84
sahib oldular. İngilis müstəmləkələrinin ən mühümü,
strateji məqsəd daşıyan Hindistan idi. İngilislər
dünyada hakimiyyətlərini tə`min etmək üçün üç yüz
milyondan artıq əhalisi olan (hal-hazırda bir milyarda
yaxındır) tükənməz sərvətlərə sahib olan Hindistandan
I Dünya Müharibəsində bir milyondan artıq əsgər və
bir milyard rupi nəğd pul almışdılar. Bu pulların
çoxunu Osmanlı dövlətini parçalamağa sərf etmişdilər.
Sülh şəraitində də ingilis iqtisadiyyatını yaşadan və
maliyyəsini dövr etdirən Hindistan idi. Hindistana çox
əhəmiyyət verilməsinin əsas iki səbəbi var idi:
İslamın hindistanda yayılıb genişlənməsi və bu
ərazilərdə onun hakim olmaq təhlükəsi;
Hindistanın təbii sərvətləri.
Hindistan
üzərində
müstəmləkəçilik
siyasətini
qoruyub saxlamaq üçün ingilislər bu ölkənin yolunun
üstündə olan bütün İslam ölkələrinə soxularaq fəsad
toxumları səpmiş, qardaşı qardaşa düşmən etmişdilər.
Bu yolla təbii sərvətləri öz ölkələrinə daşımış və
müsəlmanlara hakim olmuşdular.
Osmanlı imperatorluğunu müxtəlif siyasi oyunlarla
Rusiya ilə müharibəyə cəlb etdilər ki, bu dövlət
zəifləyib Hindistana əl uzada bilməsin. Parçalayıb işğal
etmək ingilis siyasətinin əsasını təşkil edir.
Avropadan ilk dəfə Hindistana ayaq açan, h.q-904, m-
1498-ci ildə portuqaliyalılar olmuşdu. Kalkuta şəhərinə
gələn portuqaliyalılar ticarətlə məşğul olmuş və
tədricən Hindistan ticarətini əllərinə keçirmişdilər.
Daha sonra portuqaliyalıları hollandlar, hollandları isə
85
fransızlar üstələdilər və nəhayət, ingilislər meydana
çıxaraq nəzarəti ələ keçirdilər.
Hindistanın müsəlman alimlərindən olan əllamə
Məhəmməd Fəzli Haqq Hərəbədinin ”Əs-sərvətül
Hindiyyə” kitabında yazdığına görə, ingilislər ilk dəfə
h.q-1008, m-1608-ci ildə Hindistanın Kalkuta şəhərində
ticarət mərkəzləri açmaq üçün Əkbər şahdan izn
aldılar. Elə bu illərdə kraliça Yelizavetta Şərqi
Hindistan kompaniyasının nizamnaməsini təşkil etdi.
Bu nizamnaməyə görə, kompaniya İngiltərədə könüllü
əsgər toplayaraq, öz hesabına silahlandırıb donanma
təşkil etmək, hərbi və ticarət məqsədi ilə səfərlər etmək
imtiyazı aldı. Əkbər şah azğın bir adam idi, bütün
dinlərə eyni gözlə baxırdı. Hətta müxtəlif dinlərin
alimlərini bir yerə toplayaraq, müştərək bir din qurdu.
Onun “İlahi Din” adlandırdığı bu ayin h.q-990, m-1582-
ci ildə rəsmi əqidə e`lan edildi. Bu tarixdən başlayaraq
onun ölümünə qədər bütün Hindistanda, xüsusilə də
Seylonda İslam alimlərinin e`tibarı azalmışdı. Əkbər
şahın dininə mənsub şəxslər isə hər yerdə önə
keçmişdilər. Məhz bu zamandan ingilislər Hindistana
daxil oldular.
İngilislər I Şahi-aləmin zamanında Kalkutiyada
torpaq sahələrini satın aldılar. Onları mühafizə etmək
üçün ordu gətirdilər. H.q-1126, m-1714-cu ildə Sultan
Fərruh Şir şahı taxtdan saldılar. Bundan sonra bütün
Hindistanda torpaq sahələrinin satılmasına izn verildi.
1803-cü ildə ingilislər Şahi-aləm Sanini hakimiyyətləri
altına aldılar. 1760-cı ildə taxta çıxan Şahi-aləm Saninin
zamanında ingilislər öz müstəmləkələrini Benqaldan
86
mərkəzi Hindistana və Rasputaniyaya (İndiki Pakistan)
qədər genişləndirdilər. Dehlidə gördükləri bütün işləri
şahın adına çıxartdılar. Müsəlman Hind şahlarının
adlarının pulların üzərindən götürülməsi ilə ilk dəfə
olaraq, Şahi-aləmi Sani ilə İngiltərənin Hindistandakı
valisi arasında qarşıdurma yarandı. 1837-ci ildə
hakimiyyətə gələn II Şah Bahadır, ingilislərin zülmünə
dözməyərək, 1857-ci ildə onlara qarşı ordunun və
xalqın birliyi ilə qiyama başladı. İlk mərhələyə öz adına
pul kəsdirib, xütbə oxutmaqla başladı. Şahın bu
hərəkətinə qarşı ingilislərin reaksiyası çox şiddətli oldu.
İngilis əsgərləri Dehliyə daxil olaraq evləri, dükan və
mağazaları talan etdilər. Qarşılarına çıxan bütün qoca,
cavan, uşaq və qadınları qılıncdan keçirdilər. Dözülməz
bir vəziyyət yarandı. II Şah Bahadırın ordu
başçılarından olan Batı xan, sultanı ordu ilə birlikdə
geri çəkilməyə razı etdisə də, ingilislərin rəğbətini
qazanmaq istəyən xain Mirzə İlahi Baxış adlı başqa bir
başçı şaha ordudan ayrılıb, təslim olmağı təklif etdi.
Onu inandırmaq üçün - ingilislər səninlə yaxşı rəftar
edəcəklər və ailənə də toxunmayacaqlar - dedi. Bahadır
Şah da ona inanaraq ordunun əsas cinahından
ayrılaraq, Dehlinin içərisindəki Kalyayi Müəlladanın 10
km.-də yerləşən Humayun şahın türbəsinə sığındı.
Zalımlığı ilə məşhur olan ingilis zabiti, keşiş Hudson
bu məsələni xain Rəcəb Əli adlı birindən öyrənərək,
ordu komandanı Vilsona bildirir. O, Bahadır Şahı
tutmaq üçün yardımçı qüvvələr istəyir. Vilson verə
biləcəyi muzdlu əsgəri olmadığını söylədikdə, Hudson
sultanın təslim olması üçün, canına və ailəsinə
87
toxunulmayacağı tə`minatının verilməsi təklifini edir.
Vilson bu təklifi əvvəlcədən qə`bul etməsə də, sonradan
razılaşır. Bundan sonra Hudson 90 nəfərlik əsgər
hey`əti ilə Humayun şahın türbəsinə gələrək, sultana
təslim olmağı təklif edir və təslim olduğu təqdirdə
ailəsinə
toxunulmayacağı
tə`minatını
da
verir.
Hudsona aldanan Bahadır Şah təslim olur. Hudson
sonradan sultanın iki oğlunu yaxalamaq istəyir. Lakin
sultanın oğlanları qalada mühafizə olunduqlarından
onlara yaxın düşə bilmir və nəticədə onları da canlarına
tə`minat vermək yolu ilə aldadır. Sultanın oğlanları da
aldanaraq, təslim olurlar. Onları tutan kimi elə oradaca
zəncirləyərək, əli bağlı Dehliyə gətirir. Mərkəzi
meydanların birində soyundurub, sinələrinə qurğuşun
tökərək şəhid edir. Deyilənlərə görə Hudson onların
qanından bir qədər şüşəyə töküb içmişdi. Bu gənclərin
cəsədlərini xalqı qorxutmaq üçün qala qapısından
asırlar. Bir gün sonra başlarını kəsərək, İngiltərə valisi
Henri Bernarda göndərir, ətlərindən isə şorba bişirərək,
sultan və xanımının saxlandığı zindana göndərirlər.
Onlar ac olduqları üçün əti yeməyə başlayırlar. Lakin
çeynəyə bilmirlər. Ətdən şübhələnərək yediklərini də
qusur və qabları yerə çırpıb sındırırlar. Bu vəziyyətdə
Hudson onlara yaxınlaşaraq, niyə yemədiniz? – deyə
iztehza ilə şorbanın onun oğlanlarının ətindən
hazırlandığını söyləyir.
1858-ci ildə hiylə ilə hakimiyyətdən uzaqlaşdırılan II
Bahadır
avropalıları
qarşı
qiyam
və
qətldə
günahlandırılaraq mühakimə edilir. Həmin ilin mart
ayının 29-da ömürlük həbs cəsazına məhkum edilərək,
Dostları ilə paylaş: |