298
vaxtında deyil, əksinə, çaşqınlığın, xətanın,
qırıqlığın, ağıllı sınıqlığın yarandığı anlarda çıxır.
Həmin məqamda bunları ġəkurəyə qarĢı duyduğum
ən güclü istəyin – onun da hiss elədiyi kimi
səfərlərim vaxtı, məsələn, incə üzlü, bakirə rəngli,
xırda ağızlı bir Qəzvin gözəlinə duyduğum
baĢgicəlləndirən istəkdən heç bir fərqi olmamasına
baxıb, ruhdan düĢən xanımlar üçün söyləyirdim.
Əziz ġəkurəm Allah vergisi olan dərin həyat biliyi
və tükü tükdən seçən intuisiyasıyla həm onun üçün
on iki il xalis Çin iĢgəncəsinə oxĢayan eĢq əzabları
çəkməyimi, həm də onunla on iki ildən sonra ilk
dəfə təkbətək qalanda Ģübhəli istəyini tez-tələsik
doydurmaqdan baĢqa bir Ģeyi gözü görməyən səfil
Ģəhvət düĢkünü kimi davranmağımı baĢa düĢürdü.
Nizami gözəllər gözəli ġirinin ağzını içi inci dolu
hoqqaya oxĢadır.
CəfakeĢ itlər yenidən var gücləriylə hürməyə
baĢlayanda ġəkurə narahatlıqla: «Artıq gedək», –
dedi. Hələ axĢama xeyli qalmasına baxmayaraq,
kabusun yəhudinin evində əməlli-baĢlı məskən
saldığını onda birgə baĢa düĢdük. Onu bir daha
qucaqlamaq üçün bədənim öz-özünə hərəkət elədi,
amma ġəkurə səkən sərçə kimi atılıb yerini
dəyiĢdirdi.
«Mən hələ gözələmmi? Tez de».
Dedim, dediyimə də uyub çox gözəl dinlədi.
299
«Qiyafəm?»
DanıĢdım.
«Gözəl ətir verirəmmi?»
Əlbəttə, Nizaminin eşq şətrənci dediyi şeyin
bu cür ədəbi oyunlarla yox, aşiqlər arasında daha
altdan-altdan cərəyan eləyən ruh hərəkətləriylə
edildiyini ġəkurə də bilirdi.
«Ġndi sən nə qazanacaqsan?» – soruĢdu.
«Yetimlərimə baxa biləcəksənmi?»
On iki ildən artıq çəkən dövlət və qələm
sınağından, gördüyüm savaĢların və cəsədlərin
mənə qazandırdığı zəngin təcrübədən, parlaq
gələcəyimdən söz açıb onu qucaqladım.
«Bayaq bir-birimizə çox gözəl sarılmıĢdıq, –
dedi, – indisə hər Ģey ilk sehrini itirdi».
Nə qədər səmimi olduğumu sübut eləmək
üçün bir də bərk-bərk qucaqlayıb düz on iki il əvvəl
çəkib ona verdiyim rəsmi bu qədər müddət
qoruyandan sonra niyə Esterlə mənə geri
yolladığını
soruĢdum.
Sərsəmliyimə
heyrətləndiyini, qəlbində mənə qarĢı Ģəfqət
yarandığını gözlərində oxuyanda öpüĢdük. Bu vaxt
özümün baĢgicəlləndirici Ģəhvətin boyunduruğuna
girən kimi yox, ikimizin də qəlbinə, köksünə,
mədəsinə, hər yerinə daxil olan güclü bir eĢqin
qartallar misalı qanad çırpıntılarıyla titrədiyimi
300
gördüm. Sevişmək eşqi ovutmağın ən yaxşı yolu
deyilmi?
Ġri döĢlərini əlləĢdirəndə ġəkurə məni daha
qətiyyət və ləzzətlə itələdi. Mən evlənməzdən
qabaq ləkələdiyi qadınla etibar ediləsi evliliyi axıra
çatdıracaq qədər yetkin kiĢi deyildim. Tələsik iĢə
Ģeytan qarıĢacağını unudacaq qədər yüngülbeyin,
xoĢbəxt evliliyin nə boyda səbir və zəhmət tələb
elədiyini bilməyəcək qədər də təcrübəsizdim.
Qollarımın arasından sıyrılıb çıxmıĢdı, kətan
rübəndini endirib qapıya doğru gedirdi. Açılan
qapıdan erkən qaralan küçələrə yağan qarı görəndə
burada daim səsimizi qısdığımızı – bəlkə də asılmıĢ
yəhudinin ruhunu ürkütməmək üçün – unudub
qıĢqırdım:
«Bundan sonra neyləyəcəyik?»
«Bilmirəm», – eĢq Ģətrəncinin qaydalarına
uyğun olaraq dedi, köhnə həyətdə qarın tələm-
tələsik örtdüyü gözəl ayaq izlərini qoyub evinə
getdi.
28. MƏNƏ QATİL DEYƏCƏKLƏR
Əminəm ki, bu söyləyəcəyim Ģey sizdə də
baĢ verir. Ġstanbulun sonsuz küçələrində qıvrıla-
qıvrıla yeriyəndə, aĢxanada ağzıma bir loğma
301
badımcan yeməyi qoyanda, ya da qamıĢ üsulu
kənar bəzəyin qıvrılmasına gözlərimi dikib çox
diqqətlə baxanda birdən indini keçmiĢ sayaq
yaĢadığımı hiss eləyirəm. Sanki küçədə qarı
ayaqlaya-ayaqlaya
yeriyəndə
«küçədə
qarı
ayaqlaya-ayaqlaya yeriyirdim» demək istəyirəm.
Bu danıĢacağım ağlagəlməz Ģeylər həm
hamımızın bildiyi indiki zamanda, həm də sanki
keçmiĢdə cərəyan elədi. AxĢamüstü qaranlıq
çökürdü, tək-tük qar səpirdi, mən də ƏniĢtə
əfəndinin küçəsiylə gedirdim.
BaĢqa bəzi gecələrin əksinə, bura nə
istədiyimi bilə-bilə, qətiyyətlə gəlmiĢdim. BaĢqa
bəzi gecələrdə olduğu kimi mən ayrı Ģeyləri
düĢünəndə – Teymur zamanından qalma günəĢ
naxıĢlı, zahiri bər-bəzəyi olmayan Herat cildlərini,
bir kitabdan yeddi yüz ağca aldığım barədə anama
ilk dəfə dediyimi, günahlarımı və səfehliklərimi
dalğın-dalğın fikirləĢəndə – ayaqlarım məni öz-
özünə bu küçəyə gətirməmiĢdi. Bura nə elədiyimi
bilə-bilə, düĢünüb gəlmiĢdim.
Kimsənin mənə açmayacağından qorxduğum
o iri həyət qapısı döymək üçün bircə dəfə
toxunmağımla öz-özünə açılanda Allahın yenə
mənim yanımda olduğunu baĢa düĢdüm: ƏniĢtə
əfəndinin kitabına yeni rəsmlər əlavə eləmək üçün
bura yolum düĢəndə gecələr keçdiyim parıldayan
Dostları ilə paylaş: |