtürdü. Yuxuları da rəngini, ruhunu, təravətini itirməkdəydi. Bir zamanlar yaşadığı həyatın rəngbərəng səhifələri boz rəngdə yuxularına gəlirdi. Gecələr bu ümidlə yuxuya gedirdi ki, səhər açılanda hər şey dəyişərək əvvəlki halına dönəcək və bu dönüşlə dünya alayı bir örtüyə bürünəcək. Ancaq günlər ötüb keçsə də, heç bir şey dəyişmir və bu dəyişməzlik məcrasında ümidləri, xəyalları uçulub dağılırdı. Hər doğan gün bir az da bozlaşan dünyanın qoynunda əzabları artır, bundan nə zamansa xilas ola bilməyəcəyini sinirə bilmirdi. Boz rəng axdıqca axır, bitmək, tükənmək bilmirdi. Onu ən çox darıxdıran da boz rəngin sonunun, hüdudunun, sərhədinin olmamasıydı. Bu darıxmaqlığın arxasında boz rənglə örtülü əngin və nəhayətsiz bir dünya dayandığını düşündükcə girovuna çevrildiyi çarəsizliyin ruhunu sardı- ğını anlayır, nə edəcəyini bilməyən insanlar kimi çarpaz fikirlər içərisində qovrulurdu. * * * Qоcaya elə gəlirdi ki, yuxu görür, zaman keçəcək, bu mübhəm röyadan ayılaraq ucsuz-bucaqsız səhradan, səhra- nın intəhasız bоzluğundan xilas оlacaq. Ancaq zaman hiss оlunmadan axıb keçir, heç bir şey dəyişmirdi. О baş verən- Vaqif Sultanlı 98 lərin yuxudamı, gerçəklikdəmi оlduğunu ayırd etmək istəsə də bir şey anlaya bilmirdi. Qоca hərdən bu yоldaca dünyaya gəldiyini, gözlərini açandan bu atın üstündə yоlunu-səmtini bilmədiyi mənzilə dоğru getməkdə оlduğunu və gedəcəyi ünvana heç bir za- man yetişə bilməyəcəyini düşünürdü. Bəzənsə ona elə gəlirdi ki, bu yolçuluq onun taleyidi, alın yazısıdı, nə za- mansa özü istəsə belə bundan xilas ola bilməyəcək. Yol uzanırdı... * * * Bulanıb duruluğunu itirmiş göy üzü bir azdan qiya- mətin qopacağı, dünyanın yerlə-yeksan olacağı təsəvvürü yaradırdı. Havadan tufanqabağı hiss olunan qəribə bir qoxu gəlirdi. İndiyə qədər səhrada belə bir qoxunu duymadığın- dan içərisinə anlaşılmaz bir narahatlıq yayılmaqdaydı. Birdəncə qalxan külək qum dənizini çalxalayanda ixti- yarsız olaraq yəhərin qaşına yatdı. Artıq qasırğa başlamışdı. Biri-birini itələyə-itələyə böyüyən dalğalar qarşıdakı təpə- lərin üzərindən aşaraq görünməz olurdu. Bir dalğanın ar- dınca ondan daha böyük dalğa gəlir və sürətlə əvəzlənən dalğalar səhranın görkəmini tanınmaz şəklə salırdı. Dalğa- ların havaya sovurduğu qum zərrələri təpələrə boy verir, onları keçilməz yüksəkliklərə çevirirdi. Sonra dəli bir təkan qum təpələrini süpürüb yerlə- yeksan edəndə qocanın vücudu titrədi; burdan xilas olması yalnız bir möcüzə sayəsində baş verə bilərdi. Qasırğa səngiyənə bənzəmirdi, əksinə daha da güclə- nir, səhranı beşik kimi yırğalayırdı. Özünü bu nəhəng beşi- Səhra savaşı 99 yin içərisində hiss etdiyindən başı gicəllənir, gözləri axır, ürəyi bulanırdı. Səhrada yerbəyerdən baş qaldıran burulğanlar vəhşi bir ehtirasla çağlayırdı. Burula-burula yeriyən qum sütunları səma-nın dərinliklərinə millənir, sanki göy qübbə- sinə dayaq olacaqmış kimi inadla müqavimət göstərir, ancaq ağırlığa tab gətirə bilməyərək dağılırdı. Qasırğanın çalxaladığı səhranın dərinliklərindən axıb gələn boğuq bir uğultu əks-səda vermədən genişliyə, intə- hasızlığa dağılaraq itirdi. Uğultu səsində bir dözülməzlik və çarəsizlik ovqatı vardı. Qocaya elə gəlirdi ki, uğultu onun içərisindən keçərək səhraya dağılır. Səmanı bürüyən bozumtul qum dumanı yerlə göyü biri-birinə qovuşdurduğundan ətrafda nəyi isə seçmək mümkün deyildi. Hər şey qum selinin altında görünməz olduğundan yolun səmti, istiqaməti də itmişdi. Tufanın yaratdığı burulğan sanki səhranı əbədi yuxu- sundan oyadaraq ayaq üstə qaldırmışdı. Səhranın oyaq olduğu ətrafda gözə toxunan hər şeydə aşkarca duyulurdu. Qoca yəhərin üstündən enmədən sol əlilə yüyəndən tutaraq sağ qolunu atın boynuna dolamışdı. Təhlükə duyan heyvan da qulaqlarını sallayaraq sahibinin iradəsinə tabe olmuşdu. O, nəhəng qum nəhrinin ayaqları altında sel kimi ax- dığını hiss edir, müvazinətini güclə saxlayırdı. Qasırğanın nə zaman bitəcəyini bilmədiyindən gözlə- məkdən savayı çarəsi yox idi. Küləyə, tufana baxmayaraq havada bir soyuqluq, yaxud da rütubət hiss olunmurdu, səhra adi günlərdə olduğu kimi bürkü idi. Ancaq bayaq, qasırğadan öncə duyulan qəribə qoxu bir qədər də artmışdı. Yüklə 399,87 Kb. Dostları ilə paylaş:
|