Adiləә
42
HƏӘYATI BAYRAMIN BİL
Xəәyallara dal bir az,
dəәnizləәrəә gir həәrdəәn.
Üzün döndəәr qibləәyəә
ruhunu pakla, İnsan!
Həәyatı bayramın bil,
vicdanını da bayraq.
Daha neçəә qəәlbləәri
viranəә edəәcəәksəәn?
Yığdığın
var-dövləәti
buraxıb gedəәcəәksəәn.
ƏӘzab çəәkəәcəәk ruhun
pəәrişan olacaqsan.
Nəәfsini saxla bir an,
özünü ağla, insan!
Axırın qara torpaq,
Ömrünün budağından
həәr gün düşəәr bir yarpaq.
Həәyatı bayramın bil,
vicdanını da bayraq.
Yuxuma yağış yağır
43
BU İLK GÖRÜŞ, BU İLK SALAM
Şeir yaz – dedin məәnəә,
Bu ilk görüş, bu ilk salam.
Qışın oğlan çağında
günəәşli bir gün vardı
ilk görüş məәkanında.
İstəәyirdin o gündəә
şeir yazam, xəәyallanam.
Bu ilk görüş, bu ilk salam.
İstəәyirdin
Ruhumda buraxdığın
izdəә axtaram səәni.
Təәrk etməәmişdi məәni
əәlindəәki istilik.
Sanki səәn
ağac idin,
məәn o ağacın qolu.
Səәn bir eşqin həәdəәfi,
məәn o həәdəәfin yolu.
İstəәyirdin bu görüşün
kölgəәsindəә yatıb qalam.
Bu ilk görüş, bu ilk salam.
Qulağıma oxuduğun nəәğməәləәr,
gözləәrindəә xoşbəәxtlik,
sözləәrindəә arzu, ümid...
Məәn dəә çatam o ümidəә
xoşbəәxt olam,
Bu ilk görüş, bu ilk salam.
Şeir yaz, dedin məәnəә
Adiləә
44
Səәn nəәğməәləәr oxuyanda
məәn ruhuma yazırdım
ilk görüşün ilk şeirini.
Oxu, oxu, qadan alam...
Bu ilk görüş, bu ilk salam.
DUYĞULARIM – RUHUMUN BEŞİYİ
Yavaş-yavaş uzaqlaşan bir hiss
peşman
olub geri döndü,
bu dəәfəә təәləәsəәrəәk...
Həәsrəәt azdı “fəәləәyin çəәrxi”ndəә,
suyun ahəәngindəә...
Qışın ortasında baharı yaşayarkəәn,
sevgi etirafı təәk nəәğməә oxudu səәhəәr.
Baharın vəә səәhəәrin xəәtrinəә
bir gül əәkdim qəәlbiməә –
əәli toxunanda əәliməә...
Ağ buludlar ehmalca
günün üstünəә çəәkdi tül örpəәyini...
Günəәş batarkəәn üfüqdəә
həәdiyyəә verdi məәnəә istiliyini,
bir dəә qızartısını – yanaqlarıma.
İndi xəәyallarımda mürgüləәyəәn səәadəәti,
günəәşli gündüzdəәn güc alan
ilıq məәhəәbbəәti yazıram.
Duyğularım layla kimi,
ruhumsa beşik.
Yuxuma yağış yağır
45
AĞLA GÖZLƏӘRİM
Ağla gözləәrim,
ağla, xatırlayım yağışı,
ağla, durul bulaq kimi.
Unudum qurd kimi
ulayan təәnhalığımı.
Ağla gözləәrim,
qürurumu alçaltmadan,
üzümü islatmadan, ağla.
Unudum gəәnclik çağını,
ürəәyimin əәridiləәn yağını.
Ağla, dünyanın doğrusuna,
yalanına.
Ağla, satanına, alanına.
Daha bu
dünyada
Yaşamaq olmur,
Dəәrdim məәndəәn böyük –
Daşımaq olmur.
Qəәm yedim – yaslanmadım,
yağışda islanmadım.
Çağladım bulaq kimi,
duruldum bulaq kimi...
Ağlamısan, gözləәrim,
dinləәmisəәn sözümü.
Yenəә çatıb qaşını,
içinəәmi axıtdın
göz yaşını?
Adiləә
46
DƏӘNİZİN DƏӘLİSİYƏӘM
Hamı baxır dəәnizəә,
Məәn gəәlirəәm göz-gözəә,
Dayanıram üz-üzəә.
Dəәrdləәşirəәm, gülürəәm.
Halını soruşuram,
Məәn dəәnizləә dəәnizin
Dililəә danişıram.
Hamı görməәz yarasını,
Həәsrəәtini, qubarını
Onun qəәmi qəәmimdir,
Kəәdəәrisəә kəәdəәrim.
Dəәnizləәrin
dəәrdi dəә
Dəәnizləәr qəәdəәr dəәrin.
Dəәnizləәr dəә ömrünü
Yaşayar bizim kimi,
Həәr gün ömürdəәn düşəәn
Təәqvim yarpağı kimi.
Həәrdəәn sevincli, xoşbəәxt,
Həәrdəәn kəәdəәrli, bəәdbəәxt.
Dilləәrdəә dost nəәğməәsi
ƏӘsil dost xəәstəәsiyəәm.
Məәn dalğaların səәsi,
Dəәnizin dəәlisiyəәm.
Təәlatümlü dəәniz təәk,
Bir eşqin təәşnəәsiyəәm.
Yuxuma yağış yağır
47
VƏӘTƏӘN DAŞI
Reyhanəә Aslana ithaf edirəәm
Vəәtəәndəәn uzaqlarda yaşayır “Vəәtəәn daşı”,
Qürbəәtdəә yük götürüb zəәrif çiyinləәrinəә.
O yurdda da gəәncləәrin –
bu yurdun vəәtəәndaşı
vicdan toxumu əәkir, təәmiz beyinləәrinəә.
Səәdaqəәt simvoludur, çöhrəәsindəәn nur yağır,
Məәna var həәr sözündəә, məәlahəәt var səәsindəә.
Gah od saçır baxışı, gah baxır ağır-ağır,
Həәqiqəәt carçısıdır, dua var nəәfəәsindəә.
Özü incəә çiçəәkkəәn döyür səәrt tikanları,
Haqsızlığa həәr yerdəә tor atır, qarmaq atır.
Şəәrəәfi bayraq edib dolaşır məәkanları,
O nazəәnin vücudda bir aslan gücü yatır.
Tanıdığı insanlar ona bacı- qardaşdır,
Səәfəәrdəә mehriban dost, yola gözəәl yoldaşdır.
Dəәrdliyəә dəәrd ortağı, könülləәrəә sirdaşdır,
O, Vəәtəәn, Milləәt üçün dəәyəәrli vəәtəәndaşdır.