Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

o'rganmagan issiqdan esnar va kerishar edilar. U rg'ochi bo'ri cho'nqayib
o'tirdi-da, boshini ko'tarib uv soldi. Bo'rilar birin-sirin unga ergashishdi
va nihoyat, butun to'd a tum shug'ini yulduzli osm on sari ko'tarib ochlik
diydiyosini boshlab yubordi.
T o n g yorisha b o sh lad i, kun ch iq d i. G u lx an y o n ib tu ga yo zd i,
o'tinlarning ham tagi ko'rinib qoldi, yana shox-shabba g'am lab olm asa
bo'lm asdi. Genri alanga orasidan chiqishga urinib ko'rdi, am m o bo'rilar
yo'lin i to'sib chiqishdi. Lang'illab turgan palyonlar ularni chekka-
chekkaga qochishga majbur etdi. Biroq, ular endi orqaga chekinishni
istamasdilar. O dam zod ularni haydab yuborishga behuda tirishardi.
N ih oyat, bu urinishlardan sariq chaqalik n a f bo'lm asligiga ko'zi yetgach,
gulxan o'rtasidagi bexavotir joyiga chekindi. Shu choq bo'rilardan biri
o'zin i unga otdi, am m o to'rttala panjasi bilan olovga tushdi. Yirtqich
jon holatda uvillab yubordi-da, o'sha zah oti kuygan panjalarini qorga
bosish uchun gulxan ichidan qochib chiqdi.
O dam zod choyshabda muk tushib o'tirardi. Q unishib, boshini xam
qilib o'tirishidan olishishga xoli qolm aganligini fahm lasa bo'lardi. U
a h yo n -a h y on boshini ko'tarib, o 'c h a y -o 'c h a y deb qolgan gulxanga
javdirab qarardi. U yer-bu yeridagi o'tinlar yonib tugagani uchun gulxan
davrasiga putur yetgan, endi yo'l ochiq — b em alol gulxan halqasiga

---

kirish m um kin edi. A yni ch og'd a alohid a-aloh id a gulxanchalar hosil
b o ‘lgan, bu gulxanchalar orasidagi y o ‘l tobora kengayib, gulxanchalar
esa kichrayib borardi.
— Ana endi m eni yengishingiz m um kin, — deb g'uldiradi G enri. —
Lekin m enga baribir, uxlagim kelyapti...