310
«Adam özü bilmədən də imansızlıq eləyən
rəsm çəkə bilərmi?»
Cavab əvəzinə sanki otaqda yatmıĢ uĢaq olan
məni də agah eləyən kimi, birdən əlini lap astaca
tərpətdi, susdum. Az qala pıçıltıyla dilləndi:
«Çox qaranlıq oldu, bu Ģamı yandıraq».
ġamdanın mumunu manqaldan yandıranda
üzündə qəti adət eləmədiyim qürur görmək heç
xoĢuma gəlmədi. Ya da mərhəmət ifadəsiydimi?
Hər Ģeyi baĢa düĢmüĢdü, mənim alçaq qatilin biri
olduğumu fikirləĢirdi, yoxsa məndən qorxurdu?
Birdən düĢüncələrimin sanki mənim nəzarətimdən
çıxıb getdiyini, həmin məqamda fikirləĢdiyim
Ģeylərə elə bil baĢqasının düĢüncələri kimi, çaĢqın-
çaĢqın fikir verdiyimi xatırlayıram. DöĢəmədəki
xalı: bir küncündə qurda oxĢayan bir Ģey varmıĢ ki,
mən indiyə qədər ona fikir verməmiĢdim.
«Rəsmə, naxışa, gözəl kitablara sevgi
duymuş bütün xanların, şahların, padşahların
maraqlarının üç mövsümü olur», – ƏniĢtə əfəndi
dedi. «BaĢlanğıcda cəsurdular, inadkar və həvəsli
olurlar. Rəsmi baĢqalarında gördüklərinə görə
özlərinə etibarı üçün istəyirlər. Bu mövsümdə
öyrənir, ikinci mövsümdə istədikləri kitabları öz
kefləri üçün hazırladırlar. Rəsmlərə baxmadan
səmimiyyətlə ləzzət almağı öyrəndiklərinə görə
etibarları da olur, ölümlərindən sonra bu dünyada
311
yadigar qoyacaqları kitabları da. Həyatlarının
payızındasa heç bir padĢah artıq bu dünyada
qalacaq əbədiyyətlə maraqlanmır. Bu dünyadakı
əbədiyyətlə bu dünyada yaĢayan o biri nəsillər,
nəvələrimiz tərəfindən xatırlanmağı baĢa düĢürəm.
NaxıĢsevər hökmdarlar bizlərə hazırlatdıqları, içinə
adlarını
saldırdıqları,
bəzən
öz
tarixlərini
yazdırdıqları kitablarla onsuz da bu dünyada
əbədiyyət əldə eləmirlər. Qocalanda o biri dünyada
yaxĢı yer qazanmaq istəyirlər. Hamısı da dərhal
rəsmin bundan ötrü maneə olduğu qərarına gəlir.
Məni ən çox kədərləndirən və haldan çıxaran budu.
Özü də ustad nəqqaĢ olan, gəncliyini öz
nəqqaĢxanasında keçirən ġah Təhmasib ölümə
yaxınlaĢanda o möcüzə nəqqaĢxanasını bağladı,
möcüzə rəssamlarını Təbrizdən uzaqlaĢdırdı,
hazırlatdığı kitabları dağıtdı, peĢmanlıq böhranları
keçirdi. Niyə hamısı rəsmin cənnət qapısını
üzlərinə bağlayacağını fikirləşir?»
«Bilirsinizmi, niyə? Çünki Peyğəmbərimiz
həzrətlərinin qiyamət günü rəssamların Allah
tərəfindən ən sərt şəkildə cəzalandırılacaqları
barədə söylədiyini xatırlayırlar».
«Rəssamlar yox», – ƏniĢtə əfəndi dedi, –
«Musavvirlər». Bu, Buxaridən hədisdi».
Ehtiyatla dilləndim:
312
«Qiyamət günü rəssamdan yaratdığı Ģəklə
can verməsi tələb olunacaq, amma heç bir Ģeyi
canlandıra bilmədiyinə görə cəhənnəm əzabına
düçar olacaq. Unutmayaq, rəssam Qurani-Kərimdə
Allahın sifətidi.Yaradıcı olan, olmayanı var eləyən,
cansızı canlandıran Allahdı. Heç kəs onunla
yarıĢmağa cəhd göstərməməlidi. Rəsm çəkənlərin
onun gördüyü iĢi görməyə cəhd eləmələri, onun
kimi yaradıcı olacaqlarını iddia eləmələri çox
böyük günahdı».
Bunları elə sərt-sərt demiĢdim ki, sanki mən
də onu günahlandırıram. Gözlərimin içinə baxdı:
«Səncə, biz bunu eləyirdikmi?»
«Əsla», – deyib gülümsədim. «Amma
mərhum Zərif əfəndi axırıncı rəsmi bütöv görəndə o
cür güman eləməyə baĢlayıb. Perspektiv elmiylə
rəsm çəkməyin, firəng ustadlarının üsullarından
yararlanmanın Ģeytan əməli olduğunu deyirmiĢ.
Axırıncı rəsmdə firəng üsullarından istifadə eləyib
adi adamın üzünü elə rəsm eləyirsizmiĢ ki, adam
ona baxanda sanki rəsmə yox, gerçək üzə baxıb,
çəkdiyiniz Ģeyi görənlər eynən kilsələrdə olduğu
kimi rəsmə səcdə eləmək istəyəcəklərmiĢ.
Perspektiv rəsmi Allahın baxışlarından küçədəki
itin baxışına endirdiyinə görə yox, öz
bacarıqlarımızı gavurların bacarıq və üsuluyla
qarışdırmağın da bizi saflığımızdan uzaqlaĢdıracaq,
313
onların köləsi vəziyyətinə salacaq Ģeytan əməli
olduğunu deyirlərmiĢ».
«Səmimi heç bir Ģey yoxdu», – ƏniĢtə əfəndi
dedi. «NaxıĢda, rəsmdə nə qədər möcüzələr
yaradılsa, nə vaxt nəqqaĢxanada gözlərimi
yaĢardacaq, tüklərimi ürpədəcək gözəllik ortaya
çıxsa, bilirəm ki, orada əvvəlcədən yan-yana
durmamıĢ iki eyni Ģey birləĢər, bir yeni möcüzəni
ortaya çıxarıb. Behzadı və bütün Əcəm rəsminin
gözəlliyini ərəb rəsminin monqol-Çin rəsmiylə
qarışmasına borcluyuq. ġah Təhmasibin ən gözəl
rəsmləri Əcəm tərziylə türkmən həssaslığını
birləĢdirdi. Bu gün hər kəs Hindistandakı Əkbər
xan nəqqaĢxanalarından ağızdolusu danıĢırsa, bu,
nəqqaĢlarını
firəng
ustadlarının
üsullarını
götürməyə təĢviq elədiyinin nəticəsidi. Doğu da
Allahındı, Batı da. Allah bizi saf və bircins olanın
istəklərindən qorusun».
ġamın iĢığında üzü nə qədər yumĢaq və
aydın görünürdüsə, divara düĢən kölgəsi də o qədər
qaranlıq və dəhĢətliydi. Dediklərini o qədər
ağlabatan və doğru saymağıma baxmayaraq, ona
yenə də inanmadım. Məndən Ģübhələndiyini
bildiyimə görə mən də ondan Ģübhələnir, arabir
aĢağı, həyət qapısına qulaq verdiyini, canını
məndən qurtaracaq adamları gözlədiyini hiss
elədim.
Dostları ilə paylaş: |