www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
“O yan” sözü deyiləndə Türkiyə nəzərdə tutulurdu;
xüsusən Sovetlər birliyi dönəmində; heç kəs ürək eləyib
“Tükiyə” sözünü elə belə açıq deyə bilməzdi, üstü örtülü
“o tay”, “o üz” sözləriylə ifadə edərdi.
Kişini od götürdü, -indi sənə elə söz deyərəm,
dəymişin dura-dura kalın tökülər. Özün bənzəyirsən “o
taya” keçənə. Sazı əlinnən alıb, yalın göndərərəm səni.
Indi eşit gör, sözü nece deyirlər:
Yəqin canın gəlib can ayağına,
Əyər annamadın qanayağına
İndi baş əyərsən qan ayağına
Yaxşı dərman olar yarana fərə.
Aşıq Şiralı gördü fərə zad yalan olub, kişi az qalır xata
çıxartsın. Başladı fərənin nişanını verməyə ki, bəlkə kişi
özünə gəldi...
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Darıdan yeyibdi, əti yağlıdı,
Qırmızı baftadan qolu bağlıdı
Sinəm üstü çalın-çarpaz dağlıdı
Halal maldı, dönməz harama fərə...
Belə deyirlər ki, aşıq Şiralı sazla dediyi kimi sözlə də
dedi, fərəni çuxasının altından çıxardıb yiyəsinə
verdi...Sən sağ, mən salamat.
***
Şəril obalarının birində bir qarıya qazan lazım olur.
Qarı dümələnə-dümələnə özünü salır qonşuya: -Qazanını
ver, lazımımdı. -deyir. Qonşu: -yoxdu, - deyir - bir qazanım
var, baş (baş-ayaq) asmışam, qazanmışam, aş asmışam,
çox asmışam, az asmışam, verəmmərəm. Bərəkətimə göz
dəyər.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Qarı deyir: - Biz gor qonşusuyuq, odu köznən
çıxardarlar, istəyənin bir üzü qara, verməyənin iki üzü
qara. Mən sözümü dedim, yadında saxla, qazan diyirlənib
qapağın tapar... Qazan dedi, “dibim qızıldı, çömçə dedi,
indi gəzib gəlmişəm”. Vermirsən vermə, “əl əldən
utanar”.
Kor peşiman qayıdır evinə. Qarı gedəndən sonra
qonşu xeyli fikirləşir, qarının dediklərini xeyrə yoza bilmir.
Qazanını da götürüb qarının ardıca gəlir. Amma qarı
deyir: -Yox ay qonşu, qazanın daha lazım omadı. Ordan
gələndə öz qazanım qaynadı, belə bir şeir yazdım, izin ver
deyim:
Bu gün hava yaxşıdı,
Dərdə dəva yaxşıdı,
Qonşunun qazanınnan
Bizim tava yaxşıdı.
***
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Ağıçılar...
Bütün türk dünyasında olduğu kimi Azərbaycan türk-
lərində də islam dinindən çox-çox öncə keçirilən yas
mərasimlərinin
izlərinə
hələ
də
rast
gəlmək
mümkündür...Xalq arasında belə bir deyim var: “Dərd
dərddi, dərdin ağı qarası olmur”. Sonra deyir: “Dərd dərd
üstə gələr”, “Dərd dərdi gətirər”. Bunu ona görə deyir ki,
dərdə çox üzülməsin. Elə bu anlamda belə bir ifadə də
var: “Dərdi verənin acığına ağlama”, “Gül, oyna, acı
günlər acığına”...Bütün bunlarla Xalq öz sahmanını düzəl-
dir; bu ifadələrlə O özünə düzən verir. Dərdi yaşamaq da
ömürdəndi, deyir. Xalqın öz sözüdü: “ Toyla yas qardaşdı”
Toy-düyününü nece keçirdirsə yasını da elə keçirdir. Toy-
düyünündə nece sevinirsə yasında da elə ağrı-acı yaşaya
bilir... Özü deyir: “Ölüm haqdı”, Dədə Qorqudun diliylə
“Gəlimli-gedimli, bir ucu ölümlü dünya” deyir.
Yaşamağına nece inanırsa, ölümünə də elə inanır,
həyatını da ona görə oz istədiyi kimi qura bilir; ölümlə
itim arasında...Özü deyir: “Ölüm itim dünyasıdı, dediyini
indi de, elədiyini indi elə”...Tamamilə doğru olar desək ki,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
bu xalq dərdə yaxın xalqdı. Deyir, sevinc aparar, dərd
gətirər. Dərdə dözmək ağlamaqla deyil, yaşamaqladı,
ağlamaq ən asan yoludu. Toy günündə evladının ölüm
xəbərini eşidən analarımız var, heç kəsə bildirmir, oğul
cənazəsini gizlədib yenə toyunu çaldırır ki, şadlığı
sınmasın, düyünə gələnlər narahat olmasınlar. Özünün
dediyi kimi: “Bir gözü ağlayar, bir gözü gülər” Yenə
özünün dediyi kimi yaşayar, “ağ qarda-göy buzda, saçının
birini ağ hörər, birini qara”... “Dərdi tək çəkib, yaxanı
tanıtma”, deyər... Belə deyimlər var: səksəni keçən yüzə
də gedər, belə gedəni toy-düyünnən apar”.
Ağır yaslarda evin orta dirəyinə qara bağlanar. “Ağır
yas” seçilən yasdı. Yalnız yas yiyələri yox, qonum-qonşu,
məhəllə, kənd, oba adamları bərkdən danışmazlar, yavaş
yeriyərlər, yasda olanlar da, olmayanlar da dərdi dərd
yiyəsiylə bu cür bölüşərlər. Ayağı yer tutan “baş sağlığına”
gedər: “Tanrı o dünyasını versin”, “Başın sağ olsun”,
“Tanrı toxdaqlığını versin”, “Torpağı sanı yaşa”, “Allah
soyuqluğunu versin”...
Dünyasını dəyişən azyaşlıdırsa ata-anasına deyərlər,
gedin ölümün acığına yerinizi qəbrstanlıqda salın, elə
orda özünüzə uşaq düzəldin, əcəlin acığına, yeri boş
qalmasın. “Ağır yas”da doğrudan da hər şey fərqlidi, hər
Dostları ilə paylaş: |