OĞUZLAR (TÜRKMƏNLƏR)
109
Xəlifənin Toğrul bəyi dəvət etməsi də bu məsələ ilə əlaqədar idi. Toğrul
bəy qələbəlik bir ordunun başında Bağdada daxil oldu. Ordusunda 8 fil var-
dı. Arslan ül-Bəsasiri türklərin çoxu ilə əvvəlcədən Bzğdaddan çıxaraq Rəh-
bəyə getmiş və Misirdəki fatimilər xəlifəsinin tərəfdarı kimi fəaliyyətə baş-
lamışdı. Bağdadda qalan türklərlə deyləmilər və onların əlaltıları oğuzların
gəlməsinə etiraz əlaməti olaraq böyük dava saldılar və oğuzlara silah çəkdi-
lər. Belə olduqda oğuzlar atlanaraq onlara hücum etdilər və çoxunu qırdılar.
Toğrul bəy büveyh hökmdarı əl-Məlik ür-Rəhimi tutaraq öz ölkəsindəki bir
qalaya göndərdi. Beləliklə, iki əsrdən bəri davam edən deyləmi büveyh-
oğullarının dövləti süqut etdi.
Toğrul bəy Bağdadda ayrı bir yerdə bir saray, bəyləri üçün mənzillər, əs-
gərləri üçün kazarmalar və bir də məscid tikdirdi, özü, əmirləri və əsgərləri
orada yaşamağa başladılar. Bəzi müəlliflər oranı bir şəhər kimi göstərirlər.
Toğrul bəy xəlifənin bağışladığı taxt üzərində oturur, sərkərdələrini, dövlət
adamlarını və ziyarətçilərini orada qəbul edirdi. Bu əsnada Toğrul bəyin
Arslanın üstünə göndərdiyi əmisi oğlu Qutalmış Mosul ətrafında məğlub ol-
muşdu. Buna görə Toğrul bəy Nusaybinə qədər getdi və Sincarı dağıtdırdı,
çünki buranın camaatı Qutalmışa və onun yanındakılara qarşı çox pis dav-
ranmışdılar. Toğrul bəy Mosulu İbrahim Yınala verib özü Bağdada qayıtdı.
Toğrul bəy bu dəfə xəlifə ilə görüşdü. Xəlifə səlcuqlu hökmdarına üst-
üstə 7 xələt geydirdi ki, bu, 7 iqlimin ona bağışlanması demək idi. Xəlifə
bundan başqa, Toğrul bəyə «Şərqin və Qərbin hökmdarı» (məlik ül-məşriq
vəl-məğrib) ünvanı ilə xitab etdi və bunun ifadəsi olaraq onun belinə iki qı-
lınc bağladı. Bu, islam aləminin cismani hakimiyyətinin rəsmən türk hökm-
darına verilməsi idi ki, o vaxtadək kimsə buna layiq görülməmişdi. Lakin bu
zaman üzücü və əndişəli bir xəbər gəldi: İbrahim Yınalın oğuzların mühüm
bir hissəsini ətrafına yığaraq üsyan etdiyi bildirildi. Gerçəkdən, İbrahim Yı-
nal daha əvvəl də (441-1049/1050) qardaşına qarşı üsyan eləmiş, ancaq
Toğrul bəy onu danladıqdan sonra bağışlamışdı. İbrahimin bu dəfəki üsya-
nında müxtəlif yerlərdən təşviqlər rol oynamışdı. Əsas təşviqçilər elə oğuz-
lar idi. Onların bir qismi Toğrul bəyin yerinə İbrahim Yınalın hökmdar ol-
masını istəyirdi. Çünki onlar Toğrul bəyin son zamanlar onlara qarşı müna-
sibətindən narazı idilər.
Doğrudan da, Toğrul bəy idarəsi altındakı el üçün qənimət təmin etmək
vəzifəsini yerinə yetirən başbuğ funksiyasından getdikcə uzaqlaşır, qəznəvi
sultanları kimi seçmə ordusu məmlüklərdən, mülki məmurları isə iranlılar-
dan ibarət bir hökmdara çevrilirdi. Qəznəvi hökmdarlarının bu halı qayət
təbii idi, çünki onlar türk olmayan bir xanədan tərəfindən pul ilə satın alın-
mış bir kölənin nəslindən idilər.
Misirdəki fatimilər xəlifəsinin vəziri də öz hökmdarının İbrahim Yınala
sultan ünvanı bağışladığını söyləyərək onu üsyana təşviq edirdi. Təşviqçilər-
FARUQ SÜMƏR
110
dən biri də Arslan ül-Bəsasiri idi. Toğrul bəy qardaşının üsyan etdiyini öy-
rənən kimi dərhal sürətlə İrana getdi. İbrahim Yınal onu Həmədanda müha-
sirəyə aldı. Toğrul bəy fürsət taparaq özünü dövlət mərkəzi Reyə çatdırdısa
da, orada da möhkəm mühasirəyə düşdü. O, çox müşkül vəziyyətdə idi. Nə-
hayət, köməyə gəlmələri üçün Çağrı bəyin oğullarına - qardaşı uşaqlarına
xəbər göndərdi. Başda Alp Arslan, Kirman məliki Qara-Arslan ünvanlı Ka-
vurd bəy və Yakuti əsgərləri ilə köməyə çatdılar. Rey kənarında yerləşən
Həftazə Bulandakı vuruşmada İbrahim Yınal məğlub olaraq əsir düşdü.
Toğrul bəy bu dəfə anabir qardaşını bağışlamadı, çünki onun üzündən çox
sıxıntılı və iztirablı günlər keçirmişdi. İbrahim Yınal türklərdə əsilzadə
adamların qanının tökülməməsi adətinə uyğun olaraq yayının girişi ilə boğ-
duruldu. İbrahimin qardaşı Ər-Qaşın oğullarının ikisi də öldürüldülər (9
cumadi-ülaxır, 451-23 iyun 1059). Səlcuqlu xanədanı üzvləri arasında mü-
barizələrə aid ilk həzin hadisə budur.
İbrahim Yınal «yınallı» adlanan oğuz bölüyünün başçısı kimi səlcuqlu
dövlətinin qurulmasında və Toğrul bəyin qərbdə müvəffəqiyyətlər qazanma-
sında xidmətləri olan bir bəy idi. Oğuzların Toğrul bəyə bəslədikləri kin və
səltənət davası İbrahim Yınalı əsla layiq olmadığı bir aqibətə düçar etdi. İki
qardaş arasındakı bu mübarizə əsnasında Arslan ül-Bəsasiri yanındakı türk-
lər və ərəblərlə Bağdada girmiş, sarayını yağmaladıqdan sonra xəlifəni tuta-
raq səhraya götürmüşdü. Bağdadda və İraqın bəzi yerlərində ilk və son dəfə
olmaqla Misir xəlifəsi adına xütbə oxundu. Toğrul bəy qardaşı uşaqlarının
işlərini yoluna qoyduqdan sonra böyük qardaşı Çağrı bəyin vəfatı ilə əlaqə-
dar (rəcəb, 981-avqust-sentyabr, 1059) İraqa varid oldu. Xəlifə öz məqamı-
na qaytarıldı, Arslan məhv edildi. İraqın işləri qaydaya salındı. Bundan son-
ra öz ölkəsinə qayıdan Toğrul bəyin xatunu öldü. O, ağıllı və Toğrul bəyə
çox bağlı qadın idi. Buna görə Toğrul bəy çox kədərlənmiş və ona yas sax-
lamışdı (452-1060). Bir müddət sonra Toğrul bəy xəlifənin qızına elçi düşdü.
Xəlifə əl-Qaim Biəmrüllah Toğrul bəyin istəyinə əvvəlcə razılıq versə də,
sonra sözündən döndü. İki tərəf arasında soyuqluq əmələ gəldi. Səlcuqlu
hökmdarı xəlifənin sərvətinə həbs qoydu. Xəlifə isə onu Bağdaddan çıxıb
gedəcəyi ilə hədələdi. Xəlifənin öz sözündən qaçması abbasilərin peyğəm-
bər əqrəbası kimi özlərini müqəddəs hesab etmələrilə bağlı idi.
Doğrudan da, xəlifələr o vaxtadək başqa ailədən olan heç kimə qız ver-
məmişdilər. Üstəlik, xəlifə öz qızını çox sevirdi. Toğrul bəyə gəlincə, o bu
izdivacla sadəcə olaraq şərəflənmək istəyirdi. Peyğəmbər ailəsinin damadı
olmaq ona şan-şərəf, bəxtiyarlıq bəxş edəcəkdi. Toğrul bəyin israrı nəticə-
sində xəlifə nəhayət naçar qalıb razılıq verdi. Toğrul bəy o zaman 70 yaşın-
da idi.
Bağdadda möhtəşəm bir toy-düyün quruldu. Xəlifə qızı ilə ayrıldığı
üçün kədər içində ikən səlcuqlu hökmdarının sarayının həyətində türkcə