Microsoft Word Sehra savashi son son doc
Yüklə 399,87 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Sultanlı 132 – Növbəsiz keçmək olmaz, - dedi. Qoca: – Mən Sarı dərvişin əmanətini gətirmişəm. Şəxsən özüm təqdim etməliyəm, - dedi. Sarı dərvişin adını eşidincə mühafizəçilərdən biri ça- dırların arasında gözdən itdi. Xeyli keçəndən sonra qayı- daraq qocaya Ağ dərvişin ruhlarla təmasda olduğunu və mərasim bitənə qədər gözləməyi bildirdi. Qoca mühafizəçinin göstərdiyi ağ, yastı daşın üstündə oturub gözləməyə başladı. Bir azdan mühafizəçi təkrar Ağ dərvişin çadırına baş vuraraq qayıtdı və qocaya ardınca gəlməsini söylədi. Qövs şəklində sıralanmış alaçıqların arasından keçərək qübbəli çadıra yaxınlaşdılar. Ağ dərviş qocanı gülərüzlə qarşıladı. Qoca: – Sizə Sarı dərvişin əmanətini gətirmişəm, - dedi. – Sarı dərvişdən soraq gələcəyi dünən gecə yuxuda ayan olmuşdu mənə, - deyincə qoca təəccübləndi, ancaq bir söz söyləmədi. Qoca Sarı dərvişin verdiyi düyünçəni ona uzatdı. Ağ dərviş düyünçəyə gözünün ucu ilə belə baxmadan onu bayaqdan bəri başının üstündə müntəzir dayanan, saq- qalı az qala dizlərinə qədər uzanmış arıq, şümərək bir kişiyə ötürdü. Qoca: – Mən gələcəkdən imtina etdim, keçmişə sarı gedirəm. Ağ dərviş: Səhra savaşı 133 – Hər şeyi bilirəm, söyləmənə ehtiyac yoxdu, - dedi və sonra qocanı başdan-ayağa süzərək: - Sən vücudunda ölü ruh gəzdirirsən. Ruhunu diriltmək lazımdı, - əlavə etdi. – Bu, mümkün olacaqmı? – Qabaqcadan söyləmək olmaz. – Nə qədər zaman aparacaq sizcə? – Bunu da bilmək olmaz. – ... – Öncə ruhunu vücudundan çıxarıb müayinə edəcə- yəm. Yalnız bundan sonra dəqiq vaxtı söyləmək olar. Qoca mərasimdən qabaq ruh bazarını gəzib dolaşmaq istəyirdi. Bayaqdan bəri dərgahın bazara çevrilməsi ilə bağlı eşitdikləri zehnini məşğul etməkdəydi. Ona görə də Ağ dərvişdən icazə istədi. – Sizdən bir ricam var, baba dərviş. Rüsxət verərsəniz, bir neçə saatlığa bazarı gəzib dolaşmaq istəyirəm. Ağ dərviş: – Peşman olacaqsan, - dedi. Ancaq qoca içini bürüyən maraq duyğusunu boğa bil- mədiyindən bir daha üz vurdu: – Bunca ağır yolçuluqdan sonra ruh bazarını görmə- dən getməyimi özümə bağışlaya bilmərəm. Sizdən israrla icazə vermənizi rica edirəm. Ağ dərviş: – Bu qədər təkid edirsənsə, yoluna sədd çəkməyim in- safdan olmaz, - dedi. Dərvişin sözlərindən qocanın çöhrəsinə ilıq bir təbəs- süm yayıldı. Sonra dərviş çadıra keçərək bir azdan əlində gümüş sini geri döndü və sinidən dolu kasanı alaraq qocaya uzatdı: Vaqif Sultanlı 134 – Əvvəlcə bunu iç, - dedi. Qoca təəccüb dolu nəzərlərlə dərvişi süzərək: – Bu nədir belə, baba dərviş? - sordu. – Qorxa, iç, - dedi. - İksirdi, öz əllərimlə hazırlamı- şam. Qoca kasanı ağzına apararaq bir-iki qurtum uddu, an- caq maye dadsız və ürəkbulandırıcı olduğundan ögüdü, içə bilmədi. Ağ dərviş: – Saxlama, sona qədər iç. – İçə bilmirəm, ürəyim ağzıma gəlir. – İçməsən, bazara getməyinin bir faydası olmayacaq. – Nə səbəbə? – Çünki iksiri içməsən ruhları görə bilməzsən. Dərvişin sözləri sanki təkan oldu, qoca iradəsini top- layaraq kasanı başına çəkib son qətrəsinə qədər içdi. Kasanı əlindən yerə qoymamış bədəninin sürətlə sus- taldığını, canından nəyinsə qopub ayrıldığını, havasız mə- kandaymış kimi çəkisizləşdiyini duydu. Vücudu o qədər yüngülləşmişdi ki, indicə ayaqlarının yerdən üzüləcəyini, quş kimi səmaya qalxacağını hiss edirdi. Başı hərləndiyin- dən müvazinətini saxlamaq üçün gözlərini yumdu. Ağ dərviş: – Özünü necə hiss edirsən? – Yer ayaqlarımın altından qaçır, qanadlanıb uçmaq istəyirəm. – İndi bazara gedə bilərsən. Ağ dərviş çadırın ətrafında dolaşan mühafizəçilərdən birini səslədi. Mühafizəçi gəlincə: Səhra savaşı 135 – Qonağı apar, bazarı görsün. Tələsdirmə, qoy ürəyi istəyən qədər gəzib dolaşsın. Ancaq yanından ayrılma, gö- zün üstündə olsun. Bazara girəndə vücudunda bir əsinti, çalxantı duyma- ğa başladı. Özünü tanıya bilmirdi, sanki əvvəlki adam de- yildi, dönüb bambaşqa bir canlıya çevrilmişdi. Ruhların çevrəsində olduğundanmı, ya ilk dəfə belə bir bazara düş- düyündənmi özünü, sözünü bilmirdi. Bu gördüyü, gəzdiyi bütün bazarlardan, hətta bundan xeyli öncə qədəm qoyduğu vaxt bazarından da seçilirdi. Vaxt bazarı ilk baxışda nə qədər qəribə görünsə belə, orda bunca həyəcanlandığını xatırlamırdı. Bazar qarışqa yuvası kimi qaynayır, insan selinin ucu- bucağı görünmürdü. O qədər nəhəng idi ki, günlərlə gəzil- səydi belə bazarın sonuna varmaq mümkün deyildi. Qoca mühafizəçinin ardınca tələsmədən, ehtiyatla, bö- yür-başına göz gəzdirə-gəzdirə addımlayır, içərisi ilə keçib getdiyi bazarın cikini-bikini, sirrini, incəliklərini öyrənmək istəyirdi. Bazarda kimi satır, kimi alır, kimisi isə nə istədiyi bəlli olmadan eləcə aşağı-yuxarı gəzib dolaşırdı. Ancaq ba- zar əhlinin sir-sifəti, çöhrəsi ona son dərəcə qəribə gəlirdi. İndiyədək bu çöhrədə, bu sir-sifətdə insanlarla üzləşdiyini xatırlamırdı. Bazarın bir tərəfində sıra ilə qəfəslər düzülmişdi. Qo- ca mühafizəçidən bunun nə olduğunu soruşdu. Mühafizəçi dərindən köks ötürərək: – Bunlar əsir ruhlardı, - dedi. – Əsir ruhlarmı? Mühafizəçi başı ilə təsdiq etdi. Yüklə 399,87 Kb. Dostları ilə paylaş:
|