Microsoft Word tezson[2]. doc
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- A.g.m
105 genel olarak dörde ayrılır ve taktiğin uygulanacağı savaş için en müsait yer etrafı az yüksek dağ veya tepelerle çevrili bir vadidir. Vadinin sağ solundaki tepelerin arkasındaki “pusuya yatmış” kuvvetleri düşmana hissettirmemektedir. Evvela bir öncü kuvveti düşmana hücum ederek uzak muharebe yapar. Düşman askerini müthiş bir ok yağmuruna tutar. Karşı taraf mecburi olarak öncü kuvvetine karşı harekete geçer. Bunun üzerine öncü kuvvetleri geriye çark eder. Geri dönerken de öyle bir tavır takınır ki, düşmana düşman karşısında dayanamayıp kaçtı hissini verdiği gibi dönüş esnasında da ok atmaya devam eder. Geri çekilen bu kuvvetler, peşlerine takılan düşman kuvvetlerini, tepelerin arkasında gizlenen yan kuvvetlerin bulunduğu yerlere kadar çekerdi. Orada tam düşmanın karşısında yer alan ikinci kısım kuvvetlerde düşmanın durmasını sağlardı. Düşman duraklayınca yan kuvvetler her iki taraftan süratle harekete geçerek düşman çember içerisine alınır ve imha edilirdi. Savaşa başladıktan sonra bozkır atlıları ve atları daha dayanıklı oldukları için, daha geç yorulmaktadırlar, dolayısıyla vuruşmanın sonlarına doğru üstünlükleri daha çok belirmektedir. 417 Türklerin savaş stratejileri iki esasa dayanıyordu; keşif seferleri ve yıpratma savaşları. Ele geçirilmesi düşünülen ülkeler önce küçük müfrezeler vasıtası ile gözden geçirilirdi. Akıncılar tarafından düzenlenen bu seferler yıllarca da sürebilirdi. Alınan sonuçlardan sonra yıpratma harekatına girişilirdi. Yıpratma hareketleri de düşmanın yığınak merkezlerine, mühim yol kavşaklarına, yiyecek ve malzeme depolarına yöneltilir ve düşman zor durumda kalana kadar devam edilirdi. Ayrıca karşı tarafın moralini bozmak amacıyla çeşitli korkunç ve inanılmaz rivayetler de ortaya atılırdı. 418 Mauricios 419 Strategikon adlı eserinde Hunların savaş stratejileri ile ilgili şu bilgileri veriyor; “Pek çok halkı barındıran ilkel skit soyları, yaşam biçimleri ve askeri düzenleri bakımından anlatmaya değer tek soylardır. Bu halklardan sadece Avarlar ve Türkler askeri düzene sahiptir ve meydan savaşı geldiğinde diğer soylara göre daha güçlü olurlar. Türk soyu 417 Donuk, A.g.m., s.462 418 Donuk, A.g.m., s.464 419 Mauricios, Strategikon, XI 106 bağımsızlığına düşkündür ve nüfusu yüksektir. Düşmanla cesurca ilişkiye girmek hariç başka hiçbir şeyle kendilerini eğitmezler. Avarlar hilekardır ve askeri konularda oldukça iyi talim görmüşlerdir. Bu soyda bir çeşit hukumdarlık yönetimi vardır ve hükümdarlar onların hatalarına karşı vahşi cezalar uygular. Sevgiyle değil korkuyla yönetirler. şlere ve güçlere sabırla katlanırlar. Onlar göçebe oldukları için sıcağa ve soğuğa, pek çok ihtiyacın yokluğuna dayanırlar. Uygun fırsatları değerlendirmede ve ivedi yarar sağlamada zekidirler. Düşmanlarına kaba güçle değil hile sürpriz ataklar ve onların ihtiyaç kaynaklarını kesmek gibi hilelerle üstün gelmeyi tercih ederler. Zırhla,kılıçlarla, oklarla ve mızraklarla donanmışlardır. Çarpışma sırasında çoğu iki silahla saldırır; omuzlarında mızrakları asılıdır ve ellerinde oklarını tutarlar. htiyaç olması durumunda her ikisini birden kullanırlar. Sadece kendileri zırh giymezler aynı zamanda ünlü adamların atlarının ön tarafları da demir yada keçe ile kaplanır. At üstünde ok atma eğitimine özel bir önem verirler. Sayısız at ve kısrak sürüsü onları takip eder. Her iki cinste hem besin sağlar hem de muazzam bir ordu izlenimi verir. Perslerin ya da Romalıların yaptığı gibi ordugah kurmazlar ama savaş gününe kadar, kabilelere ve klanlara göre ayrılırlar. ster yaz ister kış olsun atlarını sürekli otlatırlar. Sonra gerekli gördüklerinde, köstek vurarak atlarını çadırlarının yanlarına götürürler ve gecenin karanlığında başladıkları savaş düzenini alana kadar atlarını korurlar. Nöbetçi askerleri birbirleriyle iletişim sağlayacak mesafeye yerleştirirler. Bu yüzden onları ani ataklarla yakalamak kolay değildir. Çarpışma sırasında Romalıların yada Perslerin yaptığı gibi savaş düzenlerini üç bölüme ayırmazlar. Düzensiz genişlikte birkaç birliğe ayırırlar. Bunların hepsi uzun tek bir hat görüntüsü vermek için birbirine yakın birleştirilir. Ana düzenden ayrı, dikkatsiz bir düşmanı pusuya düşürmek için, uzağa gönderilmiş yada ağır darbe almış bir bölüğe yardım etmesi için yedekte tutulan yedek kuvvetlerde vardır. Yedek atlarını ana hattın arkasına yakın, yüklerini ise hattın sağ ya da solunda bir yada iki mil uzaklıkta orta büyüklükte bir korumanın altında tutarlar. Daima bir çeşit koruma biçimi olarak, fazla atlarını savaş hattının arkasında birbirine bağlarlar. 107 Bunlar uzak mesafeden dövüşürler, pusu kurarlar, düşmanın etrafını sararlar,geri çekiliyormuş gibi yapıp aniden saldırıya geçerler. Savaş düzenleri dağınık gruplar halindedir. Düşmanlarını kaçmaya zorladıklarında her şeyi bir kenara koyarlar ve Romalılar, Persler ve diğer halklar gibi orta mesafeden onları izleyerek ve mallarını yağmalayarak memnun olmazlar ama düşmanlarının tamamen yıkımın başarmadıkça ve bu son için her yola başvurmadıkça tamamen yumuşamazlar. Eğer takip ettikleri düşmanın bazısı, surların içine sığınırsa, onların atlarının ihtiyaç kaynaklarını yada kendileri için gerekli ihtiyaç kaynaklarını yok etmek için sürekli ve esaslı çaba gösterirler. Sonra bunları eksilterek azar azar düşmanlarının gücünü tüketirler ve böylelikle kendilerinin yararına olan koşulları kabul ettirirler. lk istedikleri makuldür ve düşman bunları kabul ettiğinde daha sert şartları zorla kabul ettirirler.” Bu arada Hunlar surlarla tahkim edilmiş yerlerin ele geçirilmesinde farklı metod ve silahlarda kullanılıyorlardı. Bunun en güzel örneği, Naissus şehrinin Hunlar tarafından kuşatılarak ele geçirilmesi sebebiyle Priskos’un verdiği bilgilerdi. Bu konuda yazılanlar şunlardı: “ skitler llyria’daki Danibium’da kurulmuş bir şehir olan Naissus (Niş)’u abluka ile kuşatmışlardı. Bu şehrin Constantinus tarafından kurulmuş olduğu söylenir. Hatta Constantinus, Bosporus ( stanbul Boğazı) isimli şehri de Bizans bölgesinde inşa etmiştir. Böylece barbarlar önce insanları kalabalık olan şehri ele geçirdiler. Sonra da, iyice tahkim ederek hiçbir şeye karışmadılar. Gerçektende halk savaştan korktuğundan,askeri birliklere kolay bir geçiş olması için, şehre güneyden akan nehri bir köprüyle bağladılar. Daha sonra da aletleri surlara götürdüler ve Trabsları (kalas) önce kolay bir şekilde taşınmaları için tekerleklere (savaş arabalarına) koydular. Çünkü bunlar harekete müsaitti. Bunlar üzerinde duran askerler oklarla kasabalıları taciz ediyorlardı. Aynı zamanda iki taraftaki direklerde duran askerler de, ayaklarıyla tekerlekleri ilerleterek makinaları yaklaştırıyorlardı. Kapakları açık olan pencerelerden sur önündekilere ok atıyorlardı. Öyle ki, kalaslarda ayakta duran askerler tehlike olmadan emin bir şekilde savaşıyorlardı. Kolay bükülen sepet çöpleri örülerek bunlara deri parçaları örülmekte ve işlenmiş derilerle Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|