Milli Kitabxana
Yüklə 2,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
____________________Milli Kitabxana_____________________ 153
- Teymur, de görüm... azacıq da olsa məni sevirsənmi? O dönüb üzümə baxdı. Gözlərindəki ifadə məni sarsıtdı. Mən orada mərhəmət oxudum. Bəli, gözlədiyim sevgi əvəzinə mərhəmət! Başa düşdüm ki, Teymurun mənə yazığı gəlir, dərdimi yüngülləşdirmək istəyir. - Sənin daha xoş dəqiqələrin olacaq, Nərgiz! - Mən bir də heç kəsi sevə bilməyəcəyəm. - Sevəcəksən! - deyib ayağa durdu. Evimizin yanında ayrılanda Teymur mənimlə daha açıq danışdı: - Gəl bu gündən dost olaq. Hər şeyi unudaq, bir daha bu cür görüşməyək. Onun dediyi kimi də oldu. Biz bir daha görüşmədik. Ancaq mən sakitləşən kimi oldum. Gecələr rahat yatdım. Elə bil bu görüşümüz mənə ürək-dirək verdi. Dövlət imtahanını da pis qurtarmadım. Axırıncı itntahandan çıxanda Teymur mənə yaxınlaşıb əlimi sixdı, təbrik etdi. Biz ayrıldıq. Mən ata-anamın etirazına baxmayaraq kəndə gəidim. Burada sakit dolanacağımı qət etdim. Ancaq olmadı. Qəlbim sözümə baxmadı. İndi də başqası..." İmran axırıncı vərəqi çevirdikdən sonra xeyli hərəkətsiz dayandı. Qəmli bir hekayə oxumuş kimi mütəəssir oldu. Yavaşca əlini cibinə apardı, papiros götürdü, barmaqları arasında xeyli saxladı, sonra damağına alıb ayağa durdu. Onun gözləri bir nöqtəyə zillənmişdisə də, heç nə görmür, beç nə düşünə bilmirdi. O sarsılmışdı. İmran kibrit axtardı, tapmadı. Stolun üstündə yanan lampanı təzəcə görümıüş kimi oldu. Piltəni yuxarı qaldırıb papirosunu yandırdı. Bir nəfəsə yarıya qədər sümürdü. Otağı duman bürüdü. O, qutudan bir papiros da götürdü. Yalnız bu zaman sol ovcunda sıxdığı kibrit gözünə dəydi. Başını bulayıb dəftəri də vərəqlədi. "Belə..." deyib köksünü ötürdü. Qaşqabağını sallayıb, asta-asta pilləkəni endi, otların arasında qıvrılan nazik cığıra düşdü. Arxın üstündəki balaca körpüyə qədər getdi. Ayna kimi parıldayan su onun gözlərini oxşadı. İmran dayandı. Suda ulduzlar sayrışırdı, topa-topa buludları yaran ay qaçırdı. İmrana elə gəldi ki, buludlar ayı bürüyür, onun qabağına keçir, yol vermək istəmir, ay isə çırpınıb gah buludlara baş vurur, gah qılınc kimi sıyrılır, gah da duman içində görünməz olur. ____________________Milli Kitabxana_____________________ 154
Harada isə qurbağa quruldadı. Yaxındaki çinarın başında anadil ötdü. Kəndin qurtaracağında bir başqası ona cavab verdi. İmran bu səslərdə bir qəriblik, yalqızlıq və şikayət duydu. İmran papirosunu kötüyünə qədər sümürüb atdı. Körpüdən aralandı, klubun qabağından keçib evlərinə yollandı. Ayaqları dalınca sürünsə də, geri donmədi. Evlərinin yanına qədər bu cür səssiz-səmirsiz getdi. Ancaq orada dayandı, papiros qutusunu açdı, əlinə heç nə gəlmədi. Çəpərin dibinə atılan papiros qabı ağardı. Birdən o sanki yuxudan ayıldı. Ətrafina boylandı. Bəs Nərgiz necə oldu? Hara getdi? İmran vahimələndi, ağlına pis fikirlər gəldi. "O cür qız hər nə desən eləyər". O, geri döndü. Döngələri necə burulduğunu çəpərlərdən necə aşdığını, körpünü nə vaxt keçdiyini bilmədi. Qapını taybatay açıb içəri girdi. Otaq bomboş idi. - Nərgiz!.. - deyib çağırdı. Səs verən olmadı. Bayıra çıxdı. Yenə çağırdı. Heç kəs cavab vermədi. İmran başı alovlu bağa qaçdı. Ağacların dibini axtardı. Hər tərəfb göz yetirdisə də, Nərgizdən cavab çıxmadı. O, arxın yaxası ilə yuxarı qaçdı. Çiçəklənmiş iydə kollarının dibində dizlərini qucaqlayıb arxın suyuna baxan Nərgizi gördü. Ürəyi sakitləşmək əvəzinə daha şiddətlə döyündü. Qızı ürküdüb qaçıracağından ehtiyat edirmiş kimi asta addımlarla ona yaxınlaşdı. Nərgiz yerindən tərpənmədi. İmran onun yanında oturdu. Bir neçə saniyə nə deyəcəyini bilmədi. Sonra əlləri yavaş-yavaş qalxdı. Nərgiz çiynində ağırlıq hiss edib diksindi. Dönüb İnıranın üzünə baxdı və birdən başını onun köksündə gizlətdi. - İmran... - Heç nə lazım deyil. - Axı... İmran qıza imkan vermədi, onun başını sinəsinə daha bərk sıxdı. Hava elə gozəldiki...
18 Onlar idarədən birgə çıxdılar. At tövləsinin yanında Nəsib dayı İmranın qolundan tutdu. - Getmə, səninlə işim var. İmran onun arxasınca tövləyə girdi.
____________________Milli Kitabxana_____________________ 155
Bir azdan atlanıb yola düşdülər. Kənddən çıxandan sonra Nəsib dayı atın başını döndərib, Alagöz çayına doğru uzanan cığıra saldı. İmran atını onunla yanaşı sürdü. O, gözlərini partiya təşkilatçısının tutqun sifətindən ayırmasa da, heç nə soruşmurdu. Gözləyirdi ki, Nəsib dayı sözü açsın. Lakin İmran səbr edə bilmədi. Dərəyə enib çayın sahilinə çatanda soruşdu: - Biz hara
gedirik? Nəsib dayı yüyəni boşaltdı. At çayın daşlarını şaqqıldadaraq dərinə girdi, dodaqlarını suya yapışdırdı. Sonra başını qaldırıb o taya baxdı və bərkdən kişnədi. Nəsib dayı cilovu yığışdırdı va ancaq bu vaxt İmrana cavab verdi: - Pis işləyirik, bala, çox pis işləyirik. Kolxozda otururuq, ancaq işimizdən xəbərimiz yoxdur. - Axı nə olub? - Nə olacaq, Kosaoğlu yenə bildiyini eləyib, meşədə artıq yer əkdirib. İmran təəccüblə qaşlarını çatdı. Nəsib dayı kəhəri məhmizləyib qabağa düşdü. At özünü suya salıb qulaqlarını şəklədi və fınxıra-fınxıra üzdü. İmran atını bir az aşağıdan sürdü. Onlar qarşı sahildə yenə birləşdilər. Atların islanmış yanbızları parıldayırdı. İmranla Nəsib dayı suya batmışdılar. Lakin yayın isti havasında bu, onlara xoş gəlirdi. Meşənin dərinliyinə gedən cığıra düşəndə Nəsib dayı atın cilovunu buraxıb papiros yandırdı və sözünə davam etdi: - Mən bunu ancaq bu səhər eşitmişəm. İmran elə əsəbiləşmişdi ki, nə oxuyan quşların səsini, nə də meşənin xışıltısını eşidirdi. Başqa vaxt olsaydı, dayanıb iri palıd ağaclarına, baş-başa verən qoca qovaqlara doyunca tamaşa etməmiş keçməzdi. Ancaq indi onun gözləri atın yalına zillənmişdi. Onlar talada əkilmiş panıbıq sahəsinə çatdılar. Kollar xeyli qalxmışdı. Bir dəstə qadın alaq vururdu. Nəsib dayı ilə İmran tarlanın kənarındakı palıdın yanında düşüb atları ağaca bağladdar. Qadınların yanına getdilər. - İşiniz avand olsun, - deyə Nəsib dayı işləyənləri salamladı. - Ömrün uzun olsun. Axır ki, bizi də yada saldınız. Nəsib dayı bu sözdən tutulsa da, üstünü vurmadı. - Manqabaşçınız kimdir? Yaşlı bir qadın:
Yüklə 2,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|