U ko‘zini ochganda qarshisida ikki gulxan orasida o ‘ziga tikilib
turgan b o ‘rini k o ‘rdi.
Oradan bir necha daqiqa o ‘tgach, (uning nazarida bir n ech a soat
o ‘tgandek edi) u boshini yana ko'tardi, atrofida qandaydir o ‘zgarish
yuz berganga o ‘xshardi — bu shunchalik aql bovar qilm as ediki, u
birdan hushyor tortdi. Darhaqiqat, nim adir yuz bergan edi. D astlab u
buning nima ekanligini anglolm adi. Birozdan s o ‘ng fahmladi: bo'rilar
g'oyib b o ‘lishgan ekan. Qordagi izlarga qarab bo'rilarning qanchalar
yaqin kelganini bilsa bo'lardi.
U yqu zo'r kelib G enri yana pinakka ketdi, lekin nogahon ch o 'ch ib
uyg'ondi.
Allaqaydan odam lar o vo zi, chanalarning g'irchillagani, itlarning
bezovtalanib g'ingshigani eshitildi. Daryo tom ond an to'rt ch og'li ch an a
kelib qarorgoh oldida to'xtadi. Bir necha kishi o'chayozgan gulxan
orasida tirishib yotgan G enrini o'rab olishdi. U n i hushiga keltirish uchun
yelkasidan olib siltashdi. G enri mast kishidek ularga m a'nosiz qarar,
uyqusirab g'o'ldirardi:
— Qizg'ish urg'ochi bo'ri... Itlarning yoniga kelardi... Dastlab itlarning
ovqatini paqqos tushirdi... keyin o'zlarini. Oxiri Billni ham ...
— Lord Alfred qani? — deya qichqirdi kelganlardan biri G enrini
siltab.
Genri bazo'r bosh chayqadi.
— U n g a te g m a d i... A lfred an avi to m o n d a ... oxirgi to 'x ta g a n
yerim izda... daraxtda.
— O'ldimi?
— Ha. Tobutda, — dedi G enri.
U tepasida turgan shilqim kishidan xalos bo'lish uchun zarda bilan
yelkasini siltadi.
— M eni o 'z holim ga q o'ying... m azam yo'q ... K eyin... T uningiz
xayrli bo'lsin...
G enrining kipriklari pirpiradi va ko'zi yumulib boshi shilqillab tushdi.
Dostları ilə paylaş: |
