38
üstünlük qazanmış Əhməd və Pir Əli qorxulu hesab etdikləri Qara Yülük Osmanı məğlub etdilər, onu zindana
saldılar. Lakin tezliklə Qaraqoyunlu Qara Yusif böyük qüvvə ilə Ağqoyunlu torpaqlarına hücum etdi və Qara
Yülük Osman həbsdən azad edildi. Qara Yülük Osman qaraqoyunlular əleyhinə təşkil edilmiş qoşunun başında
durdu. O, qaraqoyunlular üzərində qələbə çaldı və Ağqoyunlu tayfa ittifaqının başçısı kimi Diyarbəkrdə
öz mövqeyini möhkəmləndirdi
17
.
XIV əsrin II yarısında Azərbaycanın cənub-qərb sərhədlərində yaranmış Qaraqoyunlu tayfa
ittifaqını xeyli
[91-92]
möhkmələndirmiş olan Qara Məhəmməd öz dövlətinin ərazisini
genişləndirmək, ilk
növbədə Azərbaycan torpaqlarında möhkəmlənmək üçün tədbirlər hazırlamağa başladı. Mənbələrdən mə'lum
olur ki, qaraqoyunlular Azərbaycanda Teymurun işğalından sonra yaranmış əlverişli vəziyyətdən istifadə etmiş,
1388-ci ilin 25 mayında Təbriz şəhərini ələ keçirmiş, lakin burada möhkəmlənə bilməmiş və tezliklə şəhəri tərk
etməli olmuşdular
18
.
Əmir Teymurun Azərbaycanı işğal etməsi dövründə qaraqoyunlularla ağqoyunlular arasındakı
münasibətlər daha da kəskinləşdi. Əmir Teymur Azərbaycan uğrunda mübarizədə Qara Məhəmmədin
müqaviməti ilə qarşılaşdı. Şərəfxan Bidlisi qeyd edir ki, «Qara Məhəmmədin fəsadını yatırmaq üçün»
Azərbaycanın cənub torpaqlarında Teymurla qaraqoyunlular arasında dəfələrlə böyük toqquşmalar baş verdi.»
19
Ağqoyunlu hökmdarı Qara Yuluğ Osman Osmanlı sultanlığı ilə, həm də, qaraqoyunlularla düşmən münasibətdə
idi və Əmir Teymurla yaxınlaşmağa üstünlük verdi.
20
Qara Yuluğ Osman Sivaş uğrunda döyüşdə osmanlılara
məğlub olmuş və Ərzincan hakimi Mütahartənin vasitəsi ilə Əmir Teymurun hüzuruna getmiş, Cığatay
hökmdarının hakimiyyətini qəbul etmişdir
21
. Əmir Teymur itaətsizlik göstərən qaraqoyunlulara qarşı
mübarizədə ağqoyunlulardan istifadə etdi və onlar arasında qədim düşmənçiliyi daha da qızışdırdı.
Qaraqoyunlularla ağqoyunlular arasındakı düşmənçilik Teymurun hərbi səfərləri dövründən başlayaraq müxtəlif
təmayüldə zahirə çıxdı. Qaraqoyunlular Əmir Teymurun düşməni, ağqoyunlular isə onun müttəfiqi oldü
22
.
M.Seyfəddini göstərir ki, Qara Məhəmməd əmir Pir Hüseyn tərəfindən öldürüldükdən sonra iki tayfa arasındakı
mübarizə daha da kəskinləşdi.
23
Ancaq M.X.Yınanç yazır: «Əbu Bəkr Tehrani Qara Məhəmmədin Pir Həsən
tərəfmdən öldürüldüyünü, Qara Məhəmmədin oğlu Qara Yusifin, atasının intiqamını almaq
üçün Qara Yuluğ
Osmandan yardım istədiyini, Qara Osmanın öz oğlu İbrahim bəyi bir qədər qüvvə ilə Qara Yusifə yardıma
göndərdiyini bildirir»
24
. Bu fakt
[92-93]
bir daha sübut edir ki, düşmənçiliyə baxmayaraq, tərəflər bir-birinə
yardım göstərməkdən də imtina etməmişlər. Lakin nəzərə almaq lazımdar ki, bu hadisə 1389-cu ildə Qara Yuluğ
Osmanın qardaşları ilə Ağqoyunlu tayfa ittifaqında rəhbərliyi ələ keçirmək uğrunda gərgin mübarizəsi dövrünə
təsadüf edir.
Əmir Teymurun Azərbaycanı tərk etməsindən istifadə edən Qara Yusif yenidən möhkəmlənməyə cəhd
etdi. Mənbələrdən aydın olur ki, Qaraqoyunlu Qara Yusif 1390-1392-ci illərdə bir neçə dəfə Təbriz şəhərini ələ
keçirmiş və Əmir Teymurun yeni yürüş xəbərini eşidərək oranı tərk etməli olmuşdu
23
.
Qara Yusif Cəlayiri Sultan Əhmədlə Əmir Teymurun qoşunlarına qarşı mübarizə apardı, lakin heç bir
nəticə əldə edə bilmədi. Onlar Teymurun zərbələri altında məğlub oldular və Osmanlı Sultanı İldırım Bayəzidin
himayəsinə sığındılar
26
. Osmanlı Sultanı Teymurun hücum təhlükəsi qarşısında Qara Yusiflə Sultan Əhmədin
yardımından faydalanmaq məqsədilə, onlara himayəçilik etdi. Lakin Teymurun Kiçik Asiyaya hücumu
ərəfəsində Qara Yusif Osmanlı Türkiyəsini tərk etdi.
Əmir Teymur İldırım Bayəzidə qarşı hərbi yürüşlərində iştirak edən Qara Yuluğ Osmanın Osmanlı
qoşunları əleyhinə mübarizədə yaxşı döyüş nümunələrini nəzərə alaraq Diyarbəkr vilayətinin hakimliyini ona
verdi
27
. Teymurun Azərbaycanı tərk etməsindən sonra Qara Yuluğ Osman Diyarbəkr ətrafındakı şəhərləri,
qalaları ələ keçirdi və öz dövlətini möhkəmləndirməyə başladı. Mənbələrin qeyd etdiyinə görə Ərzincan hakimi
Mutahartənin ölümündən (1403) sonra Ərzincan və Bayburta sahib olmaq üstündə Qaraqoyunlu Qara Yusiflə
Ağqoyunlu Qara Osman arasında şiddətli mübarizə başlandı ,
28
1405-ci ilin yanvar ayında Dəməşqdə Şam naibi Şeyx Mahmudi tərəfindən həbsdən azad edilmiş Qara
Yusif ətrafındakı qaraqoyunlularla Şeyx Mahmudinin Misir sultanı Fərəcə qarşı mübarizəsində iştirak etmişdi.
Lakin o, məğlubiyyətə uğramış, vətəninə qayıtmalı olmuşdu
29
. Teymur
[93-94]
artıq ölmüşdü və Azərbaycanda
onun xələfləri arasında şiddətli mübarizə başlamışdı. 1405-ci ilin qışını Mosulda keçirən Qara Yusif baharda
Mardin ətrafına gəldi. Əbu Bəkr Tehraninin verdiyi mə'lumata görə, Qara Yusif Ağqoyunlu Qara Osmanla
yenidən qarşılaşmamaq, mövcud olan ədavəti unutmaq, münasibətləri qaydaya salmaq məqsədilə ona
məktub göndərdi. Qara Yusif yazırdı: «Bizim hər ikimiz türkmanıq. Gəl bundan sonra bir-birimizin üzərinə
hücum etməyək, bir-birimizi qırmayaq. Yaxşı olar ki, bizim hər birimiz Rumdan və Cığıtaydan olan
düşmənlərimizə qarşı döyüşsün».
30
Güman etmək olar ki, Qar Yülük Osman Qara Yusifin bu təklifı ilə
razılaşmamışdı. Çünki, Faruq Sümer və Osman Turan qeyd edirlər ki, Qara Yusif 1405-ci ilin baharında
Mardin
ilə Hısnkeyfə arasındakı, Takı adlanan yerdə Ağqoyunlu Qara Yülük Osmanla qarşılaşmış və nəticəsiz
savaşdan sonra tərəflər arasında sülh müqaviləsi bağlanmışdı.
31
Şərqi Anadoluya qayıtmış Qara Yusif
Van və Bitlis hakimlərinə öz hakimiyyətini qəbul etdirmiş, sonra isə Ərzurum yaxınlığındakı Avnikə
doğru hərəkət etmiş, Teymurun Azərbaycandan ayrılarkən «Türkman Qara Yusifə qarşı durmaq»« tapşırığı
almış Əmir Doladaydan qalanı almağa müvəffəq olmuşdu
32
. Qara Yusif 1408-ci ilin 21 aprelində