Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
86 Dörd il qabaq Səfəvilərlə savaĢdan qayıdan orduyla birgə geri dönməməsinə fikir vermədim. Çünki savaĢdıqca ustalaĢır, özbaĢına iĢlər görür, daha böyük qənimətlər gətirir, daha böyük basqınlara gedir, daha çox əsgər yetiĢdirirdi. Ordunun hərəkətdə olan qolundan ayrılıb, öz adamlarıyla birgə dağlara doğru getdiyini söyləyən Ģahidlər də vardı. Əvvəllər hey ümid elədim ki, «indi qayıdacaq», amma iki ildə yavaĢ-yavaĢ yoxluğuna alıĢdım, Ġstanbulda mənim kimi əri yoxa çıxan nə qədər çox savaĢçı arvadı olduğunu baĢa düĢəndə vəziyyətimlə barıĢdım. Gecələr yatağımızda uĢaqlarla bir-birimizi qucaqlayıb ağlaĢırdıq. AğlaĢmasınlar deyə onlara yalan söyləyərdim: məsələn, filankəs deyib ki, sübutu var, atanız baharacan qayıdacaq. Daha sonra mənim yalanım onların ağzından baĢqalarının qulağına da çataraq aləmi dolaĢıb, mənim üstümə «müjdə ver»lə geri gələndə hamıdan qabaq özüm inanırdım. Ərimin gün görməmiĢ, amma nəcib ruhlu abaza atası və onun kimi yaĢılgözlü qardaĢıyla birgə ÇarĢıqapıdakı kirayə evində yaĢayırdıq. Evin dayağı olan ərim yoxa çıxan kimi sıxıntılar baĢladı. Qayınatam o yaĢdan sonra böyük oğlunun savaĢa- savaĢa varlanması üzündən atdığı güzgü düzəltmə iĢinə geri qayıtdı. Ərimin gömrükdə iĢləyən subay
87 qardaĢı Hasan gətirib evə qoyduğu pul çoxaldıqca kiĢilik göstərməyə baĢladı. Ev iĢlərini görən cariyə qızı kirayəni verə bilməməkdən qorxduqları bir qıĢ tələm-tələsik Əsir bazarına aparıb satdılar, məndən onun gördüyü mətbəx iĢlərini görməyi, camaĢırı yumağı, hətta çarĢı-bazara çıxıb alıĢ-veriĢlə məĢğul olmağı tələb elədilər. «Mən bu iĢləri görəsi qadınammı?» –demədim, ürəyimə daĢ basıb hamısını gördüm. Amma artıq gecələr otağına aparılmalı cariyəsi olmayan qaynım Hasan mənim qapımı itələməyə baĢlayanda neyləyəcəyimi bilmədim. Əlbəttə, dərhal bura – atam evinə qayıda bilərdim. Ancaq qazıya görə, ərim hüquqən yaĢadığından, onları acıqlandırsam, məni uĢaqlarla birgə zorla qaynımın yanına, yəni ərimin evinə geri aparmaqla kifayətlənməz, bu zaman məni də, mənə qahmar çıxan atamı da cəzalandırıb təhqir eləyə bilərdilər. Əslinə qalsa, ərimdən də insanpərvər və ağıllı saydığım, təbii ki, mənə əməlli-baĢlı aĢiq olduğunu sezdiyim Hasanla seviĢə bilərdim. Amma bunu düĢüncəsizcəsinə eləmək axırda məni onun arvadı yox, Allah eləməsin, cariyəsi olmağa aparardı. Çünki mirasdan payımı istəmək fikrinə düĢəcəyimdən, hətta bəlkə də onları atıb atamın yanına qayıdacağımdan qorxduqlarından ərimin qazının nəzərində öldüyünü heç onlar da qəbul
88 eləməyə razı deyildilər. Ərim, qazıya görə, ölməyibsə, təbii ki, Hasanla evlənməzdim. Amma baĢqa adamla da evlənə bilməyəcəyimə, bu vəziyyətin məni o evə və o evliliyə bağladığına görə ərimin «yox» olmasıyla baĢlayıb davam eləyən belə qeyri-müəyyən vəziyyət onlardan ötrü aradan qaldırılası məsələydi. Çünki unutmayın, onların ev iĢlərini, yeməklərindən camaĢırlarınacan hər iĢlərini görürdüm, biri də mənə dəli kimi aĢiq idi. Qayınatam və Hasandan ötrü ən yaxĢı çıxıĢ yolum Hasanla evlənməyim idi, amma onda bunun üçün əvvəlcə Ģahidləri tapmaq, sonra kəbini ləğv eləmək lazım gəlirdi. Onda itkin düĢən ərimin ən yaxınları olan atası və qardaĢı da razı olduqlarına görə onun artıq ölmüĢ sayılmasına qarĢı bir kəs qalmırdı. Qazı da «biz bu adamın savaĢda öldüyünü gördük» deyən yalançı Ģahidlərə üç-beĢ ağca müqabilində bu iĢə guya inanacaqdı. Ən böyük müĢkül onu dul qalandan sonra evdən çıxıb getməyəcəyimə, miras haqqı, ya da evlənmək üçün pul istəməyəcəyimə, daha vacibi, öz istəyimlə Hasana ərə gedəcəyimə inandırmaq idi. Bu məsələdə əmin eləmək üçün onunla seviĢməli, həm də bunu boĢanmaq üçün yox (inandırıcı görünəcək tərzdə), ona aĢiq olduğuma görə eləməli olduğumu, əlbəttə, baĢa düĢmüĢdüm.
89 Cəhd eləsəm, Hasana aĢiq ola bilərdim. Hasan yoxa çıxan ərimdən səkkiz yaĢ kiçik idi, ərim evdə olanda qardaĢım yerindəydi, bu duyğu da məni ona yaxınlaĢdırmıĢdı. Ġddiasız, amma utancaq olmasından, uĢaqlarımla oynamasından, mənə bəzən sanki o susuzluqdan ölən adam, mən də bir parç soyuq viĢnə Ģərbəti kimi baxmasından xoĢum gəlirdi. Amma onu da duyurdum ki, mənə camaĢır yudurdan, cariyələr – kölələrsayaq çarĢı-bazar gəzib, alıĢ-veriĢ eləməyimdən xəcalət çəkməyən adama aĢiq olmaq üçün çox çalıĢmalıyam. Atamın evinə gedib qazanlara, qab-qacağa, fincanlara baxıb uzun-uzadı ağladığım, gecələri bir-birimizə ürək- dirək vermək üçün uĢaqlarla qucaqlaĢıb yatdığımız həmin günlərdə Hasan mənə o fürsəti vermədi. Mənim də ona aĢiq olacağıma, evlənməyimiz üçün zəruri olan bu yeganə yolun gerçəkləĢəcəyinə inanmadığına, özünə inamı olmadığına görə ədəbsizliklər elədi. Ərimin daha qayıtmayacağını, məni öldürəcəyini dedi, təhdidlər yağdırdı, uĢaq kimi ağladı. Tələskənliyi təlaĢıyla əfsanələrdə təsvir edilən həqiqi, nəcib eĢqə yaraĢmadığından baĢa düĢdüm ki, onunla evlənməyəcəyəm. Bir gecə uĢaqlarla birgə yatdığım otağın qapısını itələyəndə dərhal qalxdım, uĢaqların qorxmasına fikir vermədən səsim gəldiyi qədər qıĢqırıb evə pis cinlərin girdiyini dedim. Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|