Microsoft Word Sehra savashi son son doc
Yüklə 399,87 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Sultanlı 80 – Özgə qövmlər irəli gedəndə biz yuxuda olmuşuq, xəbər tutmamışıq. Sonra da öz soyumuzdan olanlar kimlər- ləsə əlbir olub əlimizi-qolumuzu, yolumuzu bağlayıblar, hərəkət etməyə, irəli getməyə qoymayıblar. O qədər qəflətdə saxlanmışıq ki, gecə-gündüz yol getsək də, bir yana çıxa bilmirik. Bu fəlakətin toxumları min illərlə qabaq atılıb... Qoca heyrətlə sürü başçısını dinləyir, nə cavab verə- cəyini bilmirdi. Sürü başçısı: – Tanrı eşqinə, bizə bir yol göstər, qoca!- dedi və ar- xaya çevrilərək əllərilə səhrada yatışan insan sürüsünə işarə ilə: - Bu biçarələrə rəhmin gəlsin. Yollardaca qırılıb qurta- rıblar, bütöv bir qövmdən qalan gördüyün bu tör- töküntüdü. Belə davam edərsə, bunlar da mənzil başına yetişməmiş qırılacaqlar. Sürü başçısının səsindən, davranışından, dodaqların- dan qopan sözlərin deyiliş tərzindən itirilmiş əzəmətin ağrı- sı, həsrəti boylanırdı. Üzündə bıçaq yarası kimi açılmış qı- rışların arasında ömrünün erkən illərinə məxsus hansısa əzik, kədərli bir təbəssümün işartıları oynaşırdı. Baxışı, du- ruşu, davranışı ilə ümidsizlik və çarəsizlik içərisində qov- rulduğunu duymamaq mümkün deyildi. Qoca: – Diliniz mənə doğma gəlir, hansı soydansınız? – Soyumuz bəlli deyil. – Soysuz da insan olarmı? – Çox-çox əvvəllər hansı soydan olduğumuzu bilmi- şik, ancaq əsrlər, qərinələr keçdikcə zaman-zaman hər şeyi unutmuşuq. İndi gördüyün bu biçarələrdən nə yazıq ki, bir kimsə soyunu-uruğunu bilmir. Səhra savaşı 81 Qoca çarəsiz-çarəsiz: – Mən nə kömək edə bilərəm sizə? Soyunu-uruğunu bilməyən kütləyə kömək etməkmi olar? Sürü başçısı: – Doğru sözdü, soyunu-uruğunu itirən toplumun xilas olması müşkül işdi. Ona görə də nicat tapmağımız üçün bi- zim bələdçiyə, yol göstərənə, məsləhət sahibinə ehtiyacımız var. Nə gizləyək, o qədər gecikmişik ki, bundan belə vaxt itirməyimiz ölümə bərabərdi. – Yox, mən sizə bələdçilik edə bilmərəm. Sürü başçısı səsinə yalvarış ahəngi qataraq: – Bizə rəhmin gəlsin, qoca, - dedi. Qoca başını buladı. – Gəl, gördüyün bu sürüyə sahib ol, səni özümüzə başçı seçək, başımızın tacına çevirək. Nəyimiz varsa, sənin yolunda qurban verək. Apar bizi gələcəyə... Qurtar bizi bu bəladan... – Yox, mənim yolum keşmişə sarıdı, gələcəyə dönə bilmərəm. – Bu qədər inad etmə, qoca? – Üz vurmayın, geriyə dönüşüm əsla mümkün deyil. – Sənin üçün hər şey edərik... – ... Qoca cavab vermədikdə sürü başçısı daha qətiyyətlə: – Getmə, - dedi. Qoca təəccüblə: – Nə səbəbə?- deyə soruşdu. Sürü başçısı: – Sənin ora gedib çıxmağa ömrün yetməz, qoca – dedi. – ... Vaqif Sultanlı 82 – Geridə bir kəs qalmayıb, sən orda təkbaşına necə baş çıxaracaqsan? – ... – Söylə, fikrin nədi, niyə susursan? Ancaq sürü başçısı qocanın onun sorğu-suallarına qə- tiyyən məhəl qoymadığını gördükdə hirslə: – Özün bilərsən, - deyə əlavə etdi. Sonra o sürünü yol hazırlığına gətirmək üçün müha- fizə başçısına əlilə işarə verdi. Əli şallaqlı mühafizəçilər yaranmış fürsətdən istifadə edərək dincini almaq üçün necə gəldi uzanıb yatışmış insan sürüsünü haray-həşirlə ayağa qaldırmağa başladılar. Çox keçmədi ki, sürü ayağa qaldı- rılaraq yola düşmək üçün hazır vəziyyətə gətirildi. Sonra sürü vəhşi nərə səsinə bənzər hərəkət əmrilə ar- xasınca bomboz toz dumanı qaldıraraq uzaqlaşdı. Qoca yə- hərin üstündə göy üzünü örtən bu qatı, bulanıq toz duma- nını xeyli süzdü və qorxunc bir yuxudan oyanıbmış kimi ətrafına göz gəzdirərək ehtiyatla yoluna davam etdi. Bir qədər gedəndən sonra təkrar geriyə boylandı; ba- yaq sürünün arxasınca qalxan toz dumanı səngimiş, səhra əzəli rənginə dönmüşdü. Uzaqda üfüqlərin nazilib bitdiyi yerdə xala bənzər qara bir ləkə görünməkdə idi. Bir anlığa qocaya elə gəldi ki, tarixə, keçmişə aparan yol burdan, bu vəhşi, əcaib insan sürüsünə rast gəldiyi, sor- ğu-suala çəkildiyi yerdən başlayır və artıq tarixin içərilərinə qədəm qoymaqdadı. * * * Qarşıda yоl-riz gözə dəymirdi, hər şey çalxalanan qum dənizinin kоr dalğalarında qərq оlmuşdu, ancaq Səhra savaşı 83 qоcaya elə gəlirdi ki, səhranın qоynu ilə yalnız оnun gedə biləcəyi, yönü, səmti bəlli bir yоl uzanır; buna о qədər əmin idi ki, atının başını saxlamır, elə hey sürür, sürürdü. Yоl uzandıqca uzanır, bitmək, tükənmək bilmirdi. Səhranın içərilərinə doğru irəlilədikcə ruhunun üfüq- ləri açılır, genişlənirdi. O, qəlbinin dərinliklərində nəyinsə dəyişdiyini, özgələşdiyini duyaraq özünü büsbütün başqa bir aləmdə hiss edirdi. Qoca ömrünü yollara tökərək gedirdi və hərdən çev- rilib arxaya baxarkən ömrünü-gününü yeyib bitirən yollarda qoyub getdiklərinin izlərini, nişanələrini axtarırdı. Ancaq nə qədər boylanırdısa arxada qalan günlərini xatırlada biləcək heç bir şey gözlərinə toxunmurdu. Atını sürdükcə sanki yollar ayağa duraraq onu qarşıla- yır və üz tutduğu uzaq mənzilə yola saldıqdan sonra təkrar torpağa sərilirdi. Və bütün bunlar elə bir nizamla təkrar olunurdu ki, o düşündüklərinin başqa cür ola biləcəyini xə- yalına belə gətirə bilmirdi. Bəzən də ixtiyarsız olaraq yolla söhbətləşir, tənhalığını, kimsəsizliyini bölüşməklə təskinlik tapırdı. Səhraya qəriblik çökmüşdü. Yol uzanırdı. VII FƏSİL Aradan bunca zaman keçəndən sonra qoca yola qədəm qoyduğu günün həyəcanını xəyalından çıxara bilmir, bu qərara necə gəldiyini düşünür, onu gələcəkdən biryolluq ayıran bu dönüşün ruhunda yaratdığı təlatümü təkrar yaşayırdı. Yüklə 399,87 Kb. Dostları ilə paylaş:
|