577
NƏTİCƏ:
Siyasət özündə dövlətin fəaliyyətinə dair ideyaları, baxışları,
mövqeləri birləşdirən bir elm sahəsidir. Siyasətşünaslıq elminin
əsas tədqiqat obyektləri içərisində siyasət subyektlərinin fəaliyyət
sahələri
və
siyasət
subyektlərinin
fəaliyyət
(hərəkət)
xüsusiyyətlərinin araşdırılması da mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Siyasət subyektləri (siyasətlə məşğul olan qurumlar, şəxslər) və
subyektlərin öz maraqlarını təmin etmək üçün təşkil etdikləri
cansız siyasi vasitələr (hüquq normaları toplusu olan sənədlər.-
sənədlərdə siyasətin əsas istiqamətləri-icra yolları, üsulları və
vasitələri öz əksini tapır, həmçinin vəzifə və səlahiyyət bölgüsü,
funksiyalar müəyyən edilir) hərəkət sayəsində dövlətin və
cəmiyyətin inkişafına nail olmaq olur. Siyasət vasitələrinin
hərəkəti nəticəsində maraqlar üçün istiqamətlər müəyyən edilir.
Bu istiqamətlərin müəyyən edilməsi həm təcrübədən irəli gəlir,
həm də yeni ideyaların meydana gəlməsi və icrası istəkləri zamanı
baş verir. Subyekt öz hərəkətini (fəaliyyətini) zamana müvafiq
qaydada meydana gələn maraqlarına uyğun şəkildə qurur.
Dövlətin və cəmiyyətin siyasi cəhətdən inkişafı məhz özündə
vasitələr və onların hərəkət trayektoriyalarını birləşdirən sxematik
proseslərin nəticəsində əmələ gələn və dəyişən vəziyyət kimi
xarakterizə edilməlidir. Bu kitabda irəli sürülən fikirlərdən,
təhlillərdən belə bir qənaətə gəlmək olar ki, siyasət daima özündə
vasitələrin hərəkətini ehtiva edən bir məfhumdur. Bütün maraqlar
hərəkətlər üzərində qurulur, hərəkətlər edildikcə maraqlar
meydana gəlir, yeni tələbatlar üzə çıxır. Maraq və hərəkət
qarşılıqlı törəmə xüsusiyyətlərinə malik olur. Hər bir hərəkət
trayektoriyasının müəyyən məsafəsində yeni-yeni tələbat və
maraqlar meydana gəlir. Tələbat və maraqların meydana gəlməsi
trayektoriyanın müəyyən məsafələrində ardıcıl olaraq törədilən
siyasi hadisələrdən baş verir. Bu kitabın birinci fəslində belə bir
qənaətə gəlinir ki, cəmiyyətin və dövlətin inkişafı subyektlərin
dövlət sərhədləri daxilində və xaricində törətdikləri siyasi
hadisələrin
məqsədəuyğunluğundan,
zamanın
tələbinə
578
müvafiqliyindən və siyasi hadisələrin tələbat və maraqlara cavab
verəcək səviyyədə törədilməsindən asılıdır. Həmçinin belə bir
prinsip də öz əksini tapıb ki, siyasi inkişaf dövlətin bütün
sahələrində meydana gələn inkişafın cəmindən asılıdır. Dövlətin
siyasi inkişafı “şaxələnmə” trayektoriyası ilə, eyni zamanda
maraq üzərinə maraq, tələbat üzərinə tələbat əlavə edilməklə
təmin edilə bilər. Bununla yanaşı, qeyd edilir ki, siyasi vasitələr
maraqlara və tələbata lazımi anda cavab verməklə, reaksiya
göstərməklə, siyasi inkişafın təmin edilməsinə nail olmaq olar.
Eyni zamanda onu da qeyd etmək olar ki, siyasi inkişaf həmçinin
siyasi hadisələri törətmə mərkəzlərinin sayının çoxalmasından da
asılıdır. Siyasi hadisələri törətmə mərkəzləri şəbəkəsi yaranan
zaman siyasi vasitələrin də sayı artır və hərəkət trayektoriyası
genişlənir.
Hərəkət
trayektoriyası
genişləndikcə
siyasət
müstəvisində çoxtərkibli və rəngarəng elementlərin sayı və
hərəkəti artır. Qarışmış siyasi hərəkət müstəvisi siyasi inkişafı
təmin edən vasitəyə çevrilir. Hər bir sahədə olan ardıcıl hərəkət
ümumilikdə dövlətin və cəmiyyətin inkişafına xidmət edir. Ardıcıl
və fasiləsiz hərəkətlər inkişafın əsaslarını təşkil edir. Dövlətin
mühüm funksiyası da cəmiyyətin ayrı-ayrı istiqamətləri üzrə
davamlı hərəkətləri təmin etməkdən ibarətdir. Bu baxımdan 2002-
ci ilin martında Meksikanın Monterey şəhərində Davamlı
inkişafın
maliyyələşdirilməsinə
həsr
olunmuş
konfransın
sənədində qeyd olunur. (Monterey Razılaşması-Maddə 11.) -
Ədalətli idarəetmə davamlı inkişaf üçün mühüm əhəmiyyət kəsb
edir. Milli iqtisadi siyasət, əhalinin tələbatına cavab verən
möhkəm demokratik institutlar və infrastrukturların təkmiləş-
dirilməsi-davamlı iqtisadi artımın, yoxsulluğun ləğv edilməsinin
və yeni iş yerlərinin açılmasının əsasıdır. Həmçinin azadlıq, sülh
və təhlükəsizlik, daxili stabilik, insan hüquqlarına hörmət,
qanunun aliliyi və insanın inkişaf hüququnun təmin edilməsi də
davamlı inkişafa nail olmağın mühüm şərtidir.
1
Qeyd: Digər
1
Hüseynov S. Davamlı insan inkişafının strateji istiqamətləri. Bakı,
“Adiloğlu” nəşriyyatı-2003, 264 səh., səh. 50.
579
inkişaf konsepsiyalarından fərqli olaraq Davamlı İnsan İnkişaf
Konsepsiyası həyat səviyyəsi, maddi rifahdan əlavə, insan
həyatının geniş sosial aspektlərini əhatə edir. Çünki bəşəriyyət
inkişaf etdikcə sosial aspektləri əhatə edən təhsil, sağlamlıq,
mədəniyyət, ekologiya, idarəetmədə iştirak, məişət, informasiya
və s. sahələrdə əldə olunan nailiyyətlər insan inkişafında vacib
göstəricilərə çevrilir.
Kitabın ikinci fəsli əsasən dövlət siyasətinin regional və qlobal
səviyyədə xarici istqamətlərinin müxtəlif prinsiplərinə və
qaydalarına həsr edilir. Müasir zamanda bütün dövlətlər qarşılıqlı
münasibətlər əsasında inkişaf etmək strategiyasına da üstünlük
verirlər. Beynəlxalq münasibətlərdə hər bir dövlət suveren hüquqa
malik olsa da, dünya siyasətinin əsas istiqamətlərinin müəyyən
edilməsində bütün dövlətlər eyni səviyyədə təsir etmək
imkanlarından məhrumdur. Bu da onunla izah olunur ki, dünyanın
bütün dövlətləri bərabər səviyyədə inkişaf etməmişlər və
dövlətlərin güclərini əks etdirən kriteriyalar, vasitələr dərəcələnmə
xüsusiyyətlərinə malikdir. Siyasətdə hər bir vasitənin, hər bir
istiqamətin öz çəkisi və bu baxımdan təsiretmə qüvvəsi vardır.
Böyük dövlətlər regional və qlobal miqyasda beynəlxalq siyasət
cərəyanlarının istiqamətlərinin müəyyən edilməsində mühüm rol
oynayırlar. Dünya siyasəti regionlar üzrə qruplaşmış münasibətlər
üzərində qurulur. Bununla yanaşı, dünyada ayrı-ayrı sahələr üzrə
də münasibətlərin qruplaşması prosesləri baş verir. Kitabın bu
fəslində “siyasi heliosentrizm” nəzəriyyəsini yaranmasına xüsusi
fikir verilmişdir. Belə bir qənaətə gəlinmişdir ki, dünya siyasətinin
ümum hərəkət müstəvisindən görünür ki, kiçik və orta gücə malik
olan dövlətlər böyük dövlətlər ətrafında toplaşırlar. Böyük
dövlətlər zaman və şəraitdən asılı olaraq kiçik və orta gücə malik
olan dövlətlərə qarşı itələmə (kənarlaşdırma) və cəzbetmə
qüvvələrindən istifadə edirlər. Ətrafa toplaşmadan, cəmləşmədən
istifadə edən böyük dövlətlər öz ətraflarında elementlərin
(subyektlərin) qarşılıqlı hərəkət mexanizmlərini yaradan təsir
dairələri təşkil edirlər. Böyük dövlətlər dünya siyasətinin ağırlıq
mərkəzləri və enerji verən obyektləri qismində çıxış edilər. Digər
Dostları ilə paylaş: |