49
yaranmış bu termin müasir
dövrdə bütün elmlərin əsas
kateqoriyası kimi diqqəti cəlb edir.
1921-ci ildə “Təhsilin psixologiyası” jurnalı məşhur
amerikalı psixoloqların iştirak etdiyi diskussiya təşkil edir.
Onların hər birindən xahiş olunur ki, intellektin müəyyən
olunması və necə ölçülməsi haqqında fikirlərini bildirsinlər.
Demək olar ki, bütün alimlər intellektin ölçülməsini test
vasitəsilə olduğunu təsdiq etsələr də, onun müəyyən edilməsində
fikirlər təzad təşkil edir. L. Terman “abstrakt düşünmək
qabiliyyəti”, E. Torndayk “həqiqət və doğru olan kriteriya
əsasında gözəl cavab vermək qabiliyyəti”, S. Kolvin isə “ətraf
aləmdə baş verən hadisələri dərk etmək və alışmaq bacarığını
təmin edən biliklər yığını və təlimdə qabaqcıllıq” kimi fikirləri
ilə intellekti təyin edirlər. İngilis psixoloqu Q. Ayzenk insan
intellektinin əsasını əqli proseslərin bir-birini tez-tez əvəz
etməsində görürdü.
Fəlsəfi fikir bədii ədəbiyyatla idrakın sıx birliyini etiraf
edir. Deməli, biz metodistlər bu cəhətləri nəzərə almalı, uşaqların
intelekt qabiliyyətlərinin inkişaf etdirilməsini yaddan
çıxarmamalıyıq.
Dünya psixoloqlarının bu gün də davam edən
mübahisələrinin vahid ortaq məxrəclərindən biri odur ki,
uşaqlarda anadangəlmə qabiliyyətlərin inkişaf etdirilməsi
olduqca əhəmiyyətlidir. Bu qabiliyətlərin paralel inkişafı
şübhəsiz ki çox vacibdir. Elə qabiliyyətlər var ki, onun inkişafı
üçün şagirdin müstəqil inkişafı kifayət edir. Lakin elə
qabiliyyətlər var ki, onu bağça tərbiyəçisi və ibtidai sinif
müəllimi daimi nəzarətdə saxlamalıdır. Belə qabiliyyətlərdən biri
məntiqi təfəkkürdür. “Məntiqi təfəkkür yalnız elmi fəaliyyətə
deyil, həyatın bütün sahələrində insana lazım olan vərdişdir.
Məsuliyyətli anlarda düzgün qərar çıxartmaq, disput və
diskusiyalarda öz mövqeyini əsaslandırmaq, arqumentləri elə
ardıcıllıqla düzmək ki, qarşı tərəf “hə” deməyə məcbur olsun.
50
Bütün bunlar istənilən şəxsi həyatda lazım olan bacarıqlardır və
əsasında da məntiq durur. Yaxşı olardı ki, bu bacarıq orta
məktəbin aşağı siniflərindən başlayaraq şagirdlərə aşılansın. Onu
da qeyd etmək lazımdır ki, məntiqi təfəkkür bir çox biliklərin
əzbərlənməsinə deyil, məntiq süzgəcindən keçirməklə
qavranılmasına kömək edir və bu yolla qazanılmış bilik insan
hafizəsindən uzun müddət silinmir”. (Zəka oyunları. Səh 5)
Şagirdlər arasında intellekt qabiliyyətlərinə görə fərq
qoymaq, yəni
şagirdlərin intellekt qabiliyyətlərini
müəyyənləşdirmək müəllimin səlahiyyətindədir. Lakin bir cəhəti
unutmaq olmaz ki intellekt qabiliyyəti zəif olan şagirdləri də
inkişaf etdirib qabaqcıllar sırasına çıxartmaq bu günün aktual
məsələlərindəndir. Bu gün cəmiyyətimizi belə bir sual
düşündürür. Şagird psixikasını idarə etmək mümkündürmü? Adi
halında süst, xəyalpərvər təsiri bağışlayan şagirdi sinfin
qabaqcılları sırasına çıxartmaq mümkün olan işdirmi?
Təhsil sistemimizdə baş verən yeniliklər, fəal təlimin
getdikcə daha çox artan nüfuzu belə suallar ətrafında bizi
düşünməyə vadar edir?
Əlbəttə belə suallara fiziklər, astronomlar,
riyaziyyatçılar asanlıqla “hə” deyəcəklər. Çünki şagirdlərin
yaradıcılıq təfəkkürünün inkişaf etdirilməsi problemlərindən
söhbət düşəndə birinci növbədə yada dəqiq elmlər düşür. Lakin
söhbət ana dilinin tədrisi prosesində şagird düşüncəsinin
fəallaşdırılmasından gedəndə yəqin ki, mübahisəyə qoşulmaq
istəyən opponentlərin sayı kifayət qədər olacaq. “Azərbaycan
Respublikasında Ümumi Təhsilin Konsepsiyası Milli
kurikulum”unda bu məsələ xüsusi bir problem kimi qoyulur.
Uşağın yaradıcı təfəkkürünü müəyyənləşdirən başlıca
amil onun öz təcrübəsidir. Yaradıcı fəaliyyət insanın keçmişdə
qazanmış olduğu təcrübənin müxtəlifliyi və rəngarəngliyindən
birbaşa asılıdır. Kiçikyaşlı məktəblinin isə bildiyi, öyrəndiyi
şeylər hələ çox az olduğundan onun xəyalları da maraqsız,
51
fantaziyası sönükdür. (Kursiv mənimdir Ş. N.) Bunları
canlandırmaq, yaradıcı təfəkkürə qida vermək üçün o, fəaliyyət
sahəsinə, məsələn, riyaziyyata aid müəyyən bilik və bacarıqlara
sahib olmalıdır. Bu bilik və bacarıqların dairəsi genişləndikcə
şagirdin fantaziyası da zənginləşir. (Kurikulum N1. 2009)
Kursivlə verilən fikirlərlə heç cürə razılaşmaq olmaz. Çünki
həmin müəllifin elə bu məqaləsinin əvvəlində bu fikirlər təkzib
olunur. Müəllif yazır:
“Uşaqlarda yaradıcı təfəkkürün formalaşmasında ibtidai
məktəb çox mühüm rol oynayır. Çünki kiçik məktəb yaşlarında
artıq yaradıcı fəaliyyət üçün psixoloji təməl formalaşmış olur.
Şagirdlərdə təsəvvür və fantaziya inkişaf edir, hər şeyi
öyrənməyə həvəs yaranır, hadisələri müşahidə etmək və
nəticələri analiz etmək bacarığı formalaşır, onlar müqayisələr
aparır, faktları ümumiləşdirir, nəticələr çıxarır, fəaliyyətə qiymət
verirlər. Onlarda maraqlar, meyillər, tələbatlar formalaşır ki,
bunlar da yaradıcılığa sövq edən amillərdir” Bu fikrində müəllif
tamamilə haqlıdır. Çünki 3 yaşlı uşaq 30 yaşlı insandan daha çox
fantastik ola bilir. Qeyd etməliyik ki, yaradıcı təfəkkür fantaziya
ilə daha çox bağlıdır. Deməli, ibtidai sinifə gələnə qədər
uşaqlarda fantastik qabiliyyətləri inkişaf etdirmək bağçanın
qarşısında mühüm vəzifə kimi dayanır. Fiziki cəhətcə zəif olan
bir uşaq daim məşqlər edib güclülər sırasına çıxa bilirsə məntiqi
qabiliyyətləri də beləcə inkişaf etdirmək mümkündür.
Ana dili və oxu dərslərinin mükəmməlliyi və effektivliyi
üçün hələ bağçada ikən əlifbanı öyrənmələri xüsusi əhəmiyyət
kəsb edir. Uşaq intellektinin inkişafı üçün kiçik yaş dövrü daha
məhsuldar hesab olunur. Amerika alimi Qlen Duman uşaqlara tez
oxumağı öyrətmək üçün xüsusi sistem tərtib etmişdi. Aydın
olmuşdu ki, iki-üç yaşlı uşaqlara oxumağı öyrətmək daha
asandır, ancaq bir şərtlə ki, gərək hərflər çox iri, məşğələlər qısa
olsun. “Oxumaq təlimi uşaqlar üçün oyuna çevrilsin, gərək
valideynlər bu məsələyə təşəbbüskarlıqla yanaşsın, uşaq
52
müvəffəq olmadıqda zərrə qədər dilxor olmasın, heç bir zor
işlətməsin, mümkün qədər mükafatlandırsın, heç vaxt
cəzalandırmasın”. (V. Levi, s 227)
Şagirdlərdə intellektin inkişaf etdirilməsi prosesi onların
qabiliyətləri ilə sıx bağlıdır. Müəllim hər bir şagirdin hansı
qabiliyyətə malik olduğunu nəzərə almalıdır. Ana dilinin tədrisi
prosesində bu xüsusi bir problem kimi qarşıda durur. Dünyanın
qabaqcıl ölkələrindən biri olan Fransada hələ XX əsrin
əvvəllərində bu məsələ dövlət səviyyəsində diqqəti cəlb edən bir
problem idi. 1904-cü ildə Fransız psixoloqu Alfred Bine (Bax:
Müəllim hazırlığının və orta təhsilin yeni perspektivləri kitabı, s
101 “Adiloğlu 2006) İbtidai sinif şagirdlərinin müvəffəqiyyət
qazanmasının sirlərini araşdırmağa başladı. Bu tapşırığı ona
Fransanın Xalq Təhsil Naziri vermişdi. Lakin bu hadisədən 80 il
sonra təhsil araşdırıcıları kəşf etdilər ki, şagirdin inkişafı üçün
birinci növbədə onun qabiliyyəti üzə çıxmalıdır. Harvard
universitetinin professoru Hovard Qardner adlı psixoloqu “Əqlin
hüdudları” (1983) adlı kitabında “Çoxşaxəli əqli qabiliyyətlər
nəzəriyyəsini yaratdı. Bu nəzəriyyəyə əsasən insanın 7 əqli
qabiliyyəti haqqında nəzəri fikirlər irəli sürüldü.
“Bu gün orta məktəbdə təhsilə yanaşma dəyişir.
Şagirdlərə sadəcə olaraq bilik və ehkamlar vermək deyil, onlarda
müəyyən bacarıq və vərdişlər inkişaf etdirmək tələb olunur.
Əzbərləməklə əldə edilmiş bilik tez bir zamanda unudulur, lakin
bacarıq və vərdişlər yaddan çıxmır, şəxsiyyət yönümlü təhsilin
əsas məqsədi şagirdi alim etmək deyil, onu müstəqil həyata
hazırlamaqdır. Bu məqsədlə şagirdin həm intellektini, həm
xarakterini, həm də mənəviyyatını düzgün formalaşdırmaq və
inkişaf etdirmək lazımdır”. (Məlikbaxış Babayev, “Zəka
oyunları”, 2005)
Lakin Hovard Qardnerin çoxşaxəli əqli qabiliyyətlər
nəzəriyyəsi bu gün dünya psixoloqlarının ən çox cəlb edən bir
problem kimi qarşıda durur. Müasir şəraitdə Qardner