Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

nihoyatda zarur yegulik — ulush tegib qolishi m um kin, axir.
Oradan bir soatga yaqin vaqt o'tdi, biron o'zgarish sezilm adi. Bir
to'p ignalar qim ir etm as — jayra toshdek qotib qolgan edi, silovsinning
marmar haykaldan farqi yo'q, Birko'z esa nafas chiqarm ay o'likdek
yotardi. Lekin ayni chog'da toshdek qotib turganiga qaramay uchovining
g'oyatda sergak va hushyor ekani, hech qachon vujudlari hozirgichalik
beqiyos kuch-quw atdan taranglashmagan, metindek bo'lmagani sezilardi.
B irko'z bir nim ani ilg'agandek oldinga surildi. Pastda allaqanday
o'zgarish sodir bo'lgan edi. S ilovsin ketib q old i, degan qarorga keldi
sh ek illi, jayra «sovutini» yecha boshladi. U zarracha shubhalanm asdi.
U lkan tikan o'ram i sek in-asta yoyilib jayraning nashtarlari tikraydi.
Buni ko'rib qarshisida bam isli tayyor ovqat turgandek B irko'zning
so'lagi oqdi.
Hali «ignadan to'qilgan po'stinini» batam om yechishga ulgurmagan
jayra d a fa ta n silovsinni ko'rib qold i-yu , shu lahzada silovsin uni panjasi
bilan sop qoldi.
Bu zarb yashin tezligida sodir b o'ld iki, jayra hatto qim irlashga
ulgurolm ay qoldi. Bamisli yirtqich parrandanikiga o'xshash qayrilma
tem irdek tirnoqli panja jayraning yum shoq qornini yorib yuborgan edi.
Agar jayra ignalarini butunlay yoyishga ulgurgan yoki dushm anini bir
nafas kechroq ko'rganida edi, silovsinga shikast yetm agan bo'lardi,
a m m o silo v sin p anjasin i tortib olgan c h o g 'id a jayra d u m i bilan
yonboshidan qarsillatib urdi-yu, o'tkir ignalar silovsin badaniga xanjardek
sanchildi.
H am m asi ko'z och ib yum guncha ro'y berdi — ketm a-ket, bir-biriga
zarba berishga ulgurgan jayra bilan silovsin biri chiyillab, boshqasi
og'riqdan o'kirib yubordi. Birko'z boshini ko'tardi, quloqlarini ding