272
gördüyüm o yoğun Ģey həqiqətən odusa – əlbəttə ki,
oydu – bəlkə içimə sığmayacağından, ya da çox
əziyyət çəkəcəyimdən qorxmuĢdum.
«Ana, ġövkət mənim ağzımı əyir».
Dolabın
qaranlıq
küncündən
çıxdım,
dinməzcə qarĢıdakı otağa keçdim, sandıqdan
qırmızı parçadan qolsuz köynəyimi çıxarıb
geyindim. Mənim döĢəyimi çıxarmıĢdılar, üstündə
qıĢqıra-qıĢqıra itələĢirdilər.
«Sizə Qara evə gələndə qıĢqırmaq olmaz,
demədimmi?»
«Ana, o qırmızı köynəyi niyə geyindin?» –
ġövkət dilləndi.
«Ana, ġövkət mənim ağzımı əyirdi axı», –
Orxan dedi.
«Sənə onun ağzını əymə, demədimmi? Bu
murdar Ģey burada nədi belə?» – Qıraqda dəri
parçası vardı.
«LeĢ», – Orxan dedi. «ġövkət yoldan
götürdü».
«Gedin, onu tez götürdüyünüz yerə aparıb
atın».
«ġövkət aparsın».
«Gedin deyirəm».
Onları vurmazdan qabaq elədiyim kimi,
dodağımın qırağını acıqlı tərzdə diĢləməyə
baĢlayanda necə qətiyyətli olduğumu görüb
273
qorxdular, çıxıb getdilər. Tez qayıdarlar,
üĢüməzlər, inĢallah.
Bütün nəqqaĢlar arasında ən çox Qaranı
bəyəndim, çünki o, məni hamıdan çox sevir, ruhuna
da bələdəm. Kağız-qələm çıxartdım, bir həmlədə
sanki heç fikirləĢmədən bunu yazdım:
«Yaxşı, axşam azanından qabaq asılmış
yəhudinin evində səni görəcəyəm. Atamın kitabını
tezliklə başa çatdır».
Hasana cavab vermədim, çünki qazının
yanına bu gün, doğrudan, getsə də, onun və
atasının, yığacağı adamların dərhal evimizə basqın
eləyəcəyinə inanmıram. Elə olsaydı, məktub
yazmaz, məndən cavab gözləməz, dərhal da
evimizə basqın eləyərdilər. Ġndi məndən məktub
gözləyir, gəlməyəndə də qovrular, adam yığıb
basqına onda giriĢər. Hasandan heç qorxmadığımı
qəti güman eləməyin. Düzü, özümü ondan qorumaq
üçün Qaraya güvənirəm. Amma bu anda sizə
ürəyimdən keçən Ģeyi deyim: ola bilsin, Hasandan
bir elə də çox qorxmuram; çünki mən onu da
sevirəm.
«Bu necə sevgidi?» desəniz, hirslənməz, sizə
haqq verərəm. Ərimin savaĢdan qayıtmağını eyni
dam altında gözlədiyimiz illərdə bu adamın necə
səfil bir Ģey olduğunu, nə zəif və fürsətçi olduğunu
görmüĢdüm. Amma Ester indi onun çox pul
274
qazandığını deyir, bunun yalan olmadığını da
Esterin qalxan qaĢlarından baĢa düĢürəm.
DüĢünürəm ki, artıq pulu və özünə inamı olduğuna
görə Hasanı təhrik eləyən bütün yaramazlıqları yox
olub, məni ona çəkən o tutqun, cin kimi, sirli cəhəti
ortaya çıxıb. Həmin cəhətini mənə inadla yolladığı
məktublardan üzə çıxardım.
Qara da, Hasan da mənə aĢiq olduqları üçün
çox əzablar çəkdilər. Qara on iki il uzaqlara getdi,
yox oldu, küsdü, Hasan hər gün mənə kənarlarına
quĢ və ceyran rəsmləri nəqĢ elədiyi məktublar
yolladı. O məktubları oxuya-oxuya əvvəlcə ondan
qorxmağı, sonra da onunla maraqlanmağı
öyrəndim.
Hasanın
da
mənim
hər
Ģeyimlə
maraqlandığını çox yaxĢı bildiyimə görə yuxumda
ərimin ölüsünü gördüyümdən xəbər tutmasına
təəccüblənmədim. ġübhələndiyim Ģey Qaraya
yolladığım məktubları Esterin Hasana oxumasıdı.
Bu səbəbdən Qaraya Esterlə cavab yollamadım.
ġübhələrimin doğru olub-olmadığını siz bilirsiniz.
«Harada qaldınız?» – geri qayıdanda
söyləndim. Amma bunu həqiqi hirslə eləmədiyimi
dərhal baĢa düĢdülər. Mən də Orxandan gizli
ġövkəti bir kənara, qaranlıq dolabın qırağına
çəkdim. Boynundan, saçlarından, alnından öpdüm.
275
«ÜĢümüsən sən, canım, – dedim, – o gözəl
əllərini əllərimin içinə qoy görüm, anan onları
isitsin…»
Əlləri leĢ qoxuyurdu, amma səsimi
çıxarmadım. BaĢını sinəmə sıxıb onu bərk-bərk
qucaqladım. Bir az sonra isindi, ləzzətdən Ģirin-
Ģirin xoruldayan piĢik kimi özünü naza qoydu:
«Görək ananı lap çox sevirsənmi?»
«Mmmhmmm».
«Həmi?»
«Hə».
«Hamıdan çoxmu?»
«Hə».
«Onda mən də sənə bir Ģey deyəcəyəm», –
sirr verən kimi dedim. «Amma heç kəsə
deməyəcəksən, yaxĢımı?» – qulağına pıçıldadım.
«Mən də səni hamıdan çox sevirəm, baĢa
düĢdünmü?»
«Orxandandamı çox?»
«Orxandan da çox. Orxan da balaca, quĢ kimi
bir Ģeydi, heç bir Ģey qanmır. Sən daha ağıllısan,
baĢa düĢürsən». Saçlarını qoxulaya-qoxulaya
öpdüm. «Ona görə indi səndən bir Ģey istəyəcəyəm.
Dünən gizlicə Qara əfəndiyə boĢ kağız aparmıĢdın,
hə. Ġndi bu gün də aparacaqsan, olarmı?»
«Atamı o öldürüb».
«Hə?»
276
«Atamı o öldürüb. Dünən özü asılmıĢ
yəhudinin evində dedi».
«Nə dedi?»
«Sənin atanı mən öldürdüm, dedi. Mən çox
adam öldürmüĢəm, dedi».
Həmin məqamda nəsə baĢ verdi. Dərhal
sonra ġövkət qucağımdan düĢdü, ağlamağa baĢladı.
Ġndi bu uĢaq niyə ağlayır? YaxĢı, bayaq, deyəsən,
özümü saxlaya bilməyib ona bir çırtma vurdum.
Ġstəmirəm ki, kimsə mənim daĢürəkli olduğumu
düĢünsün. Amma onların yaxĢılığı üçün evlənməyi
arzuladığım bir kiĢi barəsində belə deməsinə
hirsləndim.
Yazıq yetimin hələ də ağlaması birdən mənə
çox toxundu, özüm də ağlayacaqdım. Bir-birimizi
qucaqladıq. Arabir hıçqırırdı, amma indi çırtma elə
bir Ģeydimi ki, ondan ötrü bu qədər ağlayasan?
Saçlarını sığalladım.
Hər Ģey belə baĢladı: bilirsiniz ki, bir gün
qabaq söhbətarası atama dedim ki, yuxuda ərimin
öldüyünü görmüĢəm. Əslində, əcəmlərlə savaĢdan
qayıdıb gəlmədiyi bu dörd il ərzində tez-tez yuxu
görsəm də, yuxumda onu bircə dəfə görmüĢdüm,
bir də ölü vardı, amma ölü oydumu, bu heç aydın
deyildi.
Yuxular həmişə başqa bir işə yarayır. Esterin
nənəsinin getdiyi Portəgizdə yuxular kafirlərin
Dostları ilə paylaş: |