Microsoft Word Vaqif Memmedov xatirelerde doc
Yüklə 21,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Məmmədov xatirələrdə 153 Vaqif müəllim dedi ki, bu şeir kimindi? Dedim ki, Vallah bilmirəm. Dedi ki, Bu şeiri keçən əsr qələmə almışdım. Üzrxahlıq etdim, ona görə ki, həmin şeirin o ana qədər müəllifinin Vaqif müəllim olduğunu bilmirdim. Çoxtərəfli tədqiq olunmuş, şəxsiyyətinə, yaradıcılığına on- larca alim, professor, elm xadimi qiymət vermiş V.Məmməd- ovun dilçilik görüşünə, daha doğrusu, əsərlərinin dil və üslub xüsusiyyətləri az tədqiq olunub. Yəqin ki, bundan sonra gör- kəmli dilçilər, dilsevər alim-müəllimlər bu bənzərsiz şairin əsər- lərinin dil və üslub xüsiyyətlərini araşdıracaq, tədqiq edəcəklər. Mən də bir dilsevər müəllim kimi, xeyli müddətdir ki, onun şeirləri üzərində apardığım təhlillərdən sonra bu qənaətə gəldim ki, o, şair olmaqla yanaşı, həm də gözəl dilçi, Azərbaycan dili- nin kamil bilicisidir. Əsərlərinin dil xüsusiyyətlərinə nəzər saldıqda görürük ki, onun şeirlərində demək olar ki, dilimizin bütün fonetik, leksik, morfoloji və sintaktik xüsusiyyətləri geniş- liyi ilə əks olunub. Düşünən olar ki, bütün şairlərin əsərləri dil vahidləri ilə zəngindir. Təkcə V. Məmmədov deyil ki? Bu sualın bir neçə cavabı var, daha doğrusu, mən belə cavab verərdim: Birincisi, V. Məmmədovun şeirlərində dil xüsusiyyətləri ilə az məşğul olunub. İkincisi, onun poeziya aləmində öz dəsti-xətti var. Üçüncüsü, V. Məmmədovda söz kasadlığı yoxdur, mənaya, məzmuna uyğun söz “oynatmağı” ustalıqla bacarır. Bu da şairin şeir dilinin üslubu imkanlarını öyrənmək üçün daha çox imkan verir. Dördüncüsü, şair var riyaziyyatçıdır, şair var həkim, şair var coğrafiya müəllimi, şairdə var ədəbiyyatçıdır. Mübaliğəsiz desək, Vaqif müəllim həm informasiya tutumunda, həm peşəsində, həm də şairliyində, ədəbiyyatçıdır, publisistdir, tarixçidir, nasirdir, ustad müəllimdir, coğrafiyaçıdır. Bir sözlə, o, hərtərəfli ustaddır. Vaqif Məmmədov xatirələrdə 154 Beşincisi, Vaqif Məmmədov ömrünün çox hissəsini kənddə yaşayıb, kənd həyatına, torpağa, yurda bağlıdır. Vətənin torpa- ğından, dağından, daşından, qayasından, gülündən, çiçəyindən ilham alıb. Şübhəsiz ki, Vətən eşqi, yurd məhəbbəti, müvəqqəti itirilmiş torpaq həsrəti onu şair edib, ata-ana ocağına hörmət və ehtiram, Vətənə məhəbbət onu bütövləşdirib, saflaşdırıb, büllur- laşdırıb. Buna görə də, o, vətənin uca dağlarına, özündə tarix yaradan, tarix yaşadan sərt qayalarına, sal daşlarına çevrilib, düşmənə qarşı sərtləşib, dosta qarşı mərdləşib. Onun qələmindən çıxmış saysız- hesabsız şeirlərindən bir bənd: Ürəyimsiz ağlamıram, gülmürəm, Hər istəyim ürəyimdə birləşir. Böyükmüdür, kiçikmidir, bilmirəm, Ürəyimə təkcə Vətən yerləşir. Yuxarıdakı sıranı daha da artırmaq olar. Çünki, onun şəx- siyyətini, bənzərsiz şairliyini, vətən məhəbbəti ilə yoğrulmuş şeirlərini araşdırmaq, tədqiqat aparmaq üçün oğul istəyirəm cild- cild əsər yazsın. O, buna layiqdir. İnşallah, o tədqiqat əsərlərini də yazıb gələcək nəsillərə ərmağan edəcəklər. Sonda qeyd edim ki, bənzərsiz şair, müdrik insan, tanınmış alim, peşəkar jurnalist, naşir, tarixçi, gözəl insan, qayğıkeş ata, səmimi yoldaş, təvazökar şəxsiyyət Vaqif Məmmədov haqqında cürət edib bir necə söz yazmaq, böyük məsuliyyət tələb edir. Və nəhayət, sözdə cəsarətli, işdə məharətli, əqidədə pak, əməldə büllur, uzun illər kənddə yaşayıb xarüqələr yaradan, təkcə Azərbaycanda deyil, türk dünyasında və dünyanın bir sıra ölkələrində tanınan Vaqif müəllim vaxtsız ölümü ilə ölüm- süzlüyə qovuşdu. Ruhu şad olsun! Vaqif Məmmədov xatirələrdə 155 Orhan Aras Almaniya Yazıçı-publisist BİR DOSTUN ARDINDAN Fevral ayı aylar içində ən qısa ay və qış mövsümünün baha- ra doğru gedən yolunda son dayanacağı... Bəlkə də buna görə həmişə fırtınalı, yorucu keçir. Anam da fevral ayını sevməzdi. Fevral gələndə: “kiçik çillə girdi, artıq qış özünü göstərəcək” – deyərdi. Bir il əvvəl 17 fevralda vəfat etdi. Qar yolları bağladı, külək, fırtına yolumuzu kəsdi, dəfninə yetişə bilmədim. İki il əvvəl əziz dostum Tofiq Abdin də fevralın 24-də vəfat etdi. Bu il fevral ayı yenə dostlarımızın ürəyinə yas olaraq düşdü. Dostum Rəşad Məcidin atası da fevral günlərinin birində torpağa verildi. Şair Cahit Sıtkı Tarancı dediyi kimi: – Həyata birlikdə başladığımız dostlarla da yollar ayrıldı bir-bir; Getdikcə artır yalnızlığımız... Artan təklik, ölümlərlə gələn ağrılar və dünyanın faniliyi hamımızın başında... Muhiddin Ərəbi demiş, “Qaçıb can qurtar- mağa yer yoxdur!” – Tək çarə xatirələrin qoynunda təsəlli axtar- maq və həyatın fərqli məkanlarında yeni ümidlərə doğru getmək... Tanıdığım ən ümidli və gülərüz insanlardan biri şair Vaqif Məmmədovdu. Hündür boylu, yaraşıqlı, xoş söhbət və ürəyi insanlıq, türklük sevgisi ilə dolu bu dostumu da vəfasız fevral ayında itirdik. Keçən il Bakıdan İğdıra getdiyimdə, məni Naxçı- van hava limanında qarşılayıb, bütün gün yanımdan ayrılma- mışdı. Naxçıvan universitetindəki kiçik, amma duyğu və kitab dolu otağında məni rahatlamaq üçün əlindən gələni etmişdi. Onunla qiyabi tanış idik, birgə dostlarımız var idi. Naxçıva- na gedən dostlar mütləq ona uğrayar, ondan kömək alardılar. 67 yaşında, amma gənc bir ürəyin sahibi idi. Türkiyədən gələnlərə səmimi bir sevgisi vardı. Oradan Naxçıvana gələn tələbələrin Vaqif həm müəllimi, həm də abisiydi. İğdırda dostlarımla söhbət Yüklə 21,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|