5
Epilepsiya – surunkali, ko’plab etiologik, asabiy- ruhiyati bilan bog’lik bo’lgan
yagona patogenezi doirasidagi, ko’pincha bolalik va o’smirlik yoshida paydo bo’ladigan
hamda paroksizmal talvasaga tushish, changak tortib qolish va ozmi – ko’pmi ko’rinishda
shaxsda uchraydigan kasallikdir.
MKB -10 - rozi – epilepsiyaG40-47.O’z ichiga oladi:
G40 – Epilepsiya (MKB 10 -5-bob”Nerv tizimi kasalligi”);
G41- Epileptik status(MKB 10 -6-bob)
F02-F07-Epilepsiyada psixik buzilish(MKB 10 -5-bob”Psixik va xatti-harakat
buzilishlari”);
F80.3-Landau-Kleffner sindromi(MKB 10 -5-bob).
Epilepsiya bilan kasallanishning o’rtacha darajasi dunyoning turli mamlakatlari
bo’yicha aniqlangan hisob – kitoblarga ko’ra aholi soniga nisbatdan har 1000 kishiga 5
holat to’g’ri keladi, umumiy bolalarga nisbatdan esa qachondir talvasaga tushgan,
tutqanoq tutgan bolalar tahminan 4 marta ko’pdir (Kreyndler). Bu kasallikning
boshlanishining 70-80 foizi bolalik va o’smirlik yoshiga to’g’ri keladi. Bolalikda paydo
bo’lgan epilepsiya kattalarda uchraydigan, epilepsiya kasalligining kelib chikishiga asos
bo’ladi. Kattalarda uchraydigan epilepsiyaning oldini olish bolalarda uchraydigan
epilepsiya kasalligining oldini olish va proffilaktik ishlarni olib borishdan boshlanadi.
Bolalikda uchraydigan epilepsiyani davolash kattalardagi epilepsiyani to’la
yo’qotolmasa ham, har holda ma’lum darajada chastotasini kamaytiradi, umumiy ma’lum
bo’lganidek, epilepsiyani keltirib chiqarish holatlari kattalarda kamroq bo’ladi.
Shunday ekan, bolalardagi epilepsiya faqat tibbiyotdagina emas, balki ijtimoyi
sohadagi muhim muomalardan hisoblanadi.
Epilepsiya klinikasini bilish, ayniqsa uning boshlanish darajasini aniqlash, nafaqat
nevropatolog va psixiatr vrachlar, balki poliklinikada ishlovchi barcha vrachlar bilishlari
kerak, chunki epilepsiya bilan kasallangan bemorlar ko’pincha uning boshlanishi
dastlabki ko’rinishi paydo bo’lganida uchastka vrachiga murojaat qiladilar.
Epilepsiyaning har xil ko’rinishlari masalasida turlicha fikrlar mavjud.
Ko’plar gendan, ya’ni avloddan, yoki essentsial epilepsiya, bunga tashqi holatning
ta’siri bo’lmasa ham rivojlanadi, deyishadi. Demak, bunday ko’rinishda avloddan
avlodga o’tishi mumkin, deb xisoblanadi.
Shu bilan bir qatorda etiologik faktorlarga bog’liq bo’lmagan holda miya
faoliyatining buzilishi, meningit-entsefalit asorati va shikastlanish oqibatida va boshqa
sabablarga ko’ra paydo bo’lishi mumkin. Xozirgi paytda avloddan- avlodga o’tish
epilepsiyasi bilan simptomatik fokal epilepsiyani bir-biriga qat’iy qarama-qarshi
quyishdagi tizim yo’qolib, ma’lum bir ko’rinish aniqlandi.
Bu
ko’rinish S.N.Davidenkoning ta’riflashicha: “epilepsiyaning hamma
ko’rinishlarini bir qatorga qo’yish mumkin, bir tomonidan faqat avloddan- avlodga
o’tishdan paydo bo’lgan holatda, ikkinchi tomonda ommaviy, aniq ko’rinishdagi
ekzogeniy holatdagini. Epilepsiya tushunchasi alohida kasallik sifatida o’z kuchida
qoladi, klinik aniqlashning vazifasi esa generalizovan epileptsiyani fokal epilepsiyadan
qat’iy ajratish emas, balki epilepsiyani ozmi- ko’pmi miqdordagi boshqa kasalliklardan,
miyaning shishishi yoki qorin bo’shlig’idagi infektsiyalar va hokozalar ham tutqanoq
tutishiga sabab bo’lishi mumkin.”
6
Epilepsiya nomi grekchadan olingan so’z bo’lib “ epilepsus” ya’ni “qamrab
olaman”, - degani. Bu kasallikning asosiy belgisi tutqanoq tutish eski ruscha nomlanishi
”yiqilayotgan kasallik”.
Tutqanoq tutishi, talvasaga tushish epilepsiyaning patologik ko’rinishi bo’lsa ham ,
u birdan bir ko’rinishi emas, hatto u bu kasallikning shart yoki albatta bo’lishi lozim
bo’lgan ko’rinishi emas.
Epilepsiyaning klinik paydo bo’lishini, davomiyligini xarakteriga ko’ra ikki
guruhga ajratish mumkin.
Birinchi guruh – ayni bir vaqtda keskin paydo bo’lib, qisqa vaqt ichida bo’ladigan
tutqanoq, ya’ni epileptik paroksizmlar.
Ikkinchi guruh – doimiy, ta’sirlaganda, zehn – farosat, kasalning shaxsiy
holatlarida o’zgarish bo’lganida.
Har bir guruhni kasallik belgilariga ko’ra alohida ko’rib chiqamiz. Hozirgi paytda
epileptik paroksizmning umumqabul qilingan klassifikatsiyasi yo’q.
Epilepsiya va epileptik sindromlarni xalqaro
tasnifi (1989,Nyu-Deli)
1.
Maxsus ixtisoslashgan shakllari (o’choqli,fokal,lokal,partsial)
Idiopatik (yoshga bog’liq bo’lgan debyutlar);
Simptomatik (tanish etiologiyali va verifitsirlangan morfologik buzilishlar);
Kriptogenli.
2.
Epilepsiyani generallashgan shakllari
2.1. Idiopatik (yoshga bog’liq bo’lgan debyutlar);
2.2. Kriptogen va/yoki simptomatik;
2.3. Simptomatik.
3.Epilepsiya shakllari,aniq tasnif kerak bo’lmagan xuddi partsial yoki
generalashgan.
4. Maxsus sindromlar.
Xalqaro epilepsiya birlashmasida qabul qilingan Vena klassifikatsiyasini ko’pgina
olimlar e’tiroz qiladi. Biz hisoblaymizki, Lennoks (1960) tomonidan ishlab chiqilgan
klassifikatsiya tajribada qo’llashda eng o’ng’ay va omadlisidir.
Hamma turli ko’rinishdagi epilepsiya orasida ta’sirchan yirik tutqanoq tutish
(grandmal). Oldindan xabar berilish belgilari. Yirik tutqanoq tutishdan oldin bir necha
soat yoki kun oldin har xil ko’rinishda funktsional buzilish holatlari ko’rinishida oldindan
xabar beriladi. Qon aylanish, nafas olish, uyqu, tanadagi moddalar almashuv yuqori
bo’lishi, oshqozon buzilishi va oligouriya.
Ayniqsa, ruhiy holatdagi o’zgarishlarda ko’rinadi: kuchli bezovtalanish yoki hech
narsaga aralashmaslik, qaltirash kayfiyati, ta’sirlanishning kuchayishi, hayratlanish,
eksploziv va shiddatlilik.
Aura – epileptik yiqilishning boshlang’ich fazasi, hushdan ketish, bu haqda kasalda
xotira qolishi mumkin va ta’riflay oladi. Bu faza juda qisqa vaqt ichida bo’ladi. Aura
majburiy emas, lekin 60-70% holatda kuzatiladi. Auraning hamma aniq ko’rinishlarini
birga-bir ko’rsatib o’tish imkoni yo’q.. Ba’zi kasallar qorinda paydo bo’lgan kuchlanish,
boshqalari hech qachon his kilmagan huzur – halovat (Dostoevskiyning, “Idiot”idagi
ko’rsatilganidek). Aura murakkab ko’z, eshitish va boshqa gallyutsianator kechinmalar,