Adiləә
12
ELƏӘ MƏӘN DƏӘ SƏӘNİN KİMİ
Bu gün dəә səәni izləәyirəәm
həәmişəәki kimi – kölgəәn kimi.
Gəәzinirsəәn
divarları həәsrəәt qoxan otağında,
Gözləәyirəәm bayaqdan,
nəәhayəәt ki, səәn çıxırsan otaqdan.
Yaxınlaşıb boylanıram pəәncəәrəәdəәn,
xatirəәləәri toplamağı unutmusan...
Xəәyalını görürəәm...
Saçlarını qarışdırır – səәnin kimi,
sanki bir az hüznlüdür –
məәnim kimi.
Eləә bil bir az oxşayır atana,
bir az da məәnim anama...
Həәyat sınadı onları,
yaşamağa haqq qazanıb tez öldüləәr –
xəәyallarımız kimi.
Uzaqdan əәtrini alıram,
yoxluğunu görürəәm.
Otağın çox pəәrişandır – bizim kimi.
Səәn layiqini tapmadın, eləә məәn dəә
– səәnin kimi...
Yuxuma yağış yağır
13
SEVİR-SEVMİR
Səәn yoxsan bu şəәhəәrdəә,
darıxırdım axşam da,
darıxıram səәhəәr dəә.
Bu gün tezdəәn oyanıb,
tez çıxıram həәyəәtəә.
Həәyəәt səәssiz, həәyat səәssiz,
məәn səәnsiz...
Görməәsinləәr deyəә məәni
boylanıram qəәrib-qəәrib.
ƏӘl uzadıb, çiçəәk dəәrib
fal açıram,
ləәçəәkləәri bircəә-bircəә qoparıram,
ürəәyimdəә say hesabı aparıram,
sevir-sevmir,
sevir- sevmir...
* * *
Ey sevdiyim...
Nəә gəәzirsəәn duyğuların bazarında,
ölmüş hissləәr məәzarında?
Gəәl seyrəә çıx,
bu könlümün gülzarında.
Gəәz könlümü diyar-diyar,
Gör sevməәkdəәn gözəәl nəә var!
Adiləә
14
ARZUYA BAX
Bir səәhəәr oyanıb pəәncəәrəәdəәn baxam,
gozləәriməә inanmayam.
Görəәm ki, gəәlmisəәn,
uzaq yollardan qanad çalan
yorğun göyəәrçin kimi.
Tükəәnməәz sevgi,
ilk baharı gəәtirmisəәn baxışlarında –
qarlı, şaxtalı qış günündəә.
Bir səәhəәr oyanıb görəәm ki, gəәlmisəәn,
çaşıb qalam birdəәn-birəә.
Gözləәrim böyüyəә o anda heyrəәtdəәn,
dodaqlarım əәsəә gecəәki həәsrəәtdəәn...
Qucaq açam səәnəә sarı...
Üstümüzəә düşəә günəәşin gümüşü şüaları,
bunlar xəәyal olmaya barı...
ƏӘlləәrindəәn tutmağa təәləәsəәm.
Pıçıldayam qulağına:
“Sonsuzluq kimidir həәsrəәtin qəәlbimdəә”.
... vəә bu anda radio oxuya:
“Arzuya bax, sevgilim” ...
Yuxuma yağış yağır
15
* * *
Qarşısında
diz çökdüyüm qəәlbimin
hüzurundan qalxmaq istəәyirəәm.
ƏӘlləәrimdəәn tutan olmur,
qalxammıram.
Yağışa dönüb yağmaq istəәyirəәm.
Küləәkləәr çırpılır buludlarıma,
yağammıram.
Hamıdan, həәr şeydəәn
qaçmaq istəәyirəәm.
Getməәyəә yerim olmur...
Səәn gedəәndəәn bu sahiləә
lövbəәr salmış gəәmi kimi
əәsir oldum dalğalara,
həәyatdakı təәnhalığa...
Döndüm qanadı qırıq quşa,
Uçammıram, uçammıram...
* * *
Ey məәnim bəәlalı dilim!
Doğranarsan dilim-dilim.
Nəә işin var özgəәsiyləә?
Səәn özündəәn danış,
sözündəәn danış.
Axı həәləә deməәyibsəәn,
Nəә öz sözünü,
nəә dəә sözünün özünü.
Adiləә
16
UNUTMURAM
Unutmuram izləәrini,
yaddaşıma həәkk olunan sözləәrini,
ara-sıra “gəәl”ləәrini, “get”ləәrini,
darıxanda öpəә-öpəә
üz qoyduğum əәlləәrini.
Unutmuram,
axı məәnəә çox doğmasan.
Səәn ki məәnəә yad deyilsəәn.
Unutmağı bacarmıram,
dustaq etdin.
Daha səәndəәn qaçammıram,
əәsir etdin.
Ürəәyiməә düyün vurdun,
bu düyünü açammıram.
Ruha dönüb uçammıram.
Unudardım məәn Canımı,
səәn Gülünü unutmağı
istəәsəәydin.
Unudardım səәni,
unuda bilsəәydim.
Yuxuma yağış yağır
17
SƏӘBRİM
Qəәləәmimin gücü yox ayrılığı yazmağa,
Könül sızıltısını göz gəәrəәk oxumağa.
Heç nəәyin gücü çatmır səәni unutdurmağa,
Səәbrim - bir ovuc ümid, bir ovuc da göz yaşı.
Məәn qışı yaşamışam fəәsilləәrin içindəә,
Olsa da günləәrimin həәrəәsi bir biçimdəә.
Ümidləәrəә sığınıb gücləәnmişəәm içimdəә.
Səәbrim – bir ovuc ümid, bir ovuc da göz yaşı.
* * *
Eləә bilirdim...
əәlləәrimi tutsan
düşüncəәləәrimin rəәsmini çəәkəәrsəәn,
gözləәriməә baxsan
dastanlar oxuyarsan.
Görürəәm ki...
səәn həәyatın yorğunusan,
yorulmusan büsbütün.
Salamınla əәlvidanın
arası tam bircəә gün.
Qəәlbiməә toxundun,
titrəәyir nəәfəәsim,
sıxılır can qəәfəәsim.
Toxunarkəәn
bulandırdın ilk dəәfəә.
Suyu durultmaq üçün
gəәrəәk dəәrin məәsafəә.
Dostları ilə paylaş: |