Microsoft Word tezson[2]. doc
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
108 kendilerini yanan ve ateş saçan oklara karşı koruyorlardı. Bu tarzda bir çok makine ile şehir tahkim edildikten sonra,mazgallarda (kule) bulunan vatandaşlar geri çekilerek,kendilerini emniyete aldıktan sonra koç başları getirildi. Bu makine pek büyüktür. Yani kalas gevşek zincirlerle kapı direklerinden sarkıtıldıktan sonra, -ki o kalasların demirden mızrağı vardı ve çalışanların güvenliği için söylediğimiz örtüsü vardı- Bunu arka kısımda olan boynuzdan iplerle bazıları büyük bir güçle geri çekiyorlardı. Yani darbenin yöneltildiği yere nazaran geri çekiyorlardı. Sonra kalası bırakıyorlardı. Öyle ki, onun vuruşuyla sarsılan surun herhangi bir kısmı tahrip ediliyordu. Gerçekten uzaktan savunma yapanlar bu gaye ile hazırlanmış olan büyük kayaları surlardan uzaklaştırılmış makinelere atıyorlardı. Bazı kadınları adamlar ile birlikte yok ediyordu. Fakat kadınların büyük sayısıyla baş edemiyorlardı. Ayrıca düşmanlar merdivenler getirdikleri zaman, burada sur koç başlarıyla yıkıldıktan, orada mazgallardan savunmada bulunanlar tarafından makineler def edildikten sonra, şehir barbarlar tarafından ele geçirildi. Barbarlar koç başları ile duvarın yıkılan kısmından, kısmen de merdivenlerle içeri girdiler.” 420 420 Priskos,s 74-75 109 SONUÇ Mançurya’dan Macaristan’a kadar uzanan geniş bozkır coğrafyası atlı göçebe kültürlerin yayılma sahası olmuştur. Bozkır bölgesinin Karadeniz’in kuzeyindeki Hazar Denizi ve Tuna Nehri arasındaki batı bölümü M.Ö. II. Binin başları ve M.Ö.8.yy’lar arasında Kimmerler tarafından iskan edilmiştir. M.Ö. 800 yıllarında meydana gelen ve oldukça uzun süren bir kuraklık Orta Asya ve Güney Rusya bozkırlarında kayda değer bir nüfus baskısına sebep olmuştur. skitler kavimlerin doğudan batıya doğru birbirlerini sıkıştırmaları sonucunda tarih sahnesine çıkmışlardır. skitler M.S. 2.yy’a kadar uzanan yaklaşık bin yıllık zaman dilimi içerisinde tarihi arenada önemli roller oynamışlardır. M.Ö. III. Yüzyılın başlarında Sarmatlar Don nehrinin doğu kıyılarına yaklaşmışlardır. skitlerle ilişkilendirilen Sarmatlar aynı yüzyılda Don nehrini geçmeye ve skitleri sıkıştırmaya başladılar. skit yayılım alanı yıldan yıla daraldı. Bir müddet skitler Aşağı Dniper ile Crimea arasındaki Küçük skitya’da sıkışıp kaldılar ve kuzey Karadeniz bozkırlarını Sarmatlara bıraktılar. Böylece Kimmerlerden skitlere geçen egemenlik Sarmatların M.Ö. II.yüzyıl’da skit coğrafyasında büyük bir güç olarak ortaya çıkmalarıyla el değiştirmiştir. Sarmatlar sonraki beş yüz yılı aşkın bir süre bu bölgede hüküm sürdüler. Avrupa Hunları, ç Asya’da 350 sıralarında meydana gelen olaylardan sonra batıya doğru ilerlediler. 370 yıllarında Aral Gölü ve Don ırmağı arasında hüküm süren bir Sarmat kavmi olan Alanları yendiler. Avrupa Hunları 552 yıllarında Don boyunca ilerlemeye başlayan Avarlarla mücadeleye tutuşmuş ve Avar hakimiyetini tanımışlardır. skit,Sarmat ve Avrupa Hunları’nın atlı medeniyetler kültürü içerisinde önemli bir yeri vardır. Bu kavimler kendilerine has bir askeri teşkilatlanma meydana getirmişlerdir. Bunların askeri kültürleri at ile yay ekseni etrafında oluşmuştur. Bu kavimler at ile yay gibi iki önemli savaş araç- gerecini özel bir şekilde birleştirmiş ve aynı zamanda bunları mükemmel bir ş ekilde kullanmışlardır. 110 Bozkırda yaşayan atlı bir kavmin hayat şartları bu savaş biçiminde aksini bulmuştur. Sert iklim şartları ve hayatın ağırlığı bu kavimleri süratle yer değiştirmeye zorlamış ve çevikliği dolayısıyla at onların mevcudiyetinin kaçınılmaz bir faktörü halini almıştır. At manevra yeteneği ve savaşlarda yıldırım hızıyla delip geçme kabiliyetiyle, büyük bozkır devletlerinin kurulmasında önemli bir rol oynamıştır. Bu kavimler sonsuz bozkır düzlüklerinde ata binme sanatında mükemmel bir dereceye ulaşmışlardır. Binicilik “askeri” değer kazanarak “Bozkır savaşçılığının” temeli olmuştur. Bozkır ordusunun en önemli özelliklerinden biri daimi olmasıydı. Diğer milletlerin orduları ücretli askerlerden oluşurken, bozkır ordusunda hiçbir fert para karşılığında çarpışmıyordu. Onların yaşam biçimlerinin bir parçası olan sporları, eğlenceleri, avlanmaları bile askeri eğitim niteliğinde olduğundan bozkır ordusu her an askeri eğitim niteliğinde olduğundan bozkır ordusu her an savaşa hazır durumdaydı. Bozkır ordularının büyük bölümü atlıların meydana getirdiği süvari sınıfından oluşmaktaydı. Piyadeler sayıca çok azdı. Atlı kavimlerin savaştaki başarısı, büyük ölçüde onların süvarilerinin yay olarak savaşan düşmanları üzerinde sağladığı avantaja bağlı idi. Bu sebeplerden bozkır kavimleri at yetiştirmeye ve atların bakımına büyük önem vermişlerdir. Seçici çiftleştirme daha kaliteli at cinsinin doğmasını sağlamıştır. Ayrıca onlar iğdiş edilmiş atlara binmeyi tercih etmişlerdir. Onların eğerleri, üzengileri ve gemleri binicisine ayrıca avantaj sağlamıştır. Ayrıca Sarmatlar madeni üzengiyi icad etmiştir. Madeni üzengi onlara önemli bir üstünlük sağlamıştır. Süvarilerin çoğu hafif silahlı idi. En önemli silahları ok ve yay idi. Bozkır kavimleri dört nala giden at üzerinde her yöne yay gerip ok atabilmekteydiler. Bozkırda herkesin yayı ve okları vardı. Bu yüzden eskiçağ yazarları onlara “hippotoxai” (atlı okçular) demeyi yeğlemişlerdir. skitler “zehirli oklar” üretebilmişlerdir. Ordu süvari birliklerinden oluştuğundan süvarinin eğitimi ve giyimi büyük önem taşıyordu. Bir süvari başlık, ceket,pantolon ve çizme giyiyordu. Böylece atın üzerinde rahatlıkla hareket edebiliyordu. Bozkır savaşlarında saldırı ön planda olduğundan hücum silahları oldukça gelişmişti. Bunlar kılıç,kama,savaş baltası ve mızraktı. Savunma Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|