www.achiq.info
92
milli barışığa, xalqın nailiyyətlərini müdafiəyə çağırış öz əksini tapmışdır.
113
1941-ci ildən etibarən Azərbaycan şairlərinin yaradıcılığı mərkəzində Azərbaycanın
və Azərbaycan
xalqının mənafeyi duran milli vətənpərvərlik mövzusu müəyyən yer tutmağa başlayır. Azərbaycan şairlər
əncüməni (1945) yaradılması və həmin cəmiyyətin Azərbaycan yazıçılar ve şairlər ittifaqına (1946)
çevrilməsi ilə həmin meyl incəsənət və mədəniyyət xadimlərinin yaradıcılığında aparıcı mövqe qazanır.
İttifaqın
orqanı ”Şairlər məclisi” antologiyasının birgə 3-4-cü nömrələrının səhifələrində M.Biriya milli
dövlət qurulmasını tərənnüm edir, M.M.Cavuşi Azərbaycan dili və onun hamilərinə ümumxalq məhəbbətini
əks etdirir, M.Gülgün vətən xainlərini damqalayır, M.Derəfşi milli birliyə çağırır, H.Səhhaf milli hökümət
ilə fəxr etdiyini bildirir, Y.Şeyda Azərbaycan xalqının tarixini saxtalaşdıranları ifşa edir, M.B.Niknam
millətin mövcudluğu üçün dilin rolunu göstərməyə calışır, M.İmen ana dilinə daha fəal surətdə yiyələnməyə
çağırır.
114
Əgər Milli hökümətin yaradılmasından əvvəlki mərhələdə milli ideologiya qəzetlər,
jurnallar, yaradıcı
birliklər, mədəni təsisatlar, partiya və ictimai yığıncaqlar, kütləvi mitinqlər vasitəsi ilə yayılırdısa, Milli
hökümət meydana gələndən sonra bura indiyə qədər antimilli funksiya yerinə yetirən maarif sistemi və
Azərbaycan radiosu (1946) də əlavə olunmuşdu. Bununla belə, hələ də azərbaycanlıların sosial və milli
həyatinın bu və ya digər cəhətinə hesr edilmiş, müzakirə olunan məsələlər haqqında
bu və ya digər dərəcədə
tam və sabit təsəvvür verən əsər yazılmamışdı. Bu cəhətdən F.İbrahiminin Azərbaycanın qədim tarixi
haqqında yazdığı kitabça böyük maraq doğurur. Kitab əvvəlcə məqalələr şəklində “Azərbaycan” qəzetində
çap edilmişdir. Kitab qədim tarixə həsr edilsə və müəllifə məlum məlumatlar əsasında, xüsusilə
”Azərbaycan tarixi”
115
nin böyük təsiri altında yazılsa da, həmin günlərdə, əsərdə Azərbaycan (Midiya) -
fars münasibətləri əks olunduqundan, çox aktual səslənirdi. Müəllif həmin günlərdəki Azərbaycan
tarixinə
mövcud baxışlardan çıxış edərək qədim midiyalılarla qədim farsların qohumluğu, midiyalıların İran mənşəli
olmaları, midiya və fars dillərinin qohum olmalarını təkzib edirdi.
Müəllif tarixi nümunələr əsasında öz oxucularını azərbaycanlıların mədəni cəhətdən farslardan üstün
olduqları ruhda tərbiyə etmək, onlara qədim azərbaycanlıların müstəqilliyi,
özünəməxsusluğu,
sivilizasiyalılığı və avtoxtonluğu ideyasını təlqin etməyə səy edirdi. Kitabda qəhrəman keçmiş, Azərbaycan
xalqının tarixinin əzəməti ilə iftixar hissi əks olunub, fars millətinin hökmrailığının əbədi olmaması, onun
indiki ağalığına son qoymağın mümkünlüyü ideyası əsaslandırılırdı.
Müəllif midiyalılarda öz dövlətinin müdafiə əzminin, vətənpərvərlik hisslərinin yüksək inkişafını xüsusi
qeyd edir.
116
Deyilənləri yekunlaşdıraraq müəllif yazır: ”Vətəinmizin adı Azərbaycan, millətimizin adı da
azəri (azərbaycanlı)dir
,,
.
117
Və əlavə edir: “Azərbaycan milləti müstəqil bir dilə və tarixə malik olub...”
118
Kitabın əsas müddəalarının qısa şərhi göstərir ki, müəllif öz diqqətini Midiyanıni
bir hissəsi olan
Azərbaycanın qədim tarixinin bəzi səhifələrinə təsadüfən yönəltməmişdir. Müəllifin əqidəsinə görə, məhz
Azərbaycanın tarixinin həmin dövrü Azərbaycan-fars münasibətlərinin indiki vəziyyəti ilə daha çox
səsləşir. Öz müstəqilliyini farslarla mübarizədə itirən Midiyanın nümunəsi, müəllif pafosu bir məqsədə
xidmət edirdi; azərbaycanlıların öz müstəqilliyi və özünəməxsusluğunu qorumaq, qədim Midiyanın acı
taleyindən qaçmaq üçün xalqın azadlığı və müstəqilliyi uğrunda mübarizənin
zəruriliyini dərk etmələrinə
yardım etmək.
Bununla belə azərbaycanlıların milli həyatının bir cox məsələləri işlənməmiş qalırdı. Bundan əlavə,
www.achiq.info
93
yuxarıda deyildiyi kimi Azərbaycandan kənarda çoxlu azərbaycanlı yaşasa da, milli məsələnin məzmununa
İranda vahid azərbaycan (türk) milləti təsəvvurü daxil edilmirdi. Milli ideologiya və Azərbaycan milləti
haqqında bütöv təsəvvür Azərbaycan ziyalılarının heç də bütün nümayəndələri tərəfindən qəbul edilmirdi,
həmin təsəvvürlərin geniş kütlələrin adi şüuruna nüfuz etməsi üçün geniş imkanlar yox idi. Qeyd edildiyi
kimi Azərbaycan milləti ideyası Azərbaycan (İran) türk etnik şüuru ilə ziddiyyət təşkil edirdi.
Məlum olduğu kimi, İran, o cümlədən Azərbaycan irticaçı, antidemokratik
hakim qüvvələr xarici
ölkələrin yardımı və silahın gücünə 1946-cı ilin axırında azərbaycanlıların milli azadlıq, demokratik
hərəkatını qan içində boğdular.
Bundan sonra İranın şahlıq rejimi Azərbaycan üzərində hökmranlığını bərpa etdi, Azərbaycan xalqının
milli- demokratik nailiyyətlərini ləğv edərək onu yenidən əzilən millət vəziyyətinə saldı. Hakim dairələrin
kobud zorakılıq tədbirləri milli hakimiyyət dövründə meydana gəlmiş milli təşkilat və mütəşəkkil əlaqələri
dağıtdı.
Bundan əlavə, İranın hakim dairələri tərəfindən Azərbaycan dili və mədəniyyətine qarşı özünü göstərən
nifrəti
119
müəyyən mənada azərbaycanlıların milli şüurunun artmasına kömək göstərirdi, çünki
Azərbaycan xalqının düşmənlərinin hərəkətləri milli əlaqələri möhkəmləndirən və nəsillərin əlaqəsini təmin
edən ümumi nə vardısa ona qarşı yönəlmişdi.
Milli-demokratik hərəkat azərbaycanlıların milli şüurunun sonrakı inkişafı və genişlənməsində mühüm
mərhələ təşkil edir.
Milli demokratik hərəkatın yatırılmasına, dövlət, siyasi, demokratik təşkilatların dağıdılmasına
baxmayaraq, Azərbaycan xalqı milli varlığın ve birliyin ideal forması olan milli şüurdan məhrum olmadı.
Azərbaycan xalqı öz siyasi,
sonralar inzibati-ərazi, rəsmi - dil, mədəni birliyi möhkəmləndirən strukturları
itirsə də milli azadlıq hərəkatı əsnasında əldə etdiyi ideal birliyi, həmin ideal birliyin real birliyə çevirmək
əzmini qoruyub saxladı. İranda azərbaycanlıların milli inkişafı, milli şüurunun sonrakı inkişafı Azərbaycan
millətinin ünsürləri, əlaqələri, bütövlüyü haqqında təsəvvürləri dəqiqləşdirmək və inkişaf etdirməklə yanaşı
belə bir suala cavab tapmalıdır: milli birlik ideyasını real milli birliyə necə çevirməli?