63
İnkişaf planlarının məqsədi, sosial münasibətlərdə müəyyən
bir tənzimləməni təmin etmək surətilə, cəmiyyətin bütününü
içinə alan tarazlı bir inkişafdır. Cəmiyyətin bütününü əhatə
edən, yəni iqtisadi, sosial və mədəniyyət yönlərindən inkişaf
səyləri iqtisadi olduğu qədər bəşəri mülahizələrlə
istiqamətləndirilməkdədir. Texniki tərəqqi və bərabərində
gətirdiyi yeniliklər səbəbilə, iqtisadi inkişaf, bu kimi inkişafların
qəbul edilmə şəklinə, həm istehsalçı, həm də istehlakçı olaraq
fərdin bu sürətli və davamlı dəyişməyə göstərdiyi uyğunluğa
bağlıdır. Dəyişikliklə ayaqlaşmaq və bunu qəbul etmək gücü,
mədəniyyət standartlarını yüksəltmək və kollektiv həyatı
tənzimləyəcək dəyərləri mühafizə etmək və ya yaratmaq surətilə
təmin edilir. Dəyər sistemləri də, əks etdirdikləri mədəniyyətlər
kimi, mənəvi ünsürlərdəki pozulma səbəbilə çökər. Modern
dünyada bu pozulmaya səbəb olan amillərin ən mühümlərindən
biri “dəyər yükü” daşımadığı zənn edilən, ancaq gerçəkdə dəyər
ilə yüklü olan yeni texnologiyanın yayılmasıdır. Yenə önəmli bir
başqa amil də çağdaş informasiya kommunikasiyalarının
həddindən artıq inkişafı səbəbindən kainatın ruhi-psixoloji
həcminin kiçilməsidir. Günümüzdəki inkişaf əsasında yaranmış
sonsuz bəşəri və əxlaqi problemlərə məhdud və texniki həll
variantları aranmaqdadır. Beləcə də, xüsusilə insan hərəkətinin
təməlində vasitənin qayədən, şəklin mahiyyətdən ayrı
olmayacağı unudulmaqdadır. Mədəniyyətün inkişaf etdirilməsi
ilə əlaqəli fəaliyyətlər, bu gün hələ təlim-tərbiyə ilə əlaqəsini
davam etdirməklə bərabər, xüsusi bir xarakter və qəti məqsədlər
daşımaqdadır. Bu durumun üç dəyişik amillər qrupunun təsiri ilə
ortaya çıxdığı bilinməkdədir: Texniki amillər, sosial-iqtisadi
amillər və sosioloji amillər:
Texniki amillər – elektro-mexanik produksiyalar (musiqi və
dramın qeyd və və filmlər yolu ilə çoxaldılması), radio və
televiziya kimi texnik kütlə informasiya vasitələrinin inkişafı
(bu yeni texnologiya milyonlarca insana istənildiyi qədər
materialı qısa zamanda çatdırmaqdadır); Sosial-iqtisadi amillər –
64
həyat səviyyəsinin yavaş-yavaş və təhsil səviyyəsinin ümumi
olaraq yüksəlməsi nəticəsində daha ümumi bir kütləyə xitab
olaraq açıqlanması; Sosioloji amillər – sürətli şəhərləşmə
hadisəsi və bir insanın özünə ayıra biləcəyi boş zamanın artmış
olması (ənənəvi məhəlli mədəniyyətlərindən qopmuş olanların
daha yaxşı bir sosial həyata olan ehtiyaclarının artması, yeni
davranış örnəklərinin müəyyən edilməsi və gözlədiklərinin
dəyişməsi – daxili turizm, adi ticarət, zərərli əyləncə
fəaliyyətlərinin önlənməsi məcburiyyəti və b.); Mədəniyyət
planlaşdırıılması mədəniyyət vasitələrinin kəmiyyətcə nəzərə
alınması ilə başlayır. Kəmiyyətcə təsbit edilməsi gərəkli olan
mədəniyyətin özü deyil, imkan və qaynaqlarıdır. Milli
mədəniyyət siyasətinə kantitatif ünsürün daxil edilməsindən
öncə bəzi ümumi tədqiqatların aparılmasına ehtiyac vardır.
Bunların başında, mövcud mədəniyyət imkanları, bunları
istifadə edənlər, bunlara xidmət edən personal və fəaliyyət
sahələrinə aid statistik məlumatları toplamaq gəlir.
Bu çalışmalar aşağıda müəyyən edilənlərlə nəzərdə tutulur:
İctimai dairələr, digər qurumlar və insanlar tərəfindən istifadə
edilən mədəniyyət xərcləmələri; Əhalinin müxtəlif qruplarının
mədəniyyət davranış modelləri; ümumi inkişafın bir parçası
olaraq mədəni inkişafın səviyyəsini təsbit etmək üçün gərəkli
görülən araşdırmalar (109, s.14). Ancaq bu sahədə heç əskiksiz
statistik məlumat toplamaq çox çətin və ağır bir çalışma
olduğundan, mütəxəssislər ümumilikdə bəzi qərarlara gəlmək,
mədəniyyət siyasətini təyin etmək və nəticələri tədqiq etmək
kimi daha məhdud məqsədlər üçün məlumat əldə etməyin daha
yararlı olduğuna inanmaqdadırlar. Bunun üçün sektorlar arası
bilgilərin tutarlı olması məqsədi ilə metodları standartlaşdırmaq
lazım gəlir. Bu bilgilərin, mədəniyyət siyasətinin təsbitində
faydalı ola bilməsi üçün, ölkənin mədəniyyət potensialını təsbit
etməyə və hər hansı bir tarixdə mədəniyyət baxımından tərəqqi
səviyyəsini təxmin etməyə yardımçı olması lazım gəlir. Bu
bilgilərlə yanaşı mədəniyyət həyatında coğrafi amilin yeri;
65
çeşidli mədəniyyət tiplərinin inkişaf təmayüllərinin analizi
(ənənəvi mədəniyyəti, məhəlli mədəniyyətlər kimi); bu fərqli
tiplər arasında mümkün təhlillər, hələ ki, üzə çıxmamış
mədəniyyət ehtiyaclarının təhlili və müxtəlif sosial qruplararası
mədəniyyət mübadiləsi kimi araşdırmalara da ehtiyac vardır.
(109, s.15).
Mədəniyyət siyasəti – mədəniyyətin bəşəriyyətin inkişafın-
dakı rolunu şərh edən və bu istiqamətdə ardıcıl, sistemli
fəaliyyət göstərən bir sahədir. Məhz buna görə də inkişaf etmiş
demokratik ölkələrdə mədəniyyət siyasəti XX əsrin ortalarından
diqqət mərkəzindədir. Mədəniyyət siyasətinin inkişafı dünyada
sülhün, firan həyat tərzinin və rifahın rəmzi kimi dərk
olunmaqdadır. Ötən əsrin ikinci yarısından başlayaraq
mədəniyyət siyasəti Qərb ölkələrinin fəaliyyətində tədricən
mühüm yer tutmağa başlayır. Son illərdə Avropa Şurası
mədəniyyət siyasətinə demokratik inkişaf siyasəti kimi ciddi
diqqət yetirir. 1986-cı ildə Avropa Şurası Avropa ölkələrində
geniş yayılmış “Mədəniyyət siyasətinin qısa proqramı”na
başlanğıc verdi. Bu proqran Mədəniyyət Nazirlikləri tərəfindən
milli hesabatların hazırlanmasını nəzərdə tutur. Sonra bu hesabat
Avropa Şurasının ekspertləri tərəfindən qiymətləndirilərək
tövsiyyələr hazırlanır. Bu tövsiyyələr məhsuldar fəaliyyət
proqramının işlənməsi məqsədi ilə Strasburqda və ayrı-ayrı
ölkələrdə müzakirə edilir. 1997-ci ildə Avropa Şurasının mədə-
niyyət siyasəti şöbəsinin fəaliyyətini və onun hərəkətlərini
yaxşılaşdırmağa xidmət edən “Mədəniyyət siyasətinin
sistemləşdirilməsi və istehsalı ittifaqı” yarandı. İttifaq
mədəniyyət siyasəti üzrə materialların yığılması, sistemləş-
dirilməsi və istehsalı, onların çoxaldılaraq müxtəlif ölkələrin
dövlət və qeyri-hökumət strukturları arasında yayılması ilə məş-
ğul olur. O, müxtəlif ölkələrdə mədəniyyət siyasəti sahəsində
işləyənlər üçün təmas şəbəkəsi müəyyənləşdirir. Avropada
mədəniyyətin inkişafı və mədəniyyət siyasəti üzrə diskusiyaların
keçirilməsi və informasiya mübadiləsi məqsədi ilə 1998-ci ildə
Dostları ilə paylaş: |