www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Yeri gəlmişkən kərə yağ haqqında; kərə yağ duzsuz
olur. Nehrədən çıxan yağa duz vurmayıb açıqda
saxlanılırsa bu kərə yaqdı...
Zaur Həsənov “Çar skiflər” tədqiqat əsərində
Herodota, onun müasiri olan Mitilenli Hellanikə
əsaslanaraq göstərir ki, “skiflər və kimmerlər həm də ilk
dəfə heyvan yağını hazırlayanlar kimi də tanınırlar”...(“Çar
skiflər” səh. 39. Bakı-2005)
Bu gün biz haqlı olaraq idmanımızı, muğamlarımızı,
aşıq havalarımızı dünya səhnəsinə çıxardıb qürur
duyuruqsa bunlarla, -bu təqdim etdiyim kökü minilliklərə
bağlı olan araşdırmalarla da dünyanı heyrətə salıb fəxr
edə bilərik. Çünki bütün bunlar da mədəniyyətimizin bir
ayrılmaz parçasıdır. Yuxarıda dediyim kimi “suyun yanı
əyilməz, suyun üzü düzdü”, xalqın yaratdıqları bir sahəli
olmur, yəni, yalnız bir sahəsini inkişaf etdirmir, təbiətdə
olduğu kimi cəmiyyətdə də hər şey bir-birinə bağlıdır.
Əgər “Qız qalası” kimi tikililər yapa bilirsə, muğam sənəti
kimi ucalığa vara bilirsə, saz havaları təbiətin-varlığın özü
kimi insana təsir etmək gücündə ola bilirsə sözü də,
mətbəxi – bişi-düşüsü də o səviyyədədir. Türkiyə türkləri
demiş, kəsin olaraq böylə kavramalıyız.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Biz indi lazımınca dəyər verməsək də bilməliyik ki,
qarın yağı, kərə yağ, üzdəmə qaymaq, motal pendiri,
axtarma pendiri, çanaq pendiri, çılğı pendiri, tecən (tejən)
pendiri,sucuq, üzlü-üzsüz ayran, üzlü-üzsüz qatıq, süzmə
üzlü-üzsüz, qurud, onun da üzlü-üzsüzü var, hamısı türk
dünyasının, indiki halında mənsub olduğum oğuzların
min-min illiklər boyu yaratdıqlarıdır ki, öz zamanının kəşvi
də deyə bilərik, yer üzünün əksər xalqları bu adətlərdən
adıyla-sanıyla öz zamanının kəşfləri kimi götürüb istifadə
ediblər, indi də yararlanmaqdadırlar...
Məsəl var, “arvadı əri saxlar, pendiri dəri”, bu elə
belə söz deyil, nece deyərlər, əsilli-nəsilli, köklü-köməcli
sözdür. Min-min illərin təcrübəsindən, sınağından çıxmış
fikirdir. Dəyişməz əbədi bir qanunun ifadəsidir...
Motal böyüklüyündən, kiçikliyindən asılı olaraq
qoyun dərisindən düzəlir. Yəni motalın çəkisi dərinin
böyüklüyündən, kiçikliyindən asılıdır. Elə qoç dərisi var
ki,70-80 kq pendir tutur. Motal sıxma, çanaq, baş
pendirlərdən tutulur, eyni ölçüdə üç barmaq enində
doğranıb duzlanır, astar üzünə çevrilmiş dəriyə
doldurulur, daha doğrusu, motal ağacı deyilən xüsusi
yonulub sığallanmış əltutanı olan ağacla dəriyə
yerləşdirilir. Motal ağacı da hər ağacdan olmaz, palıd, tut,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
göyrüc ağacından düzəlir ki, qamqalağı (Abşeronda
tilişgə) qopub pendirə qarışmasın. Həmin ağacla basılır,
sıxılır ki, içində hava qalmasın. Motallıq dərinin də yağ
qarını kimi yaxşı olması, yuyulub qurumasından çox
asılıdır. Pendirə tük çıxmasın deyə dərini içindən cuna ilə
(tənzif) örtərlər. Amma tükün pendirə çıxması dərinin
hazırlığından: yuyulmasından, qurudulmasından, xüsusən
duzundan asılıdır. Çox yerdə pendirə kək otu qatırlar. Yeri
gəlmişkən, bu ota kəklik otu da deyirlər. Eyni şey olsa da
kək otu kəkdə bitər, deyiblər, yəni dikdə bitər. “Kək” çox
əsgi türkcəmizdə dik deməkdir. Saç mənasında işlətdiyimiz
Kəkil də o sozdəndir, məncə “əmkək” sözünü də o sıraya
aid etmək olar. Deyərlər, “Məhləmizə dəllək gəlib kəkili
yannan qoyur”.
Pendirin daha ətirli olmasıyçün kək otundan istifadə
edilir. Kəklik sözünün əsgi tüpkcəmizdə mədə-qursaq
anlamını ifadə etdiyi də məlumdur. Ifadə var: “Kəkliyim
azıb...” Nə gəldi yeyəndə, çox yeyəndə mədədə
narahatçılıq yaranır, ağızda pis dad hiss olunur. Bu “kəkliyi
azmaq”dır.
Axtarma pendir, bu ifadəyə ustad aşıq Ələsgərin
yaradıcılığında da rast gəlinir. Axtarma pendir qoyunun
çiçək axtardığı dövrün məhsuludur. Yəni, bu dövr yaylaq
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
ayının sonlarına təsadüf edir. Sağmal qoyunların südü
azalır, soğulmaq həddinə çatır, “payızın ucu” körünür
artıq. Ot-əncər saralıb yox olmağa başlayır. Sürünün
ot,çiçək, -xam axtardığı vaxt olur. O vaxtın südündən
pendir tutulur, bu pendirləri bir müddət qaymaqda
saxlayırlar. Bu pendirlər qaymağı canına çıkib “yeyəndən”
sonra motallıq dəriyə yuxarıda dediyim qaydada,
doldurulir, yerləşdirilir.
***
Deyərlər, durnalar gələndə həmişə dimdiyində bir
şey gətirir. Sünbül gətirsə bolluğa, sümük gətirsə pisliyə
işarədi. Deyərdilər, bu yaz durnalar lələk saldı, deyərdilər,
lələk barışıqdı, gedənlərimiz gələcək. Biz də səs-səsə verib
çığırışardıq: - Ay durna lələ, bizə lələk tulla, sünbül gəti,
dən gəti... ay durna lələ, bizə lələk sal.
***