Adiləә
6
alacağam səәbrimin savabını –
dünya dördkünc olmayacaq...
Yuxuma yağan yağışlar
bəәxtiməә dəә yağacaq,
yuxuma doğan günəәş
bəәxtiməә dəә doğacaq...
Dön, bir bax...
Yuxuma yağış yağır...
Arzu edirəәm ki, “Yuxuma yağış yağır” adlı bu ki-
tab Adiləәnin yuxarıdakı eyni adlı şeirindəәki kimi, onun
həәyatına günəәşli günləәr gəәtirsin. Qoy bu kitab onun hiss
vəә duyğularını əәks edəәn, oxucuları təәrəәfindəәn seviləәn,
rəәyləәr yazılan əәn gözəәl kitab olsun. Təәbii ki, poeziya aləә-
mindəә həәləә qəәləәmi yenicəә bəәrkiyəәn şair üçün beləә gözəәl
şeirləәr yazmaq müvəәffəәqiyyəәtdir. Adiləә ruhunu, könlünü
– özünü yazır. İnanıram ki, bundan sonra da şeirin ucuz-
luğuna getməәyəәcəәk, bütün səәmimiyyəәti iləә özünü ya-
zacaq. Adiləәyəә öz şeir dünyasında daha doğma ünvanlara
baş çəәkməәyi, daha doğma mövzular yazmağı vəә yazdıq-
larının sevincini yaşamağı arzulayıram.
Şair Musa Yaqub.
Yuxuma yağış yağır
7
BU GÜN MƏӘNİM AD GÜNÜMDÜR
Bu gün məәnim ad günümdür...
Hissləәrimin səәmasında günəәş çıxır,
buludunda şimşəәk çaxır.
Ağlayıram, gülürəәm həәr insan kimi,
sabahıma şütüyürəәm zaman kimi.
Bu gün məәnim ad günümdür,
deyirləәr ki, şad günümdür.
Hissiməә doğma günüm,
ağlıma yad günümdür.
İstəәmirəәm, saymayın siz yaşımı
doğulduğum zamandan,
məәnalı günləәrimi yazın məәnim ömrüməә.
Hesablayın, birinəә gəәrəәk olduğum anı,
bir insan ağlayanda gözüm dolan zamanı.
Alqışlayıb həәr işi, həәr xeyirxah əәməәli,
tutanda köməәk üçün uzanan bircəә əәli.
Bu gün məәnim ad günümdür...
Xatirəәləәrim canlanır ağlı-qaralı,
yada düşür illəәrimin təәzəәsi dəә, köhnəәsi dəә,
həәyatımın rəәngləәriləә bəәzəәdilmiş səәhnəәsi dəә.
Bu dünyadan yox gileyim, var diləәyim.
Kaş ki, Tanrı hüzuruna
İNSAN kimi gedəә bilim.
Adiləә
8
GÖZLƏӘ MƏӘNİ
Bəәlkəә...
Dalğaların əәnginlikləәrdəәn çıxıb sahiləә qovuşduğu yerəә...
O gecəәnin matəәmi çəәkildiyi zaman,
üfüqdəә titrəәyəәn ilk şüalara sarılıb gəәləәcəәyəәm.
Bəәlkəә...
Asta-asta batan günəәşin arxasından, dəәrmansız dəәrd kimi
çökəәn axşamın qaranlığından sıyrılıb gəәləәcəәyəәm...
Bəәlkəә...
Qışın şaxtasından sonra yaz çiçəәkləәrinin tumurcuğunda
quluna çevrildiyim sevginin, bağlanan dilin,
deyilməәyəәn sözün işığına bürünüb gəәləәcəәyəәm...
Gözləә məәni...
HƏӘYAT
Həәyat –ümid;
Həәyat – bu gün yeni doğulmuş bir körpəәnin ağlaması,
sabah isəә ondan qalan bir məәzar daşı;
Həәyat – sabah günəәşin doğuşu, axşam günəәşinin batışı;
Həәyat – bəәzəәn səәfaləәt, bəәzəәn zəәnginlik;
Həәyat – yolları, qəәlbləәri, dünyaları birləәşdirəәn vəә ya
ayıran körpü;
Həәyat – Allahın qəәləәmiləә yazılan yazı lövhəәsi...
Yuxuma yağış yağır
9
MƏӘNƏӘ ŞEİR OXUYURSAN
Həәrdəәn yuxuma gəәlirsəәn,
məәnəә şeir oxuyursan.
Oxu,
amma gözləәrini göstəәrməә.
ƏӘzablar soldurubdur gözləәrinin qarasını.
Məәn qaraya alışmışam.
ƏӘliməә ilk dəәfəә qəәləәm alandan bəәri
qəәləәmimdəә bir kölgəә qaralır,
qaraldıqca sarmaşıq təәk
şeiriməә sarılır.
Həәrdəәn yuxuma gəәlirsəәn,
məәnəә şeir oxuyursan.
Oxu,
amma sevincini göstəәrməә.
Bu qəәləәm heç sevinc yazmadı.
Sevinci yaza bilmirəәm.
Məәn gülməәk istəәsəәm dəә,
qəәmli gülürəәm.
Həәrdəәn yuxuma gəәlirsəәn,
məәnəә şeir oxuyursan.
Oxu,
amma sevgini göstəәrməә.
Sevməәyi çoxdan unutmuşam.
Gündüzüm keçib gedib,
məәn gecəә yarısıyam.
Sevgi qırmızı rəәngdəә,
məәn hicran sarısıyam.
Həәrdəәn yuxuma gəәlirsəәn,
Adiləә
10
məәnəә şeir oxuyursan.
Oxu,
şeirləәrindəә məәnəә təәkliyi göstəәr,
görüntüsü hüzn,
rəәngi mavi olsun.
Məәnəә ayrılığı göstəәr,
görüntüsü susqun,
rəәngi toz rəәngdəә olsun.
Məәnəә ölümü göstəәr,
çarəәsiz olduğu qəәdəәr dəә möhtəәşəәm,
rəәngi qara olsun.
Həәrdəәn yuxuma gəәlirsəәn,
məәnəә seir oxuyursan.
Oxu...
* * *
Bülbüləә bağrıqan deməә,
Köynəәyin Allah biçibdir.
Ahından düşməәyib qəәməә,
Gülün al qanın içibdir.
Yuxuma yağış yağır
11
SUSMASIN ZAMAN
İnsan yaşamaq üçün doğulur,
yaşadıqca çox şey öyrəәnir...
Ölüm güzgüsünəә baxacağını biləә-biləә
yaşam güzgüsünəә dikir gözünü.
Zaman alıb aparır ömrünü,
doğulandan adını tuş eləәyir
son tarixi yazılmamış məәzar daşına.
İnsan çalışır, vuruşur,
sonra da başı üstəә ruhu üşüyür,
ömrünəә sazaqlar düşür...
Yatsa ürəәyindəә yara açılır,
qalxsa mübarizəә ömrünü alır.
Zaman susarkəәn boş qalmış
torpaqlar cadarlayır.
Zaman susarkəәn gözləәr ağlayır,
dodaqlar uçuqlayır,
susmaqdan dilləәr qabarlayır.
Diksindirir qorxular...
allahları cavan ikəәn
özünəә oxşadır bu qoca dünya.
Susmamalıdır zaman...
Sözünü söyləәməәlidir!
Dəәrdləәr
insandan əәvvəәl ölməәlidir!
Dostları ilə paylaş: |