Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
285 Təbii ki, hələ Qara əfəndi çıxmamıĢdı, həyəcandan yanılmıĢdım. Ġndi çıxsam, atama uĢaqlarla balıq almağa getdiyimi deyərəm. Pilləkənləri piĢik kimi endim. Qapını ehmalca, ruh kimi örtdüm. Həyəti səs salmadan keçdim, küçəyə çıxanda bir anlığa dayanıb geri baxdım, rübəndin arxasından da sanki ev bizim evimizə oxĢamırdı. Küçələrdə ins-cins, piĢiklər belə yox idi. Tək-tük qar səpələnirdi. Günün qəti düĢmədiyi boĢ həyətə titrəyə-titrəyə girdim. ÇürümüĢ yarpaq nəm və ölüm qoxusu verirdi, amma asılmıĢ yəhudinin evinə girər-girməz özümü öz evimdə hiss elədim. Burada cinlərin gecələr yığıĢıb, ocaq yandırıb, aralarında əylənib-oynadıqlarını söyləyirlər. BoĢ evdə ayaq səslərimi dinləmək dəhĢətliydi: qımıldanıb-eləmədən gözlədim. Həyətdə tərpəniĢ oldu, amma dərhal hər Ģey sükuta büründü. Yaxın bir yerdə it hürdü; bizim məhəllənin bütün itlərini hürüĢündən tanıyıram, amma bunu tanıyammadım. Sonrakı sükutda belə bir Ģey hiss elədim: sanki evin içində baĢqa bir adam da vardı, o adam ayaq səslərimi eĢitməsin deyə yerimdə qımıldanıb- eləmədən dururdum. Küçədən danıĢa-danıĢa bir qaraltı keçdi. Xeyriyyəylə uĢaqlar barədə fikirləĢdim: inĢallah, üĢüməzlər. Ondan sonrakı sükutda qəlbimi yavaĢ-yavaĢ peĢmançılıq bürüdü.
286 Qara gəlməyəcəkdi, mən səhv eləmiĢdim, qürurum bundan artıq qırılmadan evə qayıtmalıydım. Hasanın məni izlədiyini qorxuyla təsəvvür eləyirdim ki, həyətdə xıĢıltı eĢitdim. Qapı açıldı. Birdən tez yerimi dəyiĢdim. Niyə belə elədiyimi bilmirdim, amma həyətdən iĢıq gələn pəncərənin sağ tərəfinə keçəndə üstümə düĢən iĢıqda Qaranın məni, atamın dediyi kimi, kölgələrin əsrarı içində görə biləcəyini baĢa düĢdüm. Rübəndimi örtüb ayaq səslərini dinləyə-dinləyə gözlədim. Qapıdan içəri girib məni görəndə Qara bir neçə addım atıb dayandı. Beləcə, beĢ-altı addımlıqdan bir-birimizə baxdıq. DeĢikdən gördüyümdən daha sağlam, daha güclüdü. Sükut baĢladı. «Rübəndini aç», – az qala pıçıltıyla dilləndi. «Zəhmət olmasa». «Mən evliyəm, ərimi gözləyirəm». «Rübəndini aç», – eyni səslə dedi. «Heç vaxt qayıtmayacaq». «Məni bura bunu demək üçünmü çağırdın?» «Yox, səni görmək üçün. On iki ildi səni düĢünürəm. Rübəndini aç, canım, bir dəfə görək səni».
287 Rübəndimi açdım. Heç səsini çıxarmadan üzümə, gözlərimin içinə uzun-uzadı baxması xoĢuma gəldi. «Ərə getmək, uĢaq sahibi olmaq səni daha da gözəlləĢdirib... Üzün də xatırladığımdan tamamilə baĢqa olub». «Necə xatırlayırdın məni?» «Əzabla. Çünki
yadıma salanda
xatırladığımın sən yox, sənin xəyalın olduğu barədə düĢünürdüm. UĢaq vaxtımızda bir-birilərinin rəsmlərini görüb aĢiq olan Xosrov və ġirin haqqında danıĢdığımızı xatırlayırsan, elə deyil? ġirin yaraĢıqlı Xosrovun rəsmini ağacın budağında ilk dəfə görəndə niyə aĢiq olmurdu, aĢiq olması üçün niyə o rəsmi üç dəfə görməliydi? Sən
aĢiq olacaq qədər həqiqi kim çəkə bilərdi? Bu barədə heç danıĢmazdıq. Bu on iki il ərzində yanımda bənzərsiz üzünün o cür həqiqi rəsmi olsaydı, bəlkə də o qədər əzab çəkməzdim». Bu mənada rəsmə baxıb aĢiq olma hissəsi və mənim üçün nə qədər çox dərd çəkdiyi barədə bir çox gözəl Ģeylər danıĢdı. O anlarda diqqətim mənə addım-addım yaxınlaĢmasına yönəldiyinə görə dedikləri sözbəsöz yadımda qalmadan birbaĢa
288 xatirələrimə qarıĢırdı. Onları sonra bir-bir xatırlayıb düĢünəcəkdim. Ġndi dediklərinin yalnız vahiməsini qəlbimdə hiss eləyir, ona bağlanırdım. On iki il ona əzab verdiyimdən günah hissi duydum. Bu Qara nə gözəl sözlər söyləyən, nə yaxĢı insandı! Saf uĢaq kimidi! Bunları gözlərinin içindən oxuyurdum. Bu qədər sevməsi mənə inam verirdi. Bir-birimizi qucaqladıq. Bu elə xoĢuma gəldi ki, günah hissi belə duymadım. Baldan da Ģirin çox xoĢ duyğuyla özümü unutdum. Onu daha bərk qucaqladım. Məni öpməsinə izin verdim, mən də onu öpdüm. ÖpüĢəndə sanki bütün aləm Ģirin qaranlığa qərq oldu. Hamının bir-birini bizim kimi qucaqlamasını arzuladım. Sevməyin belə bir Ģey olacağını sanki xatırlayırdım. Dilini ağzıma soxdu. Tutduğum iĢdən elə xoĢum gəlirdi ki, elə bil bizimlə birgə aləm bərq vuran yaxĢılığa qərq olur, bir pislik belə ağlıma gəlmirdi. Bu, mənim bədbəxt hekayəmdi, indi bir gün kitabda danıĢılsa, heratlı əfsanəvi nəqqaĢların çəkdikləri kimi nəqĢ edilsə, Qarayla bir-birimizi qucaqlamağımızın necə
rəsm ediləcəyini söyləyəcəyəm. Atamın mənə həyəcanla göstərdiyi bəzi möcüzəli səhifələr var. Yazının axıĢıyla vərəqlərin dalğalanması eyni coĢqudan, divar bəzəkləriylə səhifənin təzhibi eyni toxumadan yaranır; çərçivəni və təzhibi qanadlarıyla deĢən
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|