Mulla Abduqahhor va Ibrohimbek Laqay harakati.
Mana shu
harakatdagi Markaziy siymolardan biri Ibrohimbek haqida turfa ilmiy
maqola va nashrlarda, olim va adiblar orasida turlicha qarashlar mavjuddir.
Ibrohimbek haqida nisbatan real ma'lumotlarni Said Olimxonning dastlab
1929 yilda turkistonlik muhojirlar tashabbusi bilan Parijda fransuz tilida va
Konstantinopolda turk tilida chiqqan asarida o‘z ifodasini topgan.
Ibrohimbek haqida yanada realroq ma'lumot sobiq SSSR DXK arxividan
olingan Ibrohimbekning 1931-1932 yillardagi so‘rov protokollari nusxasi
Parijdagi aka-uka Mezonneflar Sharq va Amerika kutubxonasi fondida
ham saqlanmoqda.
Ayniqsa, sobiq Sovet tuzumi sharoitida nashr etilgan asarlarning
barchasida Ibrohimbek qoralanib, voqealar rivoji sobiq hukmron mafkura
manfaatlariga moslanib tasvirlanadi va talqin etiladi. Faqatgina
to‘qsoninchi yillardan so‘ng voqealar tasviri va tarixiy siymolarga
munosabat nisbatan ob'ektiv mohiyat kasb etib, qo‘rboshilar, jumladan
Ibrohimbek haqida ham xolis, ob'ektiv yondoshuv asosida qator ilmiy
materiallar e'lon qilinib, jarayonlar rivojining real manzarasi davriy nashr
va adabiyotlarda o‘z ifodasini topmoqda.
Bugungi kunda harakat mohiyati va unda Ibrohimbek o‘rni kabi
masalalar doirasida o‘zbekistonlik olim Qahramon Rajabov tomonidan
yangicha talqinlar ilgari surilmoqda.
Ibrohimbekning
haqiqiy
siymosini
xalqqa
tanishtirishda
Eshmuhammad Donaxonovning xizmatlarini alohida ta'kidlab o‘tish
joizdir. Asardagi xalqchillik jihatlari va badiiy qiymati «Quyun»
qissasining respublikadan tashqarida ham shuhrat qozonishini ta'minladi.
Shuningdek, taniqli shoir Asqar Mahkam ham Ibrohimbek va laqaylar
151
siymosini keng jamoatchilik orasida targ‘ib qilishi harakat mohiyati hamda
elatning etnoxususiy jihatlarini o‘rganishda muhim ahamiyat kasb etadi.
Ibrohimbek siymosidagi ijobiy xususiyatlarni ommalashtirishda
hamda elatimiz taqdiri haqidagi tarixiy-etnografik ma'lumotlarni yoritishda
Omonulla Olimovning xizmatlarini ta'kidlash muhim. U kishi o‘zining
«Qora unvon» tarixiy biografik ocherkida harakat ishtirokchilaridan olgan
ma'lumotlarga tayanib: «Ibrohimbekning bo‘y-basti o‘rtamiyonadan
baland, keng yelkali, ko‘zi tim qora, nigohlari o‘tkir, kamsuqum, xotirasi
kuchli va jasur yigit bo‘lganligi qayd etilgan.
Ibrohimbek siymosiga ijobiy yondoshuv Afg‘onistonlik o‘zbek va
tojik olimlarning asarlarida keng o‘rin topib, Ibrohimbek mahalliy o‘zbek,
tojik, qozoq va turkmanlarni pushtunlar rejimiga qarshi birlashtira olib,
qisqa vaqt mobaynida qator harbiy muvaffaqiyatlarni qo‘lga kiritib,
Afg‘oniston shimolidagi ba'zi mintaqalarni vaqtincha bo‘lsada egallab, o‘z
boshqaruv usulini joriy qila olgan qahramon sifatida tasvirlanadi.
G`arb olimlari ham bolsheviklarning O‘rta Osiyo hududini bosib
olishda yerli xalq tomonidan qattiq qarshilikka uchraganliklarini ta'kidlab,
xalq qarshilik harakatidagi Markaziy siymolardan biri Ibrohimbek
ekanligini haqli e'tirof etib, harakat yo‘lboshchisining siyosiy-harbiy
siymosini yaratishga intilishganlar. Jumladan, nemis olimi Reynxard
Eyzener Ibrohimbek haqida Sovet tarixnavisligini o‘rganib, Sovet ilmiy
adabiyotlaridagi Ibrohimbekni «o‘g‘riboshi», «bosmachi», «avantyurist»
kabi nisbatlar tahlilidan kelib chiqib «Ibrohimbek kim bo‘lgan?!», degan
muammoni o‘rtaga tashlab, arxiv ma'lumotlari asosida jarayonlar rivojini
tahlil etgan.
Muhammad Ibrohimbek, 1889 yilda, hozirgi Dushanbe shahridan o‘n
ikki kilometr uzoqlikda joylashgan Ko‘ktoshda tug‘ilgan bo‘lib, o‘zbek
millatining laqay elatidan, laqaylarning to‘rt urug‘idan biri bo‘lgan –
esanxo‘ja urug‘idandir.
Ibrohimbekning otasi Chaqaboy Bobo o‘g‘li qishloq oqsoqoli hamda
Ko‘ktosh laqaylarining urug‘ boshlig‘i edi. Shu bilan birgalikda Chaqaboy
oqsoqolga Buxoro amiri tomonidan – 1870 yilda miroxur va 1894 yilda
to‘qsabo unvoni berilgan edi. Chaqaboy to‘qsabo umrining oxirigacha
Ko‘ktoshda yashab, 1910 – 1911 yillar atrofida vafot etgan.
U o‘z davrining an'analariga sodiq ravishda hamda islom
sunnatlariga amal qilgan holda to‘rt xotin olgan. To‘rt xotindan olti o‘g‘il,
olti qiz ko‘rgan. Farzandlarining barchasi turli yoshlarda vafot etib, taqdir
152
va zamonning qaltis o‘yinlariga garov sifatida faqatgina kenja o‘g‘il
Ibrohim omon qolgan.
Ibrohim otasi Chaqaboy to‘qsaboning tirikligi paytida musulmoncha
maktabda o‘qib savod chiqargan. So‘ngra sho‘rchilik Domulla
Muhammadining madrasasida va Hisor madrasalarida ta'lim oladi. U
yoshligidan laqaylarda muntazam uchrab turadigan – uloq, ya'ni
ko‘pkarilarda qatnashib, dadilligi va g‘ayratliligi bilan o‘z tengqurlari
ichida ajralib turgan.
Otasining vafotidan so‘ng, zamona zayli bilan hamda o‘sha paytdagi
og‘ir ijtimoiy hayot sabab, Ibrohimning ham turmushi qiyinlasha
boshlagan. Garchi, bu davrda u otasi Chaqaboy oqsoqolning do‘sti marqa
urug‘idan bo‘lgan Yangibozorlik Imonqulboyning Tuymaxol ismli qiziga
uylangan bo‘lsada, farzand ko‘rmagan. 1919 yilda Hisor begi tomonidan
qorovulbegi unvoni bilan taqdirlanib, Ko‘ktosh laqaylaridan zakot
yig‘ilishiga mutasaddi shaxs sifatida vazifaga tayinlangan. Keyinchalik u
Abduqayum Parvonachining Bibixaticha ismli qiziga uylangan. 1930 yilda
Afg‘onistonda Mustafoqul hojining Mayxuvan ismli singlisiga uylanadi.
Mayxuvan
momo
o‘tgan asrning yetmishinchi yillari oxirida
Afg‘onistonning Hilman viloyati Lashkargohida yetmish yoshlardan oshib
vafot etadi.
Abduqayum
Parvonachining
kenja
qizi
Zumrad
momo
Qayumovaning guvohlik berishicha Ibrohimbekning Bibixatichadan
Fulomhaydar ismli o‘g‘li bo‘lib, taxminan 1932 yillarda to‘rt yoshida
kasallikdan vafot etgan. Ko‘p o‘tmasdan Fulomhaydarning onasi ham
Dang‘ara tumanida o‘z opalarining qo‘lida vafot etadi.
Buxoro amiri Said Olimxon bolsheviklar va jadidlarning so‘l qanoti
vakillari tazyiqi ostida Buxoroni 1920 yilning 1-sentyabrida tark etib,
Sharqiy Buxoroga yo‘l olib, o‘zining muvaqqat qarorgohini Hisor
bekligidagi Dushanbeni belgilab, olti oy mobaynida Sharqiy Buxoroda
davlat ishlarini boshqarishga intiladi.
1921 yilning bahorida Abduqayum Parvonachi Dang‘ara atrofidagi
Qoratavdagi harbiy amaliyotlar jarayonida ot bosib jiddiy shikastlanadi,
natijada harbiy guruhga boshchilik qilishi murakkablashadi hamda
o‘zining kuyovi va boshqa yigitlarga nisbatan jur'atliroq, xarakterida
tashkiliy qobiliyati ustun bo‘lgan Ibrohimni o‘ziga o‘rinbosar etib
tayinlaydi. Abduqayum Parvonachining salomatligi sabab, harbiy
amaliyotlarda butun faoliyat va mas'uliyat Ibrohimning zimmasiga tushib
boraveradi. Xuddi shunday sharoitda Eshon Sulton va boshqa
153
qo‘rboshilarning talabi bilan harbiy faoliyatni davom ettirish hamda
Sharqiy Buxorodagi boshqa qo‘rboshilarni qo‘llab quvvatlash uchun
Ibrohim boshchiligidagi laqay qurolli guruhlari Baljuvon bekligi
hududidan Hisor bekligi hududiga o‘tadilar. Bu davrda Ibrohim bir necha
zafarli harbiy amaliyotlarni boshqarib, harbiy va siyosiy jabhada yetarli
obro‘ – e'tibor orttirib ulgurgan edi. Dastlab, asosan laqaylardan iborat
harbiy guruhlar tarkibiga boshqa o‘zbek elatlari, turkiy elat va tojiklar ham
kelib qo‘shiladilar hamda ayrim hududlarda alohida guruhlar ham tuzilib,
Laqayda ushbu harakat keng yoyiladi.
Qizil armiyaga qarshi Sharqiy Buxoroda harbiy guruhlarning
dastlabki tashkilotchilari – Dang‘arada Abduqayum Parvonachi, Qizil
Mozorda Tog‘ay Sari, Baljuvonda Davlatmandbiy, Ko‘lobda Ashur
to‘qsabo, Darvozda Eshon Sulton, Dushanbeda Rahmon Dodxoh,
Qorateginda Fuzayl Maxsum (Fuzayl Maxdum), Hisorda Temurbek,
Surxonda Xurrambek, Laqayda Ibrohimbek edilar. Qo‘rboshilarning ichida
o‘zining jasurligi va botirligi bilan Ibrohimbek tez orada qator
muvaffaqiyatlarni qo‘lga kiritib, voqealarni chetdan kuzatayotgan Said
Olimxonning e'tiborini jalb etib, Ibrohimbekni umidlantiruvchi maktublar
jo‘nata boshlaydi.
Har qanday harakat dastlab muayyan hududda, muayyan kuch yoki
etnik birlik doirasida shakllanadi. Sharqiy Buxoroda Davlatmandbiy,
Abduqayum Parvonachi, Tog‘ay Sari, Barotbek, Ismatbek, Ortiq
qo‘rboshi, Xurrambek va boshqalar rahbarligida etnik va hududiy
belgilariga qarab shakllangan qurolli guruhlar Ibrohimbek siymosida
yagona kuch sifatida birlashib, etnik va hududiy qobig‘idan chiqib, ozodlik
harakati sifatida mohiyat kasb eta boshlaydi. To‘g‘ri tan olish ham kerakki,
ushbu kuchlar tarkibida ba'zan o‘zaro ixtiloflar ham bo‘lib turdi, lekin
yagona markazlashgan hokimiyatning yo‘qligiga qaramasdan, Ibrohimbek
tomonidan kuchlarni yagona qo‘mondonlik ostiga birlashtirishga harakat
qilindi.
Ibrohimbek qo‘shini qisqa vaqt ichida ulkan zafarlarga erishib,
qo‘shin tarkibini mustahkamlash uchun maxsus chaqiriqlar, maktub va
talabnomalar orqali aholini yurt mudofaasiga jalb qila boshlaydi hamda
atrofida tuzilayotgan barcha kichik guruhlarni birlashtiradi. Shu o‘rinda
ta'kidlash lozimki, Ibrohimbekning harbiy-siyosiy jabhada tashkilotchilik
va strategik qobiliyatining ustunligi bois:
1. Sharqiy Buxoroda mustaqil harbiy faoliyat olib boruvchi barcha
guruhlarni yagona qo‘mondonlik ostiga yig‘ishga muvaffaq bo‘ldi;
154
2. O‘z qo‘shinida qat'iy intizom o‘rnatishga erishish bilan bir qatorda
ularning harbiy maydondagi botirligini ham ta'minlay oldi;
3. Eng asosiysi, siyosiy kollaps sharoitida o‘zi nazorat qiluvchi
hududlarda o‘ziga xos boshqaruv usulini joriy eta oldi.
Ibrohimbekning dovrug‘i butun Buxoroni qamrab olib, mamlakat
tashqarisida ham yirik harbiy-siyosiy figura sifatida e'tirof etila boshlanadi.
Markaziy va Farbiy Buxorodan, shuningdek, Fijduvon, Pirmast, Vobkent,
Xo‘ja Orif, Xutfar, Vang‘oze, Qorako‘l tumanlaridan aholi Ibrohimbekka
vakillar jo‘natib, Ibrohimbekning kelib ularning ham bolsheviklarga qarshi
kurashlariga rahbarlik qilishini so‘rashadilar. Ibrohimbek o‘z navbatida
aholining ushbu tilak va takliflarini Said Olimxonga yetkizadi. Olimxon bu
davrda Kobulda o‘z atrofida bo‘lgan Mulla Abdulqahhorni Markaziy va
Farbiy Buxorodagi fuqarolarning bolsheviklarga qarshi kurashiga rahbarlik
qilishi uchun jo‘natadi. Mulla Abduqahhor Kobuldan Sharqiy Buxoroga
kelib Ibrohimbek bilan uchrashadi va Markaziy Buxoroga yo‘l olib, u
yerda harakat rahbarligini o‘z qo‘liga olib, yirik muvaffaqiyatlarga
erishadi.
Dostları ilə paylaş: |