Nəsr əsərləri

 (fikirli)

—Mən içkini qoymuşam yerə. 

Qubad—hara qoymusan—yerini de, mənə lazımdır. 

Lələ (

incik)

—Dedim ki, atmışam. 

Qubad—Bilirəm,  atmısan,  amma  içəri.  (

Cibindən  araq 

şüşəsi, iki stəkan çıxarır, stəkanlara araq tökür). 

Lələ

 (yumşalır)

—Neçə qradusludur? 

Qubad—Doxsan. 

Lələ—Elə araq olar? 

Qubad—Əslində  qradusu  qırxdır.  Amma  bu  günün  ağır 

dərdinə  qarışıb  olacaq  doxsan.  Dərd  içkinin  qradusunu  artıran 

şeydir. 

Lələ—Yaxşı,  Qubad.  Dünya  bundan  sonra  nə  təhər  ola-

caq? 

Qubad—Onu fikirsiz adamdan soruş. 

Lələ—Oğlanşahdan?  Hə,  elə  bugünkü  içkiləri  də  ondan 

aldım. Qəribə adamdır. Deyir  hələ  bilmirəm, ürəyim  var,  yox-

dur, hansı tərəfimdədir. Yer üzündə təkcə onun işi düz gətirər. 

Qubad—Səndə nəsə var. 

 

Lələ

 (sevincək) —

 Gəldi fikirsiz adam.  

Oğlanşah şəstlə sinəsini irəli verib gəlir). 

Oğlanşah—Hansı  ə, o?

 (Lələ «ss» eləyib qapının  arasın-

dan Adili göstərir).

 Eh, mən də deyirəm bazburutdu bir  şeydi! 

Mən ölüm, qorxursan, Lələ! 

Lələ—Niyə? 

Oğlanşah—Ona  görə  ki,  institutun  spirtini  vermisən  mə-

nə. Mən də maqazində araq eyləyib əritmişəm və s. və s. Guya 

bu vaxtacan heç kimin xəbəri olmayıb.

 (Lələ him-cimlə Oğlan-

şahı susdurmağa çalışırsa da, bacarmır).

 

---

                                                                                      

Seçilmiş əsərləri 

 

 

100

Lələ—Zarafatın yeri var, ə, pəzəvəng. 

Oğlanşah—Yaxşı, sənə nə məsləhət eləyim? 

Lələ—Gözünə girsin. 

Oğlanşah—Yaxşı,  girsin.  Amma  sənə  lazım  olanda  da 

gözümü yumacağam ha! 

(Gedir).

 

Qubad—Gedək içəri də. 

Lələ—Yox.

 (Qubad gedir. Şahin gəlir). 

Şahin—İçəri niyə gəlmirsən? 

Lələ—Şahin müəllim, bu deyilənlər düzdür? 

Şahin—Bəli. 

Lələ—Bu olmadı ki... 

Koridor. Adil və Fəridə 

Adil—Şahin sənə qayğı göstərirmi? 

Fəridə—Əlbəttə.  Çox  sağ  olsun.  Məni  elə  bura  laborant 

gətirən o deyilmi? Yoxsa uşaqlar əziyyət çəkərdi. Mənə həmişə 

kömək eləyir. Çox gözəl insandır. hamı onun başına and içir. 

Adil—Hiss edirəm. 

Fəridə—O, sənin xətrini çox istəyir. Görmürsənmi, sənin 

üçün necə məclis düzəldib. 

Adil

 (gülür)

—Bəlkə öz gedişi üçündür. 

Fəridə—Yenə başladı qeyri-ciddiliyə. 

Adil—Doğrudan gedir? 

Fəridə—Təcili teleqram almışdır. Mütləq getməlidir. 

Adil—Nə məsələdir? 

Fəridə—Anası  xəstədir.

  (Pauza.  Birdən  Rəfiqəni  heyrət 

götürür. O, diqqətlə Adilin üzünə xeyli baxır). 

Rəfiqə—Doğrudan, siz  haradan  bildiniz ki,  mən  buradan 

çıxıb rəfiqəmin yanına getməliyəm. 

Adil  (

gülür).

  Bunu  bilməyə  nə  var  ki.  Bu,  lap  asan  bir 

işdir. 

Rəfiqə

  (daha  da  həyacanlanır.  Pauza,  Özünü  itirmiş 

halda)

 Yaxşı, mən indi nə haqda düşünürəm?

 

---

                                                                                      

Seçilmiş əsərləri 

 

 

101

Adil—Siz çox asan suallar verirsiniz. Siz indi düşünürsü-

nüz ki, mən ürəyinizdəki sirləri öyrənə bilərəm? (