_______________Milli Kitabxana___________________
206
QURBAN DƏDƏ: - Əlbəttə. Sabah durub gö-
rəcəksən ki, sənin bu keçəl dostun çönüb gözəl,
yaraşıqlı, qalın saçlı bir oğlan olub. Daha ona keçəl
deməyəcəyik. Adı Vüqar olacaq. Bundan sonra
hamı onu Vüqar deyə çağıracaq. Bu adı ona mən
qoyuram.
BALA NƏZƏR: - (Yeyir) Çox dadlı şeydi, ol-
saydı məmuniyyətlə bir qab da yeyərdim.
KEÇƏL: - Amma mənim yuxum gəlir. Elə bil
yuxu dərmanı idi.
QURBAN DƏDƏ: - Elədir bunu yeyəndən
sonra hökmən bir – iki saat yatmaq lazımdır. Keçin
içəridə yatın.
(Keçəllə Bala Nəzər Qurban Dədənin evinə
keçirlər.)
QURBAN DƏDƏ: - Bu gic və acgöz şahdan
xalqın canı qurtarsaydı mən də bu dünyadan rahatca
köçüb gedərdim. (Tamaşaçılara) Sizin gördüyünüz
bu Küpü bizim babalarımız hazırlayıb. Babam
danışırdı ki, onun babası bu küpün necə düzəldiyini
gözləri ilə görübmüş. Deyirmiş ki, bütün xalq bu
küpün hazırlanmağında iştirak edib. Dünyanın ən
gözəl gilini gətirib xüsusi xəmir düzəldiblər. Sonra
onu ehtiyatla beləcə küp halına salıblar. Əgər
qulağınızı bu küpə tutsanız onun içindən müxtəlif
səslər gəldiyini eşidərsiniz.
Indi şah deyir ki, gərək siz onu mənə verəsiniz.
Deyirik ki, axı bu bizim heç birimizin deyil. Bütün
xalqındı. Babalarımızındı. Gələcək nəsillərindi. O
_______________Milli Kitabxana___________________
207
bizim hər hansı birimizin olsaydı bağışlayardıq.
Amma vətən torpağı kimi bu küpü də bağışlamağa
heç kəsin ixtiyarı yoxdu.
(Ələmdar və quldurları daxil olur.)
ƏLƏMDAR: - Necə olub ki, mən indiyə kimi
bu boyda küpə əhəmiyyət verməmişəm. Içində yüz
qoyunun qovurmasını saxlamaq olardı.
QULDURBAŞI: - Şah isə öz qızıl gümüşünü
bura doldurub gizlətmək istəyir. Şahın gözü düşən
şeydən başqası gərək gözünü çəksin.
ƏLƏMDAR: - Doğru deyirsən. Amma mən bir
şeyi bilirəm ki, bizim bu gic şahımız bir gün bu
küpdən də onun içindəki qızıllardan da əl çəkəcək.
Çünki ağılsızdı.
QULDURBAŞI: - Nə danışırsan, qızıldan əl
çəkər? Deyirlər ki, Iranda bir qarpız bilicisi varmış.
Bir dəfə müdrik bir adam ona yaxınlaşıb deyir: - Bu
tığın içindən mənə elə bir qarpız seçə bilərsənmi ki,
onun içi sarı olsun. Oğlan o saat əlini atıb bir qarpız
götürür və deyir: - Bunun içi sarıdı. Hamı təəccüb
edir. Kəsib görürlər ki, doğrudan da qarpızın içi
sapsarıdı. Müdrik adam fikirləşir ki, bəlkə bu bir
təsadüf oldu. Qoy bir qarpız da seçdirim. Ikinci
qarpız da, hətta üçüncüsü də sarı çıxır. Onda
müdrik adam qarpız satana deyir: - Qardaş, sənin
bu başın çox gözəl başdı. Amma heyf ki, qarpıza
işlətmisən.
_______________Milli Kitabxana___________________
208
Indi bizim padşahın başı ancaq qızıl, gümüş
yığmağa işləyir. Qalan şeylərlə onun işi yoxdu.
Istiyir dünya dağılsın.
ƏLƏMDAR: - Bura bax, biz burda çərənlə-
yirik, bir də gördün gedib padşaha xəbər verdilər.
Yerin də qulağı var. Gəl fikirləşək görək bu küpü
burdan necə aparaq.
QURBAN DƏDƏ: - Onu hara aparmaq istə-
yirsiniz, oğul!
ƏLƏMDAR: - Bunun sənə dəxli yoxdu. Özü-
müz bilərik.
QURBAN DƏDƏ: - Necə yəni dəxli yoxdu.
Axı bunu mənim ulu babam düzəldib.
(Qarı otaqdan çölə çıxır.)
QARI: - Bala Nəzər huyyy!
ƏLƏMDAR: - Əşşi sənin o qorxaq Bala Nə-
zərin buralarda yoxdu. Sən allah əl ayağa dolaşma
görək bu küpü burdan necə aparırıq.
QARI: - Küpü hara aparırsınız a bala? Bəyəm
küp sizindi?
ƏLƏMDAR: - Bəlkə sən də küpə şərik çıxa-
san? Bəlkə deyəcəksən sənin də rəhmətiklərin bu
küpü düzəldib.
QARI: - Bəs necə a bala? Mənim babamın
babası bu küpü düzəldəndə sənin babanın babası
çöllərdə quldurluq edirmiş.
ƏLƏMDAR: - Kəs, qoca sarsaq. Bunun lovğa
– lovğa danışmağına bax!
(Qarıya bir şillə ilişdirir. Qarı yıxılır.)
_______________Milli Kitabxana___________________
209
QURBAN DƏDƏ: - Heç utanmırsan, anan
yerində qarıya əl qaldırırsan?
ƏLƏMDAR: - Əşşi sən də səsini kəs. Bu saat
bu qılıncla hamınızın başını kəsib ataram.
(Bala Nəzərlə Vüqar daxil olur. Vüqarın
başında sıx saçı var. Hər ikisi pəhləvan görkəmin-
dədir.)
BALA NƏZƏR: - Ələmdar, sən belə qudur-
musan ki, mənim anama, müdrik el ağbirçəyinə əl
qaldırırsan?
(Ələmdar əlini qılıncına atır. Bala Nəzər bir
göz qırpımında onun qılıncını əlindən alıb bir
kənara tullayır. Şah qızı Bikə daxil olur.)
BIKƏ: - Ova çıxmışdım səs – küy eşitdim.
Dedim görüm nə olub. Vüqarı görüb yaxın gəlir: -
Aha bu sənsən! Yuxumda gördüyüm igid.
VÜQAR: - Bikə mən səni ürəkdən sevirəm.
Amma xalqı düşməndən azad etməmiş gəl bu
barədə dilimizə bir söz də almayaq.
BIKƏ: - Xalqın düşməni kimdi? Məgər biz
onları qovmadıq?
VÜQAR: - Yox xalqın düşməni onun öz içində
imiş. Onun başında sənin atan durur. Sonra bax bu
Ələmdar, onun quldurları, bunlar hamısı bizim
xalqın düşmənləridir. Onları qovmayınca rahatlıq
bizə haram olsun. Gəl buna and içək.
BIKƏ: - Deməli mən and içməliyəm ki, atamı
bu torpaqdan qovmalıyam. Yox igid, o mənim
atamdı.
Dostları ilə paylaş: |