MİLLİ GÖRÜŞ
71
Allahın dostları olduğunuzu iddia edirsinizsə və
bu iddianızda doğrusunuzsa, onda ölüm diləyin!
Halbuki onlar öz əlləri ilə etdikləri pis əməllərə
görə heç vaxt ölümü diləməzlər. Allah zalımları çox
gözəl tanıyandır!”
4
İmam Zeynəlabidin əleyhissəlamdan nəql olunan
“Məkarimul-Əxlaq” duasında deyilir: “Ömrüm sənə
itaət yolunda olduğu müddətcə mənə ömür ver.
Əgər ömrüm Şeytan otlağı olarsa, qəzəbin sürətlə
mənim üzərimə gəlməmişdən, yaxud mənim
üzərimdə möhkəmlənmədikcə canımı Özünə doğru
al!” Çərşənbə axşamı gününün duasında oxuyuruq:
“Həyatı xeyirxahlıqlarımı artırmaq və ölümü isə
bütün pisliklərdən rahat olmağım üçün qərar ver!”
“… Sahibinin özü üçün razı olduğu, lakin
bütün müsəlmanlar üçün istənilməyən hər bir
əməldən çəkin. …” Ola bilsin ki, insan özü üçün
müəyyən əmələ razı olur, çünki o əməl həyatda ona
müəyyən fürsətlər, qazanclar və mənfəətlər verir,
lakin başqa müsəlmanların bunu əldə etməsini istəmir.
Bu eqoistlik və xudbinlik insanı öz şəxsi zindanında
yaşamağa, arzularında, xəyallarında və özü üçün
çəkdiyi hər bir planda özünü müsəlmanlardan
ayırmağa məcbur edir. Bu isə müsəlmana yaraşmayan
bir şeydir. Hədisdə buyurulur: “Sizdən biri özü üçün
sevdiyini qardaşı üçün sevməyənə və özü üçün
bəyənmədiyini qardaşı üçün də bəyənməyənədək
iman gətirmiş hesab olunmaz”. Əli əleyhissəlam
oğlu İmam Həsənə vəsiyyətində deyir: “Ey oğlum!
Nəfsini özünlə başqası arasında bir ölçü aləti halına
gətir. Özün üçün sevdiyin şeyi başqası üçün də sev,
özün üçün bəyənmədiyin bir şeyi başqası üçün də
bəyənmə!”
“… Gizlicə yerinə yetirilən və aşkarda insana
xəcalət gətirən və onu utandıran əməldən çəkin.
Sahibindən haqqında soruşulduqda inkar etdiyi,
yaxud üzr gətirdiyi hər bir işdən çəkin. Namusunu
söz oxuna hədəf etmə. Hər eşitdiyini camaata
danışma; yalan danışmaq üçün bu sənə kifayət
edər. …”
İnsan hər gün ünsiyyətdə olduğu insanlardan
çoxlu sözlər eşidir, lakin eşitdiyi hər bir söz doğru
deyil. Bəzən insanlar sənə yalan da deyə bilərlər. Hətta
kütləvi informasiya vasitələri doğru olmayan fikirlər
söyləyə bilərlər. Eşitdiyin xəbəri ələkdən keçirməyə
çalış və camaata sənin üçün doğruluğu sübuta yetmiş
şeyi danış. Hər eşitdiyini danışma, çünki eşitdiyin bəzi
şeylər yalan ola bilər və bununla da sənin sözün bəzi
hissələri ilə olsa da belə yalan söz olar.
“… Xalqın sənə danışdığı hər şeyi də rədd etmə.
Nadanlıq və cahillik olaraq bu sənə kifayət edər.
…”
Bəzən camaat sənə siyasi, ictimai, iqtisadi,
təhlükəsizlik işləri və s. ilə əlaqədar bir çox məlumatlar
verirlər. Bəzi adamlar eşitdiyi hər bir xəbəri dərhal
inkar edir. Bu, cahillikdir. Camaatın sənə danışdığı hər
şeyin bütünlükdə yalan olması zəruri bir şey deyildir.
O danışılanların içərisində bəzi doğru cəhətlər də
olur. Sən onların sözlərini araşdırmalısan. O zaman
həqiqi olanları görərsən. Ola bilsin ki, o sözlərin
içində bəzi yalanların da olduğunu görərsən. Sənin
üçün doğruluğu sübuta yetmiş fikri təsdiq etməli,
doğruluğu sübuta yetməmiş fikri isə təkzib etməlisən.
Eşitdiyin məlumatlar barəsində hökm çıxarmamışdan
əvvəl yalanla doğrunu bir-birindən ayırmaq üçün
onu dəqiqləşdir. Camaatın sənə danışdığı sözləri də
tamamilə təkzib etmə. Ola bilsin ki, o xəbərlərin içində
bəzi həqiqi fikirlər də vardır. Hökmündə dəqiq ol.
“… Qeyzini ud …” Çünki bu hisslərinin
nəzarətə götürülməsində iradə gücünü təmsil edir.
Qeyz sənin daxilində qaynayıb partladıqda səni
nəticəsi bəyənilməyən şeylərə doğru sövq edir və sən
ağlının yox, hisslərinin təsiri altında hərəkət etməyə
başlayırsan, çünki insanın qeyzi hərəkətə gəldikdə
ağlı susur və qeyz ağlın açılışına maneçilik törədir.
Allah-Taala Quran-kərimdə “qeyzin udulması”nın
Cənnət əhlinin sifətlərindən olduğunu qeyd etmişdir:
“Rəbbinizin məğfirətinə və genişliyi göylərlə
yer üzü qədər olan müttəqilər üçün hazırlanmış
Cənnətə tələsin. O müttəqilər ki bolluqda da,
qıtlıqda da xərcləyər, qeyzlərini udar, insanların
günahlarından keçərlər. Allah ehsan edənləri sevər.
…”
5
“…
Güclü
olduqda
günahdan
keç,
qəzəbləndikdə həlim ol və qüdrətli olmağına
baxmayaraq bağışla ki, xeyirli aqibət sənin olsun.
Allahın verdiyi nemətlərin qədrini bil. Onlardan
yaxşı istifadə et. …”
Allah sənə hər hansı bir nemət əta etdikdə, istər
mal, yaxud məqam, yaxud elm, yaxud afiyət olsun,
bu neməti qorumağa çalış və ona qarşı səhlənkar
davranma, əksinə onların qədrini bil, onları artır və o
nemətin bütün ünsürlərini qüvvətləndirmək üzərində
işlə.
“… Allahın sənin yanında olan bir nemətini
belə zay etmə. …” Əksinə, onu qoru, çünki o nemət
Allahın sənin üçün olan kəramətini təmsil edir. Ona
görə də sən ilahi kəraməti zay etməməlisən, əksinə
onu Allahın istədiyi yolda hərəkətə gətirməlisən.
Ələlxüsus, burada diqqət edilməsi lazım olan bir
nöqtə vardır; o da budur ki, Allah hər bir nemətin
yanına məsuliyyət və cavabdehlik də qoymuşdur.
Allahın fərdə verdiyi hər hansı bir nemət onun yanında
camaatın bir əmanətidir, çünki camaat müstəqil bir
şey və cəmiyyət də fəzadan asılmış bir şey deyildir.
O məndən, səndən və digərlərindən ibarət olan bir
varlıqdır. Ümmət də məndən, səndən və digərlərindən
ibarətdir. Ümmətin gücü onun fərdlərinin gücündədir.
Sən belə hesab etməməlisən ki, Allahın sənə əta etdiyi
mal, yaxud iş, yaxud da güc sənin istədiyin kimi
MİLLİ GÖRÜŞ
72
istifadə edə biləcəyin mülkündür, əksinə o həm sənin,
həm də onun bir hissəsi hesab olunduğun cəmiyyətin
mülküdür. Cəmiyyəti elmindən və malının artığından
məhrum etməyə ixtiyarın yoxdur. Allah-Taala buyurur:
“… Onların (müttəqilərin) mallarında dilənçinin
və yoxsulun haqqı vardır. …”
6
Başqa bir ayədə deyilir: “… Onlara (kölələrinizə)
Allahın sizə verdiyi maldan verin …”
7
Başqa bir ayədə buyurulur: “Allaha və
Peyğəmbərə iman gətirin. Sizi varis etdiyi maldan
(Onun yolunda) xərcləyin. Sizdən iman gətirib
(mal-dövlətini Allah yolunda) sərf edənləri böyük
bir mükafat gözləyir!”
8
Sənin elmin həm sənin, həm də ümmətindir. Sənin
gücün həm sənin, həm də ümmətindir. Məqamın da
belədir.
“… Onun sənə nemət olaraq verdiyi şeyin
əlaməti və izi səndə görünsün. …”
Allah istəyir ki, sən Onun sənə əta etdiyi
nemətlərini xatırlayasan, o nemətləri öz həyatında
göstərəsən. Allah-Taala buyurur: “Və Rəbbinin sənə
olan nemətini xatırla və göstər!”
9
Qarun öz zinət
və ehtişamı içində qövmünün qarşısına çıxdıqda öz
qövmünə qarşı etdiyi kimi digərlərini daxillərində
məğlub edəcək özündənrazılıq, təkəbbürçülük və
nümayişetdirmə olmadan ilahi nemətlər sənin üzərində
təzahür etməlidir. Hansı ki, Qarunun o davranışında
qövmündən bəziləri Qarunda olan malın onlarda da
olmasını istədilər.
“… Bil ki, möminlərin ən fəzilətlisi canından,
əhli-əyalından və malından ən fəzilətli şəkildə
hədiyyə və ehsan edən şəxsdir. …” Yəni əhli-
əyalından insanlara fayda verəcək ictimai özək
yarat. Onları tamamilə xeyir, elm, düşüncə, təqva və
doğruluq üzərində tərbiyə et. Həqiqətən, bu Allahın
sənə bağışladığı ailə nemətindən ən fəzilətli şəkildə
ehsan və hədiyyə etməyinin təzahürüdür, çünki sən
ailəndən cəmiyyət üçün onu qoruyacaq və ona fayda
verəcək şeyi hazırlamağa görə cavabdehsən. Əgər
bu vəzifənə qarşı səhlənkarlıq etsən, cəmiyyətə
cinayətkar təqdim etmiş olarsan. Hədisdə deyilir:
“Adəm oğlu öldükdə onun gözəl işlərinin davamı
kəsilər, lakin üç şey istisnadır: davamlı sədəqə,
insanların faydalandığı bir vərəq elm və saleh
(doğru) övlad”. Ola bilsin ki, hədisdəki “saleh övlad”
ifadəsi “saleh qardaş”, “saleh qohum”, “saleh ər”,
“saleh həyat yoldaşı” kimi anlayışları özündə əks
etdirə biləcək qədər geniş mənalı bir ifadədir, çünki
Allah bizdən ailə özəyini bütün incəliklərinə qədər
islah etməyimizi istəyir. Allah-Taala buyurur: “… O
kəslər ki, Rəbbinin razılığını qazanmaq üçün səbir
edir, namaz qılır, onlara verdiyimiz ruzidən gizli və
aşkar xərcləyir, pisliyin qarşısını yaxşılıq etməklə
alırlar, onları axirət yurdunun gözəl aqibəti – Ədn
cənnətləri gözləyir. Özləri, həmçinin əməli saleh
ataları, övrətləri və övladları ora daxil olacaqlar.
Mələklər də hər bir qapıdan daxil olub onlara:
“Səbir etdiyinizə görə sizə salam olsun! Axirət
yurdunun aqibəti nə gözəldir!”, – deyəcəklər”
10
İmam Sadiqin atalarından, onların da Peyğəmbərdən
nəql etdiyi hədisdə deyilir: “İsa ibn Məryəm sahibinə
əzab verilən bir qəbrin yanından keçdi və dedi:
“Ey Rəbbim, mən keçən il bu qəbrin yanından
keçdikdə onun sahibinə əzab verilirdi. Sonra bu
il onun yanından keçəndə ona əzab verilmədiyini
gördüm”. Allah ona belə vəhy etdi: “Ey Ruhullah,
saleh bir övlad onun dadına çatdı. Yolu sahmana
saldı və yetimə sığınacaq verdi. Oğlunun əməlinə
görə onu bağışladım”
11
.
Əhli-əyaldan hədiyyə vermək və ehsan etmək
onları cəmiyyətin xeyirli ünsürü olaraq yetişdirmək və
tərbiyə etməkdir.
Maldan ən fəzilətli şəkildə ehsan və hədiyyə etmək
deyildikdə ondan artıq qalanı möhtac olan şəxslərə
xərcləmək nəzərdə tutulur. Allah-Taala onu vacib,
bəzən isə müstəhəb haqq olaraq müəyyənləşdirmişdir.
Buna görə də İmam əleyhissəlam yüksəkliklərə
qalxmaq istəyən insan üçün məsuliyyəti bir yerə
yığıb ona deyir ki, uca məqamlara yüksəlmək bütün
işlərində insanları hiss etməyinə bağlıdır.
Bu mövzuda İmam Rza əleyhissəlamdan bir
hədis nəql olunur. Bir şəxs ondan soruşur: “Güzəranı
ən yaxşı olan insan kimdir?” Əgər bu sual bizə
verilsəydi, biz: “Evi, arvadı, övladı, vəzifəsi, maşını
və sağlamlığı olan şəxs”, – deyə cavab verərdik, çünki
biz yalnız maddi məsələlər və şəxsi istəklər barəsində
fikirləşirik, lakin İmam buyurur: “Güzəranı ən yaxşı
olan insan, güzəranında başqasının güzəranı
gözəl olan şəxsdir”. Yəni həyatı ən gözəl olan insan
o insandır ki, insanlarla birlikdə yaşadıqda insanlar
onun elmi ilə elmlərini, malı ilə mallarını, hərəkəti
ilə hərəkətlərini, hürriyyəti ilə hürriyyətlərini və
cihadı ilə cihadlarını artırırlar. Belə ki o, həyata daxil
olmamışdan əvvəl ümmətin vəziyyəti tam başqa
bir şəkildə olur, lakin onun həyata daxil olmasından
sonra vəziyyət tərəqqiyə və inkişafa doğru dəyişir.
Həmin şəxs İmamdan soruşur: “Bəs güzəranı ən pis
olan şəxs kimdir?” İmam buyurur: “Güzəranında
başqasının yaşamadığı şəxs!” Yəni özü üçün yaşayan
və başqaları üçün yaşamağı bacarmayan eqoist və
xudbin.
“… Həqiqətən, qabaqcadan göndərdiyin xeyirin
azuqəsi sənin üçün qalar, əsirgədiyin şeyin xeyiri
isə səndən başqasınındır. …” Allah-Taala buyurur:
“… Özünüzdən ötrü qabaqcadan göndərdiyiniz
xeyiri Allahın yanında taparsınız. …”
12
“Əsirgədiyin şeyin”, yəni malından əsirgədiyin
şeyin qazancı varislərin, zərəri isə sənindir. Bəli,
“Əsirgədiyin şeyin xeyiri isə səndən başqasınındır”.
“… Fikri və rəyi zəif və xətalı, əməli isə
MİLLİ GÖRÜŞ
73
xoşagəlməz və çirkin olan şəxslə dostluq etməkdən
çəkin, çünki insana dostluq etdiyi şəxslə qiymət
verər və dostundan ibrət alıb haqqında hökm
çıxararlar. …” Sonra İmam bizimlə dostluq etdiyimiz
şəxslər haqqında danışmağa başlayır. “Fikri və rəyi
zəif və xətalı olan şəxslə dostluq etməkdən çəkin.
…” Yəni dostluq etmək istədiyin şəxsin qüvvətli rəyə
və dərin fikrə malik olmasına diqqət et, çünki dost
dosta təsir edir.
“… Böyük şəhərlərdə sakin ol, çünki oralar
müsəlmanların cəmləşdiyi yerlərdir. Xalqı qafil
və cəfakar olan, Allaha itaətdə yardımçısı az olan
yerlərdən çəkin. Fikrini səni maraqlandıran və
sənə aid olan şeylərlə məşğul et. …”
Sən həyatını yaşayan bir insansan və sənin etiqad
etidyin əqidənlə, tabe olduğun şəriətinlə, həyatda diqqət
etdiyin bilgilərinlə və hədəf və məsuliyyətinlə əlaqədar
bütün hadisələrlə bağlı maraqların vardır. Çalış öz fikir
və rəyinə diqqət edəsən. Sənin məsuliyyətin daxilində
deyildirlərsə, başqalarının işinə qarışmağın zəruri
deyildir.
“… Bazarların oturacaqlarında oturmaqdan
çəkin, çünki oralar Şeytanın hazır olduğu və
fitnələrin peyda olduğu yerlərdir. …” Bazarlar iş
yerləridir. Bəzi adamların tacir, yaxud yer sahibi olan
bir dostu olur. Baxırsan ki, tacir öz işi ilə məşğuldur
və onun dostunun da heç bir işi yoxdur və gəlib onun
yanında oturur. İmam deyir ki, bu yerlərdə oturan şəxslər
çoxlu problemlər, çəkişmələr və ziddiyyətlərin şahidi
olurlar. Bir də görürsən ki, biri digərini söyür, yaxud
başqasının qeybətini edir. Bu pis yerlərdə olduqda ola
bilsin ki, təsirlənəsən, “çünki oralar Şeytanın hazır
olduğu və fitnələrin peyda olduğu yerlərdir”. Çünki
Şeytan daxilində problemlər ehtiva edən bütün yerlərdə
hazır olur və məhsuldar torpağı bu yerlər olan fitnələrin
geniş qapılarından daxil olur.
“… Üstün tutulduğun şəxsə çox bax, çünki bu
şükr qapılarındandır. …” Üzərindəki ilahi neməti
hiss etmək üçün səndən üstün olan şəxsə yox, səndən
aşağıda olan şəxslərə bax ki, özündən üstün olan
insanlara baxdıqda, üzərindəki ilahi nemətləri gözündə
kiçiltmiş olursan. Bəzi adamların “Allah filankəsə verdi,
lakin mənə bir şey vermədi”, – dediyinin və bununla da
üzərindəki ilahi nemətləri gözlərində kiçiltdiyinin və
hətta onları inkar etdiyinin şahidi olursan. Belə şəxslər
bəzən Allahın nemət verdiyi şəxslərə həsəd də edirlər,
halbuki üstün tutulduğun şəxsə baxsan, səninlə onun
arasındakı müqayisədə Allaha həmd etmiş olacaqsan,
Allahın sənə əta etdiyi şeyin ona əta edilmədiyini
görəcəksən və bununla da üzərindəki ilahi nemətləri
düşünəcəksən. Odur ki, ağlında və ya bədənində, yaxud
da bəzi ictimai vəziyyətlərində bəlaya düçar olmuş
şəxsə baxdıqda “Başqasının mübtəla olduğu dərddən
məni qurtaran Allaha həmd olsun. Əgər istəsəydi,
məni də bu dərdə məruz qoyardı”, – demək İslamın
adabından hesab olunur. Bununla Allahın öz hikməti ilə
bəzi insanları məhrum edib sənə əta etdiyi nemətlərini
düşünürsən.
“… Cümə günü namazda iştirak etməmiş səfərə
çıxma, lakin Allah yolunda, yaxud məzur olduğun
bir işə görə çıxdığın səfər istisnadır. …”
Allah-Taala istəyir ki, müsəlmanlar cümə günündə
namazda iştirak etsinlər. Allah cümə namazı kimi
heç bir namaza əhəmiyyət verməmişdir, lakin cihada
getmək istəsən və cihad vaxtı cümə gününə təsadüf etsə,
yaxud məzur olduğun bir işə görə səfərə çıxsan, bu hal
istisnadır. Bu zaman Allah səni üzrlü biləcəkdir.
“… Bütün işlərində Allaha itaət et. Həqiqətən,
Allaha itaət ondan başqa hər şeydən üstündür.
İbadətdə nəfsini aldatmağa çalış. …” Yəni onu
cəzadan qorxutmaq və savaba sevindirmək vasitəsi ilə
aldadıb şəhvətdən saxla və itaətə vadar et.
“… Onunla yumşaq rəftar et və onu məcbur
etmə. …” Yəni müstəhəb ibadətlərdə onu çox çətinliyə
salma və öhdəsinə ağır vəzifələr qoyma.
“… Onun boş vaxtını və həvəsli olduğu
zamanını haqla, lakin sənə vacib olan işlər
istisnadır, çünki vacibatın yerində və zamanında
yerinə yetirilməsi lazımdır. Dünyanı istəyərkən
Rəbbindən qaçdığın bir halda, ölümün sənin
başının üstünü almasından çəkin. …” Qaçan
bəndə Mövlasından uzaqlaşan bəndədir. İmam demək
istəyir ki, ölüm sənə gəldiyi zaman sən Ona itaət
mövqeyində olmalı və O səni dünyanı istəyərək Ondan
uzaqlaşmış bir halda görməməlidir. Bu həqiqəti İmam
Zeynəlabidin belə ifadə edir: “Ömrüm sənə itaət
yolunda olduğu müddətcə mənə ömür ver. Əgər
ömrüm Şeytan otlağı olarsa, qəzəbin sürətlə mənim
üzərimə gəlməmişdən, yaxud mənim üzərimdə
möhkəmlənmədikcə canımı Özünə doğru al!”
“… Fasiqlərlə həmnişin olmaqdan çəkin, çünki
şər şərlə əlaqəlidir”. Məktubun əvvəlində rəyi zəif
olan şəxslə dostluq etməkdən çəkindirdiyi kimi burada
da Allahın əmrlərinə itaət etməyən, namaz qılmayan,
oruc tutmayan, zina edən, qumar oynayan, şərab içən,
insanlara zülm edən və günahlara mürtəkib olan fasiq
şəxslə dostluq etməkdən çəkindirir. Fasiq öz əxlaqında
və davranışında şəri təcəssüm etdirir. Əgər sən onunla
dostluq etsən, onun kimi olacaqsan və onun şəri sənə
də sirayət edəcək. O şər insan olduğu kimi sən də onun
kimi şər insan olacaqsan. Ona görə də deyilib ki, əxlaq
əxlaqdan oğurlayır.
“… Allahı böyük bil və Onu sevənləri sev.
Qəzəbdən çəkin, çünki o İblisin ordularından
böyük bir ordudur. Vəssəlam” Çünki qəzəb yolunun
üstündə olan hər bir şeyi yuyub-aparan sel kimidir.
İnsan qəzəbləndikdə ağlını əldən verir, hissləri və
nəfsindəki şər qalıqları oyanır və bununla da məqsədsiz
şəkildə hərəkət etməyə başlayır. İmamın təbiri ilə
desək, qəzəb böyük bir ordudur, bəlkə, Şeytanın
məmurlarından bir məmurdur. Onu özünə necə hakim
edə bilərsən? Vəssəlam.
Dostları ilə paylaş: |