www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Hələ yurdun
ü
st
ü
ndədi,
getmir he
ç
yana,
soyumuş ocaqları n t
ü
st
ü
s
ü
...
İ ndi k
ü
ləklərin ağzı yla
yiyəsizlik, yalqı zlı q ulayı r, orda,
gicitikanları bizi boyda olub
ö
z-
ö
z
ü
n
ü
dalayı r, orda...
Qayı tmağı mı z yaşayı r i
ç
imizdə,
qaranlı qlar boyu
Ay s
ü
zən kimi...
Ü
z
ü
m aşkara g
ü
l
ü
r,
fikrim oralarda gəzən kimi...
Ö
ləziyir ocaq yerləri,
qaralı r, s
ö
n
ü
r ovcumda,
yanı gı
ü
rəyimdədi,
iyi burnumun ucunda...
B
ü
t
ü
n g
ü
nahları yer
ö
rtər,
yurdu itirməyi yox...
Ayı bı mı zı yer gizləməz,
yurd bizsizdi,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
yerdən g
ö
t
ü
rəni yox...
Kimə axı r g
ö
rəsən
ç
ayı mı z...?
Gecələri qara paltardı , bilirəm,
i
ç
i boşluqlarla dolu...
Eləcə uzana qalı b
k
ö
rp
ü
lərin qolu...
Getməz
ü
st
ü
ndəki y
ü
k,
g
ö
zləri yurd yerlərindən b
ö
y
ü
k...
Bir kərə qardaşı mla vurdular məni,
bir kərə dayı mla
ö
ld
ü
m,
bir kəz əmimlə...
Yedim qələmimi, uddum...
Doğrayı ram i
ç
imi indi, qı yma- qı yma,
qələmimlə.
Yedim qələmimi
ç
eynədim, uddum...
Ö
z
ü
m
ü
kafir bazarı nda adı mı satarkən
tutdum...
Elə bil əllərə geyiblər məni,
əlcək kimiyəm...
elə dinc, elə rahat, elə yurdsuz,
b
ö
cək kimiyəm...
***
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Amma neynirsən elə, nə şəkildə deiyrsən de,
b
ü
t
ü
n hallarda s
ö
z adamı n i
ç
indəki tikanı çı xartmı r;
s
ö
z İ nsan
üçü
n
ö
z
ü
n
ü
ovutmaq, oyalamaqdan başa
bir şey deyilmiş. Xalq
ö
z
ü
yaxşı deyir: “hey, eləməklə
donuz darı dan çı xmaz”. Gərək ağac g
ö
t
ü
rəsən. Min
illiklər boyu belə olub, belə də olacaq, d
ö
z
ü
m, səbr
tələb olunur. Atalar deyib: “Düşmənimnən y
ü
z il sonra
hayı f aldı m,
elə bildim d
ü
nəndi”. Belə də deyir, “d
ö
yə
bilmirsənsə düşmənini s
ö
ymə, ayı f ala bilməzsən”.
Bir də deyir: “Düşmənli evin uşağı tez b
ö
y
ü
yər...”
Bunlar xalqı n yaratdı ğı dərsliklərdi; unutmayaq,
bilək, fikir verək, düşünək, tez b
ö
y
ü
yək...
Nə isə, bu qeydləri işləyəndə onu da düşünd
ü
m
ki, bu g
ü
n
ü
m
ü
zdə, - indi, “
ç
oban” s
ö
z
ü
ö
z mənası yla
bir yerdə qəzaya uğramı ş halı ndadı . Yəni m
ü
asir
həyatla uyğunlaşmayan, bu g
ü
n
ü
n dərsliklərindən
xəbərsiz, səliqə-sahmansı z, çəngəl-bı çaqdan
avropalı kimi istifadə etməyi bacarmayan...Hardasa
bir az da təhqir mənası nda işlədilir. Nə səbəbə?
Səbəb nədir? Mənim qənaətimə g
ö
rə əsas səbəb
bizim
ö
z
ü
m
ü
z
ü
n dəyişməyimizdir. Doğrudur, m
ü
hid
daha başlı ca rol oynayı r, amma bilməliyik ki, m
ü
hit
dəyişəndi, nəfəs dərdiyimiz
hava tez-tez dəyişən
olduğu kimi cəmiyyətimiz də dəyişməlidir. Bu, vaxtla